گروه خودرو- این روزها که بازار تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری داغ است، هشت کاندیدای نهایی از هیچ فرصتی برای رسیدن به ساختمان «پاستور» نمی‌گذرند و این وسط گویا «صنعت خودرو» دستمایه خوبی است برای بالا بردن شانس برنده شدن آنها در ماراتن ۲۴ خرداد ماه. «بنجول»، «فرغون» و «قتلگاه متحرک»، نمونه‌ای است از واژه‌هایی که کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم در قبال پیشروترین و مهم ترین صنعت حال حاضر ایران پس از صنعت نفت، به کار می‌برند. چندی پیش «محمدباقر قالیباف» (شهردار فعلی تهران و یکی از هشت کاندیدای ریاست جمهوری)، خودروهای ایرانی را «فرغون آپشن‌دار» خطاب کرد و حالا رقیب او «محسن رضایی» نیز می‌گوید «خودروهای ایرانی قتلگاه متحرک هستند.» در اینکه صنعت خودرو عیب‌ها و ایرادهایی دارد و در اینکه مردم از قیمت و کیفیت آنها راضی نیستند، شکی نیست، اما اینکه «خودروسازی» تا به این حد ضعیف توصیف کنند نیز منصفانه به نظر نمی‌رسد.«خودروسازی» با همه داشته‌ها و نداشته هایش، لکوموتیو صنایع ایران به حساب می‌آید و اگرچه این روزها ضعیف شده و نفسش تنگ است، اما هنوز هم پرچمش بالاست. اگر نگاهی به بخش های مختلف صنعت و اقتصاد کشور بیندازیم، متوجه می‌شویم که «خودروسازی» با همه مشکلاتی که این روزها گریبان کل بخش صنعت و تولید را چسبیده، سر پا مانده و باد به پرچم آن می‌وزد. اینکه کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم از ضعف‌های صنعت خودرو انتقاد می‌کنند، به هیچ وجه بد و غیرمنطقی نیست، اما وقتی انتقادها رنگ و بوی تبلیغاتی می‌گیرند، غیرمنصفانه می‌شوند و صرفا تبلیغاتی.از طرفی، باید از کاندیداها پرسید در کنار «فرغون» خواندن و «قتلگاه متحرک» دانستن خودروهای ایرانی، آیا راهکاری هم برای «بنز» شدن و «لیموزین» شدن آنها دارند؟آیا هدف از انتقادها به صنعت خودرو، بهبود و پیشرفت آن است یا فقط تبلیغات و به دست آوردن دل رای دهنده‌گان؟ باید دید در این ۱۳ روز باقیمانده تا انتخابات یازدهم، کاندیداها دوباره چه‌ها از صنعت خودرو خواهند گفت.