دنیای اقتصاد: دریای چین جنوبی می‌رود که به موضوعی بین‌المللی تبدیل شود. اگرچه این دریا علاوه بر چین با کشورهای مالزی، ژاپن، ویتنام و فیلیپین نیز مرز آبی دارد اما چین خود را مالک این دریا معرفی می‌کند. در همین راستا، سی‌ان‌ان در گزارشی می‌نویسد ژاپن هم از طریق گشت‌زنی مشترک دریایی با آمریکا و برگزاری مانورهای نظامی با نیروهای دریایی کشورهای همسایه قصد دارد فعالیت‌های خود را در دریای چین جنوبی گسترش دهد. «تومومی اینادا»، وزیر دفاع ژاپن، می‌گوید کشورش حاضر است به فیلیپین و ویتنام کمک‌های نظامی ارائه دهد. او طی سخنانی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن گفت از آنجا که توکیو بنا دارد نقش خود را در آب‌های مورد مناقشه در دریای چین جنوبی افزایش دهد، کمک‌های نظامی خود را به همسایگان دریایی نیز ارائه می‌دهد. او همچنین از آمریکا به دلیل اختصاص ۶۰ درصد از نیروهای هوایی و دریایی خود به منطقه آسیا- پاسیفیک تا سال ۲۰۲۰ قدردانی کرد.

تنش‌های سرزمینی

ژاپن، ویتنام، مالزی، برونئی، فیلیپین و تایوان در زمره کشورهایی هستند که درگیر مناقشه سرزمینی با چین بر سر دریای چین جنوبی هستند. دولت چین با اشاره به نقشه سال ۱۹۴۷ می‌گوید صاحب بخش عمده‌ای از دریای چین جنوبی است که مرزی صدها مایلی در شرق و جنوب با استان هاینان دارد. هر یک از این کشورها سعی در برقراری دیواری دفاعی در برابر چین دارند. در واقع، این کشورها بودجه نظامی خود را در برابر دست‌اندازی‌های چین افزایش داده‌اند. در همین راستا گفته می‌شود دولت ژاپن به دنبال طرحی است که براساس آن به این کشور اجازه تغییر قانون اساسی را می‌دهد. توکیو با تغییر قانون اساسی درصدد است دکترین دفاعی خود را تغییر دهد زیرا دست ارتش این کشور از فردای جنگ جهانی بسته شد و این کشور اجازه نیافت توانمندی نظامی خود را از یک حدی بالاتر ببرد.

با این حال، در جولای ۲۰۱۶ دیوان بین‌المللی مستقر در لاهه در این مناقشه دریایی به نفع فیلیپین رای داد و نتیجه گرفت که چین فاقد مبنای قانونی برای ادعای تاریخی نسبت به این دریا است. اینادا خاطرنشان کرد که فعالیت‌های اخیر چین در دریای چین جنوبی و شرقی چگونه «باعث نگرانی‌های جدی در آسیا- پاسیفیک و فراتر از آن شده است.» او در همین راستا افزود: «ما نه تنها از انسجام سرزمینی و حاکمیت خود کوتاه نخواهیم آمد بلکه اتحادمان با آمریکا را نیز افزایش می‌دهیم.»

نقش ژاپن

«نانسی اسنو»، استاد دیپلماسی عمومی در دانشگاه کیوتو به سی‌ان‌ان می‌گوید در دوران نخست‌وزیری شینزو آبه ژاپن «کاملا روشن کرده است» که نیروهای «دفاع از خود» این کشور «مداخله‌جو‌تر» خواهد شد و اتحاد نزدیک‌تری با آمریکا خواهد یافت. او به سی‌ان‌ان می‌گوید: «اکنون ژاپن در حال افزایش توانمندی نظامی خود زیر چتر نظامی آمریکا است. در این حالت از توان مانور نظامی محروم است. در صورتی که نیروهای دفاع از خود عنوان ارتش منظم به خود بگیرد و از زیر چتر آمریکا خارج شود ژاپن می‌تواند اقتدار نظامی خود را به رخ بکشد.» این استاد دانشگاه می‌افزاید چین اکنون در حال رقابت با آمریکا در نواحی مرزی نزدیک به خود است و به هیچ روی از ادعاهای خود کوتاه نخواهد آمد.

با این حال، اسنو می‌افزاید: «ژاپن در ۷۱ سال اخیر از سابقه یک قدرت مسالمت‌جو برخوردار بود اما بسیاری می‌گویند اکنون زمان برای یک به‌روزرسانی در ارتش فراهم شده است. قدرت ژاپن از تجارت و فرهنگ است نه قدرت نظامی اما دور نخواهد بود که قدرت نظامی هم ضمیمه آن دو مولفه دیگر خواهد شد.» برخی بر این باورند که سرمایه‌گذاری روزافزون ژاپن روی قدرت نظامی همچون راه‌حلی «برای تهدیدات جدی امنیتی» در منطقه است. وزیر دفاع ژاپن به توانمندی هسته‌ای کره‌شمالی و بلندپروازی‌های نظامی چین اشاره می‌کند. در مارس ۲۰۱۵ نیز کنجی هارادا، معاون وزیر دفاع ژاپن، به واشنگتن‌تایمز گفت ژاپن در حال کار روی افزایش ظرفیت نظامی خود برای دفاع در برابر تهدیدات برخاسته از چین است. در ماه‌های اخیر تنش در دریای چین جنوبی با حضور نظامی آمریکا در منطقه نیز تشدید شده است.