گروه جهان: شاید در این زمان کمی جبهه‌بندی زنان عجیب و غریب باشد. مرد در برابر زن «ایکس» در برابر «ایگرگ» جنگی که از زمان بیلی جین کینگ و بابی ریگز وجود داشته است. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، دونالد ترامپ اساسا فردی مغرور است، کلاه راننده کامیون‌ها را بر سر می‌گذارد، توییت‌های پوچ و بی‌محتوا را نشر می‌دهد، در مورد مسائل پیش پا افتاده و مستهجن صحبت می‌کند؛ از جمله مقدار دارایی‌های خود، مسائل حاشیه‌ای در باب نظرسنجی‌هایی که صورت گرفته، آسمان خراش‌هایش، خوراک استیک و در نهایت در باب دیوار زیبایی که قصد دارد آن را دور تا دور آمریکا بکشد. راهبرد غول املاک و مستغلات آمریکا تاکنون به‌گونه‌ای بوده که کمتر در آن سخنان سنجیده و حتی سیاسی دیده می‌شود. حتی وی اخیرا در یک مصاحبه اعتراف کرده که کمتر مانند یک رئیس‌جمهور صحبت می‌کند و قول داده بیشتر شکل و شمایل روسای جمهوری را به خود بگیرد. به‌عنوان مثال او چندی پیش، در یکی از سخنرانی‌هایی که در میان طرفداران خود داشت به مسائل ظاهری بسنده کرد و از مردم پرسید: آیا من شبیه یک پرزیدنت شده‌ام؟ آیا من زیبا هستم؟ چقدر زیبا هستم؟

برخی می‌گویند او در سیاست داخلی سعی دارد با همین شیوه سایر رقبا را تخریب کند و مردمی هم که به وی رای می‌دهند و برای او «زنده‌باد» سر می‌دهند این شیوه را بیشتر می‌پسندند. زمانی وی در یکی از توییت‌های خود عکس همسر خود و همسر تد کروز را منتشر کرد و نوشت: یک عکس بهتر از هزاران کلمه مفهوم را می‌رساند. او به این شیوه دست به تخریب تد کروز زد و سیاست‌های ضدزنانه خود را به این روش ادامه داد. این در حالی است که وی در چند روز گذشته بارها گفته است که اگر هیلاری کلینتون زن نبود، آرای وی به ۵ درصد هم نمی‌رسید. تیم دونالد ترامپ قصد دارد با همین شیوه‌های ظاهری در داخل، رقبای خود را از پا در بیاورند.او تاکنون در این زمینه موفق بوده است. ترامپ با این شیوه دو رقیب باقیمانده خود را از سر راه کنار گذاشت و تبدیل به تنها نامزدی شد که توانسته پیش از هیات انتخاباتی جمهوری‌خواهان، همه رقبای خود را از میدان به در کند.به گفته برخی کارشناسان، شیوه تبلیغاتی وی چندان پیچیده نیست و وی توانسته از همین فضا مقاصد خود را پیش ببرد. در ایندیانا، زمانی که ترامپ توانست در انتخابات داخلی پیروز میدان شود او از مایک تایسون به‌عنوان یک مرد آهنین یاد کرد و دست به ستایش از او زد. ستایش از تایسون شاید امر غریبی نباشد؛ اما چهره‌ای مانند وی که در آمریکا خوشنام نیست و سابقه تجاوز جنسی به یک زن را هم در کارنامه خود دارد می‌تواند تنها حامل یک پیام باشد. پیامی ضدزنانه تا همچنان هیجان در داخل اردوگاه ترامپی‌ها حفظ شود.

در مقابل، هیلاری کلینتون هم از این شیوه استفاده می‌کند. او زمانی که در برنامه «چشم‌انداز» لنا دانهام حضور می‌یابد، سعی می‌کند روشی مشابه ترامپ به کار گیرد. برای همین او آهنگ «قدرت دختر» را که توسط سه خواننده معروف این کشور اجرا شده، به‌عنوان تم برنامه خود انتخاب می‌کند. افرادی مانند «کتی پری»، «تیلور سویفت» و «دمی لاواتو» جزو خوانندگانی هستند که دیدگاه‌های ضد مردانه دارند و این‌گونه هیلاری نیز به دام ترامپ می‌افتد. به این طریق باید گفت ترامپ و هیلاری کلینتون نبرد را «زنانه» و «مردانه» کرده‌اند و ترجیح می‌دهند کمتر به مسائل اساسی بپردازند.

در این خصوص «الکس رود»، استراتژیست باراک اوباما به «مورین داد» گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌گوید: بازی چهره زشتی به خود گرفته؟ این‌طور نیست؟! او سپس به مورین داد و سایر والدین تاکید می‌کند: کودکان خود را تا ماه نوامبر (زمان انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا) از این مهلکه به دور نگه دارید. بازی زنانه و مردانه البته تنها مختص به این دو نامزد نیست. تد کروز هم پیش از اینکه از انتخابات کنار بکشد، وارد این بازی شد. برای همین وی کارلی فیورینا را وارد بازی کرد تا بتواند با استفاده از چهره او رای به‌دست آورد. چهره کارلی فیورینا، پس از یک اظهارنظر دونالد ترامپ بسیار معروف شده بود. او در پاسخ به اینکه چه کسانی به کارلی فیورینا رای خواهند داد، گفته بود: واقعا چه کسی به قیافه این خانم رای می‌دهد؟

کارلی فیورینا پس از این مرحله تبدیل به زنی مظلوم شد که مورد ستم ترامپ قرار گرفته است. حضور او در تیم انتخاباتی تد کروز این فرصت را مهیا می‌کرد بخشی از آرای زنان را در انتخابات پیش‌رو به دست بیاورد.

البته ترامپ برای اینکه یک چهره کاملا ضد زن به خود نگیرد، دست به انتخاب یک زن زد تا بتواند از محبوبیت او استفاده کند. این زن، نامی آشنا بود که در انتخابات سال ۲۰۰۸ هم به کمک مک‌کین شتافته بود. زنی مذهبی که احتمالا می‌تواند با افکار و آرای ترامپ کنار بیاید. این زن کسی جز سارا پی‌لین نیست. او زنی است که مادر ۵ فرزند است. یکی از کودکان وی به بیماری «سندرم داون» دچار است و شاخص یک زن فداکار و سنتی در آمریکا است. با این حال این زن می‌تواند هم بخشی از آرای مذهبی‌ها، مانند اوانجلیکاها را به سود ترامپ جذب کند هم زنان خانه‌داری را که چندان با سیاست سر و کار ندارند. این در شرایطی است که برخی کارشناسان از شیوه اتخاذ شده توسط این دو نفر به شدت انتقاد می‌کنند. زمانی که هیلاری کلینتون در استنفورد به سر می‌برد، «بینر» رئیس سابق مجلس نمایندگان آمریکا به شدت از این شیوه هیلاری کلینتون انتقاد کرد. او می‌گفت که هیلاری کلینتون هر جا که می‌رود فقط می‌گوید: اوه! من یک زن هستم، به من رای بدهید.

مایک مورفی، استراتژیست جب بوش نیز چندی پیش از این شیوه هیلاری کلینتون انتقاد کرد و در گفت‌وگو با شبکه «MSNBC» گفت: هیلاری کلینتون دوست دارد نقش قربانی را بازی کند. وی اعتقاد دارد که مهم‌ترین راهبرد وزیر سابق امور خارجه آمریکا برای انتخابات ریاست‌جمهوری همین بوده است. البته تیم میلر، دستیار سابق جب بوش نظر دیگری دارد و در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان می‌گوید که ترامپ در نزد زنان چهره منفوری است و اگر وی نتواند تا ماه نوامبر نظر زنان را جلب کند، او پیروزی در این میدان را از دست خواهد داد.

«باز» در برابر «شبه‌کبوتر»

بازی‌های سیاسی دو نامزد اصلی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها تنها به درگیری‌های این دو باز نمی‌گردد. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، در عرصه سیاست خارجی این دو رویه‌ای متفاوت از دیدگاه رایج حزب‌شان برگزیده‌اند. اگر دیدگاه‌های «بازگونه» در میان جمهوری‌خواهان خریدار بیشتری دارد، به عکس در حزب دموکرات‌، راه و روش «کبوتری» مورد پسند است. این در شرایطی است که دو نامزد اصلی این دو حزب شیوه‌ای متفاوت از حزب حامی خود دارند. هر چقدر هیلاری کلینتون میل به دیدگاه‌های بازگونه دارد، دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان مشی شبه‌کبوتری دارد. اگر به ۸ سال گذشته بازگردیم، دیدگاه‌های باراک اوباما ضدجنگ بود؛ اما هیلاری کلینتون جزو رهبرانی است که یکی از راهبردهای اصلی خود را بر مبنای تخاصم و جنگ بنیاد گذاشته است. چنانچه کارکنان هیلاری کلینتون از او با عنوان «سلحشور» یاد می‌کنند. هیلاری کلینتون با رویکردی که در سیاست خارجی دارد دو جنگ عمده به ایالات‌متحده تحمیل کرده است. در زمانی که سناتور نیویورک بود او به‌عنوان یک دموکرات به جنگ با عراق رای مثبت داد. چند سال بعد هم که قبای وزارت امور خارجه این کشور را به تن کرد جزو حامیان جنگ با لیبی بود.اگر قرار باشد بین اوباما و هیلاری کلینتون به‌عنوان یک هم‌حزبی شباهتی پیدا کنیم، احتمالا دست خالی باز خواهیم گشت. در میان تعجب اما بین دونالد ترامپ و باراک اوباما در سیاست خارجی شباهت قابل توجهی وجود دارد. اگر باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ با شعارهای ضد جنگ و پایان جنگ در عراق به کاخ سفید راه پیدا کرد، دونالد ترامپ هم همچون اوباما جنگ با عراق را کاری «احمقانه» توصیف کرده است.

اگر شباهت بالا را یک شباهت کلی تصور کنیم، اما در جزئیات بین اوباما و ترامپ تفاوت‌های بسیاری وجود دارد. در حالی که اوباما سعی می‌کند تا روزهای آخری که حضور دارد تعداد نفرات زندان گوانتانامو را کاهش دهد؛ اما ترامپ به صراحت اعلام می‌کند که باید تروریست‌ها را شکنجه کرد و خانواده‌های آنها را از ایالات‌متحده اخراج کرد. با این وجود اگر قرار باشد بین دو گزینه ترامپ، هیلاری یک نفر را به‌عنوان گزینه مطلوب نئوکان‌ها انتخاب کنیم، هیلاری کلینتون گزینه بهتری است. به عقیده نظریه‌پردازان نئوکانی مانند «دان کوییله»، «بیل کریستول» فردی مانند ترامپ باید آموزش بیشتری ببیند تا تبدیل به یک نئوکان شود. درخصوص اینکه چرا در این اواخر هیلاری کلینتون دیگاه‌های بازگونه بیشتری داشته است باید گفت که هیلاری کلینتون هرگز گمان نمی‌کرد با ترامپ در آینده‌ای نزدیک روبه‌رو خواهد شد. وزیر سابق امور خارجه ایالات‌متحده در حقیقت خود را برای مبارزه با مارکو روبیو آماده کرده بود؛ زیرا وی دیدگاه‌های بازگونه تندتری نسبت به هیلاری کلینتون دارد.