نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

قدرت‌های غربی در همان سال‌های 1949 که جمهوری خلق چین تاسیس شد در ابتدا با چین مخالفت کرده و سیاست‌های خصمانه‌ای مانند محاصره را علیه این کشور به‌اجرا درآوردند. ایالات‌متحده بارها به‌صورت جدی حمله هسته‌ای به چین را در نظر داشت. چین نیز فشار گسترده‌ای را از تهدید تسلیحات هسته‌ای احساس می‌کرد. چنان‌که یک تحلیلگر استراتژیک خاطرنشان می‌سازد «از زمان نابودی هیروشیما و ناکازاکی هیچ کشوری به اندازه چین به حمله هسته‌ای نزدیک نبوده است.» این تهدید هسته‌ای عظیم رهبران چین را مجبور کرد به این درک برسند که هیچ راهی برای پاسخ ندارند مگر توسعه تسلیحات هسته‌ای‌شان.

به محض شروع جنگ، چین خود را کشوری با امکانات «دون» و «ضعیف» تصور می‌کند که از دشمن قوی‌پنجه شکست می‌خورد. با این حال، این استراتژی دفاع فعال فقط یک اقدام مناسب و راه‌چاره موقت نیست، درحالی که تکنولوژی این کشور عقب‌مانده است. چین به‌عنوان کشوری سوسیالیستی هرگز به دنبال هژمونی یا بلعیدن دیگران نیست حتی اگر در آینده قدرتمند بشود؛ در عرصه نظامی، این کشور همواره در موضع دفاعی خواهد بود. به همین دلیل است که دنگ شیائوپینگ - نسل دوم رهبری چین- تاکید می‌کرد که «استراتژی ما همواره دفاعی بوده است و پس از 20 سال همچنان دفاع استراتژیک باقی خواهد ماند حتی اگر در آینده مدرنیزه شویم، بازهم دفاع استراتژیک خواهد بود.»

تفکر رهبران چین در مورد این رویکرد همان راه استراتژی نظامی است که چین به لحاظ تاریخی، آنگاه که با دشمنان قوی‌پنجه روبه‌رو می‌شد، پذیرفته بود. «ایدئولوژی فرسایش سنگ با آب» (The wearing-away the- rock-with-water ideology) که مورد حمایت «سون تسو» (Sun Tzu) بود، بیان می‌دارد که دفاع، بهترین شکل رزم است به‌گونه‌ای که فرد نباید از سوی دشمنان شکست بخورد.

«شیا مین» (Xia Min) می‌نویسد فرهنگ استراتژیک چین «جوهره ایدئولوژی فرسایش سنگ با آب را هضم کرده که نمایاننده این ایده از کتاب «هنر رزم» است که «اگر دشمن نتواند فائق آید، دفاع کنید» و این هسته و مبنای ویژگی استراتژیک دفاعی چین را شکل می‌دهد.» بنابراین، دفاع فعال در استراتژی چین اساسا به واسطه ماهیت سوسیالیستی‌اش و سیاست خارجی صلح‌آمیزش تعیین می‌شود که دفاعی است نه تهاجمی. این استراتژی «دفاع از خود» است، ریشه بیرونی ندارد و بومی است، همواره به اصل حمایت از خویش پایبند بوده و پس از وارد آمدن ضربه از سوی دشمن این کشور می‌تواند با ضربه دیگر دست برتر بیابد.