شبه‌جزیره در آماده‌باش

دنیای اقتصاد: در این پایگاه نظامی در کره‌جنوبی هوا سرد است. مردمی که در این پایگاه هستند به آرامی این سو و آن سو می‌روند، قهوه داغ می‌خورند و با هم گپ و گفت می‌کنند. بچه‌ها در آشیانه هواپیماها دنبال بازی می‌کنند. شاید در نگاه اول نتوان باور داشت کسانی که در اینجا جمع شده‌اند می‌خواهند مانور تخلیه و امداد و نجات را در هنگام فوریت و حمله از سوی کره‌شمالی تجربه کنند. نیکول مارتینز، مادر دو فرزند می‌گوید: «در شرایط واقعی همه ماسک می‌زنند و از هر دری که بتوانند می‌گریزند. هرج و مرج در همه جا حاکم خواهد بود.» خانواده مارتینز در این پایگاه آمریکایی در سئول با یکدیگر آشنا شده و ازدواج کردند و صاحب دو فرزند به نام‌های بریانا ۶ ساله و آلانه ۸ ساله هستند. زندگی آنها و خانواده‌هایی مانند آنها که در پایگاه نظامی یا مناطق اطراف آن هستند همواره با مخاطره همراه است. چرا؟ زیرا «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی هر آن ممکن است بی‌تدبیری به خرج دهد و کاری کند که همه چیز به هم بخورد.

در یک مانور نظامی، خانواده‌ها با اتوبوس، هلی‌کوپتر و هواپیما به پایگاهی در اوکیناوای ژاپن منتقل شدند. گروه خبری سی‌ان‌ان با این خانواده همراه شدند تا مانور آزمایشی را از نزدیک تجربه کنند. تمام این خانواده‌ها از وابستگان سربازان آمریکایی هستند که در پایگاه سئول اقامت دارند. «جاستین استرن» یکی از برنامه‌ریزان و مدیرانی که در حوزه تخلیه غیرنظامیان از مناطق بحرانی فعالیت دارد، می‌گوید این تمرین‌ها لازم است. او به زلزله ۲۰۱۱ ژاپن و تخلیه و جابه‌جایی غیرنظامیان در ترکیه در تحولات اخیر به‌عنوان نمونه اشاره می‌کند. او می‌گوید: «تهدید کیم همچنان در افق نمایان است.»

کره‌شمالی در ماه سپتامبر اعلام کرد پنجمین و احتمالا قدرتمندترین آزمایش هسته‌ای خود را انجام خواهد داد. تحریم‌های بین‌المللی نتوانسته «کیم» را از رویاهایش بازدارد. در سال میلادی جدید هم «کیم» اعلام کرد که در مرحله نزدیک به آزمایش یک موشک قاره‌پیما قرار دارد. استرن می‌گوید: «او به روشنی گفت که ما دشمن اوییم. با وجود تمام لفاظی‌های کیم اما ما باید برای بدترین سناریو آمادگی داشته باشیم.» به خانواده نظامیان مستقر در کره‌جنوبی گفته شده یک ساک کوچک برای روز مبادا داشته باشند تا در مواقع بحران بتوانند به سرعت آن را برداشته و از معرکه دور شوند. این ساک کوچک باید شامل ضروری‌ترین وسائل مورد نیازشان باشد. خانواده مارتینز می‌گویند: «ما ساکی کوچک داریم که مشتمل بر پتو، بالش و چند غذای کنسروی است.» به گفته استرن تصمیم برای خروج خانواده نظامیان از این کشور از بالا صادر شده است. «دستور تخلیه غیرنظامیان» (NEO) تصمیمی سیاسی و نه نظامی است.

خبرنگار سی‌ان‌ان که در این مانور حضور داشته می‌نویسد ارتش محیط و شرایط را تا حد امکان واقعی‌سازی کرده است. خانواده‌ها می‌توانند تنها ۶۰ پوند به ازای هر نفر بار حمل کنند. ارتش توصیه می‌کند فقط ضروریات برداشته شود. ارتش آنها را برای حملات شیمیایی هم آماده می‌کند. استرن می‌گوید: «بدترین سناریو این است که کره‌شمالی به سوی مرزها بیاید و ما باید مردم را از آسیب در امان نگه داریم.» با این حال، شنیدن صدای غرش هلی‌کوپتر و هواپیما می‌تواند خانواده‌ها را با فضای نظامی بیشتر آشنا کند. کاپیتان «جیمی شیهان» می‌گوید: «در یک فاجعه طبیعی یا در یک سناریوی وحشتناک، آخرین چیزی که می‌خواهید این است که سربازان به خانواده فکر نکنند. بر همین اساس، با انتقال خانواده‌ها به جایی امن، سرباز به لحاظ روحی در آسایش خواهد بود و می‌تواند بدون دغدغه به رزم بپردازد.»

پیونگ یانگ را جدی بگیرید

سی‌ان‌ان در گزارش دوم ژانویه ۲۰۱۷ می‌نویسد کره‌شمالی تهدید کرده که قرار است آزمایش موشکی جدیدی انجام دهد. این کشور خود را «قدرت نظامی و هسته‌ای شرق» می‌نامد و نسبت به هر گونه حمله‌ای از سوی دشمن هشدار داده است. این گزارش می‌افزاید: کره‌شمالی را باید جدی گرفت چرا که در سال ۲۰۱۶ دو آزمایش هسته‌ای انجام داد. ژنرال «هری هریس» فرمانده نیروهای آمریکا در منطقه پاسیفیک می‌گوید: «ترکیب کلاهک هسته‌ای با فناوری موشک بالستیک به دست رهبری بی‌خرد می‌تواند فاجعه به بار آورد.» یک مقام ارشد کره‌شمالی اعلام کرده بود کیم قصد دارد تا پایان سال ۲۰۱۷ «به هر قیمتی» سلاح هسته‌ای خود را توسعه دهد. «تای یونگ هو» مقام شماره ۲ سابق در کره‌شمالی که اکنون در لندن به سر می‌برد، می‌گوید: «پس از کنگره حزبی در ماه می، کیم توسعه سلاح هسته‌ای را سر لوحه برنامه حزبی قرار داد.» او می‌گوید کیم می‌خواهد اطمینان یابد که آمریکا و کره‌جنوبی نمی‌توانند مانع تحقق رویاهای او شوند.

اما سئول هم بیکار ننشسته است. مقام‌های کره‌جنوبی اعلام کردند در صورتی که پیونگ‌یانگ دست از پا خطا کند نه تنها رهبر کره‌شمالی را ترور خواهند کرد بلکه پیونگ‌یانگ را با خاک یکسان خواهند کرد. به همین دلیل، کره‌جنوبی مبادرت به خرید جدیدترین تسلیحات آمریکایی کرده است. این کشور در سال ۲۰۱۶ در زمره ۱۰ کشور اول وارد‌کننده تسلیحات در جهان قرار گرفت.

واقعیت‌هایی از ارتش در کره‌شمالی

ارتش در کره‌شمالی علاوه بر اینکه در مناصب نظامی مشغول است وارد فعالیت‌های اقتصادی، توزیع غذا و اقدامات امدادی هم شده است. از بدو تاسیس این کشور، استراتژی نظامی بر پایه «ابتدا ارتش» مبتنی بود به این معنا که تمام منابع مالی و نظامی و غذایی ابتدا باید به مصرف ارتش برسد و سپس بقیه از آن استفاده کنند. ارتش خلق کره پس از چین و اندونزی یکی از بزرگ‌ترین ارتش‌های منظم در دنیا را دارد: دارای حدود یک میلیون پرسنل (سومین نیروی زمینی بزرگ در دنیا) و ۳۲ بخش فعال پیاده نظام؛ ۴۰۰ تا ۶۰۰ هزار نیروی دریایی که دارای زیردریایی‌ها و هواپیماهای گشت‌زنی است؛ حدود ۷۰ تا ۹۲ هزار نفر در نیروی هوایی که دارای دفاع ضد هوایی است. ارتش به‌طور تقریبی دارای ۵ هزار تانک، ۲ هزار نفربر زرهی، ۲۴۰۰ راکت انداز چند کاره و ۱۳۰۰ دستگاه توپخانه است. حدود ۷۰ درصد ارتش در بخش جنوبی پیونگ یانگ مستقر شده، هرچند هم اکنون جهت‌گیری نظامی کره‌شمالی در وهله اول دفاعی است نه پیشگیرانه. تخمین زده می‌شود که حدود ۶۰ تا ۱۰۰ هزار نفر در قالب نیروی ویژه طراحی شده باشند؛ اینها بارها برای عملیات در منطقه غیرنظامی، تاخت و تازهای مرزی و ماموریت‌های مخفی در خارج از کشور به‌کار گرفته شده‌اند. علاوه بر این، ۱۱۵ هزار نیروی شبه نظامی زیر پرچم وزارت امنیت عمومی (MPS ) از جمله در گارد مرزی در منطقه غیرنظامی وجود دارد.

ارتش با سخت‌افزارهای نظامی دریافتی از سوی شوروی، چین و سایر کشورها قدرتمند شده هرچند سازمان سیا خاطرنشان می‌سازد که بسیاری از رده‌های پایین‌تر با اسلحه‌های ساخت دهه‌های ۵۰ و ۶۰ مجهز شده‌اند در حالی که بیشتر توپخانه توانمند کره‌شمالی متعلق به جنگ جهانی دوم و جنگ کره است، از جمله تانک‌ها که متعلق به دهه ۷۰ است. نیروی هوایی خلق کره (KPAF) دارای ناوگانی متشکل از ۱۷۰۰ فروند هواپیماست و نیروی دریایی خلق کره (KPN) هم دارای بیش از ۸۰۰ کشتی است هرچند آمادگی نبرد این تجهیزات قابل مناقشه است. بنا به گزارش‌های اطلاعاتی، کره‌شمالی دارای زرادخانه‌ای بزرگ از مواد شیمیایی و چند صد موشک اسکاد و بیولوژیک، از جمله B و C است که در مناطق و موقعیت‌های مختلف مستقر شده‌اند.

این کشور دارای تقریبا ۳۰ موشک نودونگ ۱ و ۲ است که بیش از ۱۳۰۰ کیلومتر برد دارد (یعنی می‌تواند به ژاپن هم برسد). در سال‌های اخیر تاکید بر ساخت موشک بوده است. جت‌های جنگنده گران‌قیمت بوده و سوخت بسیاری مصرف می‌کنند و نیازمند خلبان‌های بسیار ماهر هستند. تصور بر این است که خلبانان کره‌شمالی تنها ۲۰ درصد از زمانی که همقطارانشان در کره‌جنوبی و آمریکا در آسمان می‌گذرانند را صرف پرواز می‌کنند. مساله این است که در فضای فعلی، دریافت جت‌های جنگی، قطعات یدکی و سوخت برای آنها بسیار مشکل‌ساز است. با وخامت اوضاع سوختی، مانور نظامی سالانه ارتش خلق کره تا ۵۰ درصد کاهش یافته و کوچک شده است.