نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل اشاره شد که اقتصاددانان استدلال می‌کنند که محرک مزیت اقتصادی چین در آسیا حجم اقتصاد این کشور، رشد اقتصادی‌اش و مرکزیت روزافزونش در زنجیره تامین اقتصاد جهانی است. چین پروژه‌های گسترده آسیایی و بانک‌ها و صندوق‌های تامین مالی زیادی تاسیس کرده تا برنامه‌های خود را در آسیا به پیش برد. این کشور به‌دنبال افزایش رقابت‌پذیری خود در منطقه است تا نظم چینی را بر آنجا تحمیل کند.

با این حال، استانداردهای نسبتا پایین برای آزادسازی تجاری ممکن است پتانسیل و رابطه RCEP [«مشارکت جامع اقتصادی منطقه‌ای»] برای رشد را در بلندمدت تا حد قابل‌توجهی کاهش دهد. به گفته «بنیاد آسیا»، «انتظار می‌رود که RCEP امتیازات درآمدی‌ای با خود بیاورد که در میان دولت‌های عضو آ‌سه‌آن متعادل‌تر است» اما انجام این کار مستلزم حل‌وفصل شکاف‌های بزرگ در میان FTA‌های [موافقت‌نامه‌های تجارت آزاد] موجود است. در حالی که پوشش فعلی حذف تعرفه RCEP در نظر دارد که هدفی 90 درصدی را به دست بیاورد اما ناتوانی دولت‌های عضو برای تحقق این هدف ممکن است باعث کاهش دستاوردهای RCEP شود. به‌طور کلی، در حالی که RCEP یک چارچوب برای یکپارچه سازی اقتصادی منطقه‌ای است که شامل آمریکا نمی‌شود اما معیارهای یکدست‌تر همچنان سست‌تر از تجارت آزاد به دست می‌دهد. اگر چه دستاوردهای RCEP می‌تواند قابل‌توجه باشد اما این دستاوردها بر تحرک ابتدایی رشد سریع اقتصادهای آسیایی در حال ظهور تکیه دارند و در صورتی این تحرک در رشد کند خواهد شد که معیارهایی مانند معیارهای حقوق مالکیت معنوی برای رعایت معیارهای جهانی مطرح نشود.

در مورد سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI)، مسیر پیمان تجاری اقیانوس آرام (TPP) تاثیر بیشتری نسبت به مسیر کالامحور مانند RCEP به‌وجود می‌آورد زیرا الگوی TPP به‌طور اخص برای بهبود قواعد سرمایه‌گذاری طراحی شده است. اگرچه شبیه‌سازی توافق‌نامه‌های منطقه پان آسیایی افزایش سهم سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی چین در بیرون را نشان می‌دهد اما پایه‌ اولیه‌ پایین آنها و ترجیح چین برای سرمایه‌گذاری در کشورهایی که دارای موانع پایینی در سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی هستند به این معناست که افزایش مطلق احتمالا زیاد نخواهد بود. ذی‌نفعان عمده سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی طبق TPP ژاپن و کره خواهند بود زیرا موانع فعلی شان برای سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در داخل بالاست. بسیاری از تحلیلگران نگران هستند که اگر مسیر TPP و RCEP به شکل موازی اما مستقل پیشرفت کند - و یکی شامل آمریکا و دیگری شامل چین شود- شکست در مسیر همگرایی این دو توافق مانع پیشرفت توافق تجاری آزاد و بزرگ‌تر آسیا- پاسیفیک خواهد شد.