گروه خودرو- خسرو دانشجو سخنگوی سومین دوره شورای اسلامی شهر تهران روز گذشته در جمع خبرنگاران از واردات اتوبوس برای تقویت ناوگان حمل و نقل شهری خبر داد. وی ضمن بیان این مطلب «که اگر مجبور شویم برای جابه‌جایی شهروندان اتوبوس وارد خواهیم کرد» اظهار داشت که با اجرای طرح سهمیه‌بندی بنزین شاهد کاهش تردد خودروهای شخصی هستیم که نشان دهنده استفاده بیشتر شهروندان از وسایل حمل و نقل عمومی است. سخنگوی سومین دوره شورای اسلامی شهر تهران در حالی از واردات اتوبوس به کشور خبر داده است که چندی پیش میرخانی رشتی، دبیر پیشین انجمن خودروسازان مهمترین مشکل شرکت‌های خودروساز در زمینه تولید اتوبوس را کمبود نقدینگی و پیرو آن عدم تعهد وزارت کشور به ارائه مابقی پیش پرداخت اتوبوس‌های تحویلی دانسته و عنوان کرده که وزارت کشور پس از عقد قرارداد با خودروسازها در تحویل گرفتن و توزیع اتوبوس‌ها بسیار کند عمل می‌کند به نحوی که در شرکت‌های ایران‌خودرو دیزل و شهاب خودرو برای ماه‌ها اتوبوس در کف کارخانه زیر باد و باران می‌ماند.

اما روز گذشته انجمن خودروسازان ایران در واکنش به سخنان خسرو دانشجو مبنی بر واردات اتوبوس از خارج از کشور توضیحاتی ارائه کرده که در ذیل می‌آید:

افزایش تعداد اتوبوس‌ها برای اول مهر (شروع کار مدارس) و همچنین مشکل سوار و پیاده شدن مسافران (که مطابق استانداردهای جهانی نیست) از علل این تصمیم عنوان شده است. حال آنکه اعضای شورای شهر تهران، سایر شهرها و مقامات مسوول وزارت کشور باید به نکاتی توجه کنند.

تولید اتوبوس شهری در کشور ۹هزار دستگاه در سال تعهد می‌شود. مشروط به آن که اولا مبلغ پیش‌پرداخت بلافاصله پس از عقد قرارداد تمام و کمال پرداخت شده تا صرف سفارش‌های داخلی و خارجی شود.

همچنین به محض اعلام آمادگی تحویل اتوبوس باید نسبت به تحویل سریع آن اقدام شود و محصولات شش ماه در کف کارخانه زیر آفتاب و باد و باران معطل نمانند.

این انجمن ادامه داده است: پس از تحویل اتوبوس‌ها، بقیه مبلغ قرارداد باید بلافاصله واریز شود تا مشکل نقدینگی شرکت‌ها بدتر از وضع فعلی نشود. همچنین خریداران باید مشخصات فنی اتوبوس مورد نیاز خود را به کارخانه‌ها تحویل دهند تا نسبت به تغییرات فنی لازم اقدام کنند. بدیهی است این تغییرات زمان‌بر و هزینه‌ساز هستند.

انجمن خودروسازان ایران در توضیحات خود عنوان کرده است: پس از ده‌ها سال و برای اولین بار درخواست خرید اتوبوس توسط وزارت کشور از کمتر از دوهزار دستگاه در سال به بیش از شش‌هزار دستگاه در سال افزایش یافته است. بر همین اساس هم اتوبوس‌سازان علاوه بر افزایش ظرفیت خطوط تولید فعلی، خطوط جدیدی نیز ایجاد کرده‌اند.

کارگران و مهندسان جدید استخدام شده و آموزش دیده‌اند و با قطعه‌سازان داخلی عقد قرارداد شده است. حال در چنین وضعیتی، به دنبال وارد کردن اتوبوس هستید؟ در چنین حالتی واردات اتوبوس جز بهم ریختن برنامه‌های اتوبوس‌سازان و قطعه‌سازان و ایجاد اشتغال برای شرکت‌های خارجی ثمر دیگری ندارد.

این انجمن تاکید کرده است: به یاد داشته باشید هیچ اتوبوس‌سازی در دنیا قادر نیست ظرف دو ماه آینده اتوبوس‌های درخواستی شما را تولید، حمل و تحویل دهد، موسسه استاندارد و سازمان محیط‌زیست گواهی‌های مورد نیاز را صادر کرده تا شماره‌گذاری و برای بهره‌برداری آماده شوند.

مگر آن که سفارش خرید شش ماه یا یکسال پیش داده شده باشد و اتوبوس‌ها آماده حمل به ایران باشند که حتی در این صورت هم اتوبوس‌های وارداتی قابل بهره‌برداری در اوایل مهرماه (و حتی اوایل دی‌ماه نیز) نخواهند بود.

انجمن خودروسازان ایران در ادامه توضیحات خود آورده است: وقتی وزارت کشور این مشکلات را دارد و شهرداری‌ها نمی‌توانند حق‌السهم ناچیز خود را به موقع پرداخت کنند، چگونه ممکن است بتوانند اتوبوس وارداتی را با قیمت تمام شده‌ای معادل دو برابر قیمت اتوبوس ایرانی خریداری و پول آن را نقد پرداخت کنند؟ در ضمن آیا هزینه قطعات یدکی و تعمیرات آنها در ۲۰ سال آینده هم برآورد شده است؟ و جدول مقایسه‌ای بین هزینه تمام شده اتوبوس وارداتی با اتوبوس تولید داخل تهیه و بررسی شده است؟ و آیا تجربه سال‌های قبل در مورد کمبود و گران شدن قطعات یدکی و مشکلات تعمیراتی اتوبوس‌های وارداتی مجددا تکرار نخواهد شد؟