پدیده شوم قرن جدید - ۱۹ دی ۹۵

حسن حسن و جمعی از نویسندگان
مترجم: محمدحسین باقی

در بخش قبل به مقدمه کتاب ابوبکر ناجی اشاره و گفته شد که او تنها 5 جریان معاصر اسلامی را دارای برنامه و روش می‌دانسته است. او هر یک از این جریان‌ها را توضیح می‌دهد. در این بخش به «نظم» و «نظام» سایکس- پیکو و تاثیرات آن همچنین به انواع دولت‌هایی که اداره سرزمین‌های «دولت خلافت» را بر عهده گرفتند، اشاره می‌کند.

در مقاله قبلی نشان دادم که من به دنبال اتمام مطالعه‌ای هستم که در آن گیر و گرفتاری‌های تمام بخش‌های قبلی این برنامه را نشان دهم. در آن مقاله، رئوس کلی برنامه «جماعت توحید و الجهاد» را که در تمام نشریات و نوشته‌های آنها در یک بازه طولانی پراکنده شده بود ارائه دادم؛ هر که به آنها وصل باشد از آن با خبر است. به همین ترتیب، ما این برنامه‌ها را که بازماندگان این جریان‌ها مطرح کرده‌اند به بحث گذاشتیم و از خدا می‌خواهم که به من صداقت و انصاف بدهد و اشتباهاتم را عفو کند.

این مطالعه «مدیریت توحش: خطرناک‌ترین مرحله‌ای که امت باید از آن عبور کند» متشکل از یک طرح گسترده است که جزئیات آن فقط برای دو گروه روشن است: گروهی که در هنرهایی متخصص هستند که این مطالعه آن را به بحث می‌گذارد و گروهی از رهبران که در مناطق مربوط به «مدیریت توحش» قرار دارند. وقتی در این مطالعه جزئیاتی ارائه می‌شود فقط براساس اهمیت آنها یا به‌عنوان نمونه‌ای برای آماده کردن و تیز کردن ذهن است. «مدیریت توحش» مرحله‌ بعدی است که امت باید از آن عبور کند و به‌عنوان خطرناک‌ترین و مهم‌ترین مرحله تلقی می‌شود. اگر در مدیریت این توحش موفق شدیم به اذن خدا این مرحله پلی خواهد بود برای «دولت اسلامی» که از زمان سقوط خلافت، انتظار تشکیل دوباره آن را می‌کشد. اگر شکست خوردیم به این معنا نیست که مساله پایان یافته است. این شکست به افزایش توحش منجر خواهد شد. این افزایش توحش که در نتیجه آن شکست صورت می‌گیرد، بدترین چیزی نیست که اکنون یا در دهه‌های قبل رخ داده باشد. بدترین مراحل توحش، بهتر از ثباتی است که یک نظام کفر توانسته میزانی از آن را اعمال کند.

بررسی مقدماتی

نظمی که از دوران سایکس - پیکو بر جهان حاکم بوده است

با تامل در قرون گذشته، حتی تا میانه قرن بیستم، درمی‌یابیم که وقتی دولت‌ها یا امپراتوری‌های بزرگ - و حتی دولت‌های کوچک، خواه اسلامی باشند یا غیراسلامی- فرو می‌پاشیدند دولتی که قدرت آن قابل قیاس با دولت فروپاشیده باشد و بتواند بر سرزمین‌ها یا مناطق دولت مضمحل شده کنترل یابد، به وجود نمی‌آمد. مناطق و بخش‌هایی از این دولت به واسطه ماهیت بشری و براساس تسلیم به آنچه دولت‌های متوحش نامیده می‌شد دچار تغییر می‌شدند. وقتی دولت خلافت فرو پاشید، برخی از این وحشی‌گری‌ها در برخی مناطق رخ نمود. با این حال، اندکی بعد به دلیل برقراری معاهده سایکس- پیکو وضعیت به ثبات رسید.