نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در فصل قبل به نکاتی اساسی برای برقراری ثبات در غرب پاسیفیک اشاره شد. مخلص کلام این شد که اگر قرار باشد ثباتی در این منطقه برقرار شود این ثبات باید ابتدا میان چین- آمریکا برقرار شود و دو طرف به برداشتی واحد برسند. در عین حال، باید میان متحدان آمریکا با چین نیز یک توافقی حاصل شود. در بخش جدید تفاوت در تفکر هسته‌ای چین و آمریکا واکاوی می‌شود.

تجارت کره‌جنوبی با چین و آمریکا

کل تجارت کره‌جنوبی با چین در سال 2014 (کل صادرات به چین و کل واردات از چین)، نرخ رشد مرکب سالانه 2/ 7 درصدی از سال 2007، بالغ بر 235 میلیارد دلار می‌شود. از کل تجارت کره‌جنوبی با جهان، تجارت با چین در سال 2014 حدود 4/ 21 درصد را تشکیل می‌داد و این روند، افزایشی است از 9/ 19 درصد سال 2007. در همین دوره زمانی، تجارت آمریکا با کره‌جنوبی سالانه 9/ 4 درصد افزایش می‌یافت و در سال 2014 بالغ بر 116 میلیارد دلار می‌شد، اندکی کمتر از نیمی از آن میزان با چین. تجارت با آمریکا به‌عنوان درصدی از تجارت کلی جهانی کره‌جنوبی اندکی کاهش یافت: از 4/ 11 درصد در سال 2007 به 6/ 10 درصد در سال 2014. اگر تجارت چین- کره‌جنوبی همچنان به رشد 6 درصدی ادامه دهد، تا سال 2040 تجارت این دو کشور بالغ بر یک تریلیون دلار می‌شود.

با این حال، حتی اگر تجارت چین- کره‌جنوبی فقط رشدی 4درصدی داشته باشد (نرخ رشد آمریکا- کره‌جنوبی در تجارت از سال 2007) این دو کشور تا سال 2040 تجارتی 652 میلیارد دلاری خواهند داشت. در مقابل، آمریکا تا سال 2040 فقط تجارتی 340 میلیارد دلاری خواهد داشت اگر CAGR 2/ 4درصدی فعلی ادامه یابد.

تجارت هند با چین و آمریکا

در مقایسه با روابط تجاری با ژاپن، روابط تجاری چین - هند و روابط تجاری آمریکا- هند ظاهرا متوازن‌تر است. حجم تجارت هند با چین در سال 2014 با نرخ رشد مرکب سالانه 8/ 11 درصد از سال 2009 بالغ بر 6/ 71 میلیارد دلار بود.

تجارت با چین تشکیل دهنده 22/ 9 درصد از تجارت هند با جهان است؛ این کاهشی اندک از تجارت 25/ 9 درصدی با چین در سال 2009 است. در مقایسه، تجارت آمریکا با هند در سال 2014 بالغ بر 63 میلیارد دلار بود با نرخ رشد مرکب سالانه 4/ 12 درصدی. اگرچه این حدود 8 میلیارد دلار کمتر از تجارت هند با چین است، اما تجارت آمریکا- هند در حال بالا رفتن است. در سال 2009، تجارت با آمریکا بالغ بر 9/ 7 درصد از کل تجارت جهانی هند بود. در سال 2014 این درصد به 1/ 8 درصد افزایش یافت. جایگاه هند و چین به‌عنوان اقتصادهای بورژوای در حال توسعه با روندهای به سرعت در حال تغییر توسعه‌ای، دشواری‌های چشمگیری بر تجارت در حال پیش‌بینی چین- هند در بلندمدت می‌افزایند.

با این حال، با توجه به روندهای فعلی سطوح کم و بیش مشابه‌تر رشد تجارت - اگرچه با نرخ بالاتر در طرف آمریکایی- و سطوح مشابه تجارت بر حسب دلار با ارزش عددی بالاتر در طرف چینی، تجارت چین- هند و آمریکا- هند در سال 2040 احتمالا با یکدیگر در یک سطح خواهند بود و مانع یک فروپاشی عمده در اقتصاد چین یا بن بست در رشد اقتصادی هند می‌شود.

تجارت استرالیا با چین و آمریکا

روابط تجاری چین- استرالیا شاهد افزایشی چشمگیر در دهه گذشته بوده است. در سال 2007، حجم تجارت چین- استرالیا تشکیل دهنده فقط 15 درصد از کل تجارت جهانی استرالیا بود. در سال 2014، این درصد به 5/ 27 درصد افزایش یافت که بی‌تردید محرک آن تا حدودی تقاضای بالای چین برای مواد خام و فلزات بود. در سال 2014، تجارت دوجانبه چین- استرالیا بالغ بر 128 میلیارد دلار بود. نرخ رشد مرکب سالانه از سال 2007 8/ 15 درصد بوده است.

روابط تجاری آمریکا- استرالیا نسبت به روابط تجاری چین- استرالیا کاهش یافت. در سال 2014، تجارت استرالیا با آمریکا فقط 3/ 7 درصد از کل تجارت جهانی استرالیا را تشکیل می‌داد و این کاهشی 7/ 9 درصدی در سال 2007 را نشان می‌دهد. تجارت آمریکا- استرالیا در سال 2014- 34 میلیارد دلار بود، درحالی‌که تجارت چین- استرالیا در همان بازه زمانی 128 میلیارد دلار بود؛ این یعنی تجارت آمریکا و استرالیا فقط یک چهارم تجارت استرالیا و چین است. نرخ رشد مرکب سالانه در تجارت آمریکا- استرالیا از سال 2007، 2 درصد است. با این حال، در آینده، بعید است تجارت چین- استرالیا سطح رشد فعلی خود یعنی 8/ 15 درصد را - با توجه به کاهش چشمگیر اقتصاد در حال ظهور چین و کاهش تقاضا برای مواد خام- حفظ کند. با این حال، حتی اگر تجارت دوجانبه استرالیا با چین رشدی فقط 2 درصدی داشته باشد- نرخ رشد مرکب سالانه برای تجارت استرالیا و آمریکا- تجارت چین و استرالیا تا سال 2040 همچنان بالغ بر 200 میلیارد دلار می‌شود. در مقابل، تجارت آمریکا و استرالیا - اگر به همین میزان رشد یابد- فقط بالغ بر 57 میلیارد دلار می‌شود.

فصل دوم: درک تفکر هسته‌ای چین

تفاوت میان تفکر هسته‌ای چین و آمریکا و منشأ آنها

همگام با سرعت آهسته اصلاحات و بازگشایی در چین، متخصصان هسته‌ای چینی از دهه 80 به بعد به تدریج در حال ورود به عرصه بین‌المللی و مشارکت در بده بستان‌های گسترده با همتایان خارجی خود هستند. با این حال، این فرآیند همواره بدون دست‌انداز نبوده است. علاوه بر موانع ایجاد شده ازسوی سیاست بین‌الملل، یک مانع مهم در این گفت‌وگوها همانا تفاوت میان نظر منحصربه‌فرد چین در مورد مسائل هسته‌ای و نظر محافل آکادمیک آمریکا بوده که نماینده مواضع مسلط بین‌المللی بوده‌اند. این اختلافات صرفا نتیجه محیط‌های امنیتی متفاوت و سطوح توانمندی نظامی در چین و آمریکا نیست. آنها بازتاب تمایزات و تفاوت‌ها در مبانی اندیشه‌ای هستند؛ زیرا طی سال‌های دراز، هر کدام از این دو کشور فلسفه هسته‌ای خاص خود را در فرآیند اجرای سیاست امنیتی‌اش توسعه داده است.