قاسم خاکی‌جوان یکشنبه گذشته، یادداشتی از دوستی بسیار عزیز در رسانه‌ها با عنوان «‌هر دو عنوانند، ولی این کجا و آن کجا» منتشر شد که لازم دیدم به این بهانه چندکلامی یادآور شوم. این که دوست عزیزمان، بادقت و صراحت اخبار شرکت‌های خودروساز و خدمات پس از فروش را از نظر می‌گذراند و کالبدشکافی می‌کند جای تشکر و قدردانی دارد، اما این‌که به‌راحتی بخواهیم مراجع مسوول کشور را به چالش بکشیم و زحمت‌های شرکت‌های فعال در حوزه ارزیابی سازمان‌ها را نادیده بگیریم، دور از انصاف است‌. در همه جای دنیا، نهادهای مختلف‌، عملکرد حوزه‌های تحت پوشش خود را کنترل می‌کنند و پس از یک دوره ارزیابی‌، نمره‌ها و امتیاز‌هایی را به آنها اختصاص می‌دهند که بدون در نظر گرفتن قدمت یا نوتاسیس بودن سازمان‌های ارزیابی‌کننده‌، این مراکز براساس اطلاعاتی که در یک بازه زمانی از عملکرد شرکت ارزیابی‌شونده به دست آورده‌اند، قضاوت می‌کنند و براساس آمار به دست آمده نتایج را منتشر می‌کنند؛ بنابراین به چالش کشیدن عناوین کسب‌شده توسط سایر سازمان‌های خدمات پس از فروش از سوی سازمان‌های ارزیابی‌کننده به صرف داشتن یا نداشتن جایگاه رسمی و حاکمیتی نمی‌تواند ملاک درستی برای قضاوت باشد. از طرفی دیگر، چه‌بسا شرکت‌های نوپایی که در فرآیند ارزیابی از شرکت‌های خدمات پس از فروش، دقیق‌ترین شیوه‌ها را به‌کار می‌گیرند و از این طریق باعث ارتقای سطح خدمات شرکت‌های خدمات‌دهنده به مشتری می‌شوند. بر این اساس شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران یکی از متولیان ارزیابی است که قبلا زیر نظر برخی سازمان‌های دولتی فعالیت می‌کرد و اکنون توسط بخش خصوصی اداره می‌شود که با عقد قرارداد نسبت به ارزیابی شرکت‌های در خواست‌کننده اقدام می‌کند و حتی سازمان‌ها به اختیار می‌توانند در فرآیند ارزیابی حضور نداشته باشند؛ به بیانی، هیچ حکمی برای حضور شرکت‌ها در فرآیند ارزیابی وجود ندارد. آنچه به باور نویسنده این سطور مهم است، عنوان نیست، بلکه رضایت مشتری است که شرط اصلی و مهم موفقیت سازمان‌ها به شمار می‌رود.