نگاهی به مزایا و موانع ادغام قطعهسازان
ایسنا- اگرچه تمام کارشناسان صنعت خودرو تجمیع و ادغام قطعهسازان را راهکار اصلی ارتقای سطح صنعت قطعهسازی کشور و زمینهساز حضور در بازارهای جهانی میدانند، ولی با این حال همین کارشناسان معتقدند که در حال حاضر به دلایل مختلف به ویژه آماده نبودن زمینههای فرهنگی لازم، امکان این کار وجود ندارد. صنعت تولید قطعات خودرو از حدود ۲۰ سال پیش در ایران شکل گرفت و در یک دهه اخیر به ویژه چهار پنج ساله گذشته پیشرفتهای قابل توجهی در کمیت و کیفیت قطعات تولیدی داخلی رخ داده است؛ با این حال، هنوز صنعت قطعه ایران با بازارهای جهانی فاصله دارد.
کارشناسان معتقدند که سطح فناوری، نداشتن شرکای معتبر خارجی و از همه مهمتر بالا بودن قیمت تمام شده و در نتیجه قیمت بالای فروش قطعات داخلی از جمله مهمترین دلایل عدم رقابت پذیری تولیدکنندگان داخلی در بازارهای جهانی بوده است. گذشته از بازارهای جهانی، دقیقا به دلایل مشابهی همچون بالا بودن قیمت تمام شده و فروش تولیدات داخلی، قطعات وارداتی به خصوص چینی بخش اعظم بازار داخلی را به تسخیر خود درآوردهاند. در این میان صنعتگران معتقدند ادغام قطعهسازان یکی از راهکارهای اصلی بهبود این شرایط است.
طبیعی است که با ادغام دو واحد تولیدی، هزینههای سربار و جاری تولید کاهش یافته و به تبع آن قیمت تمام شده محصولات نیز کمتر میشود. از آن سو ادغام دو واحد تولیدی موجب افزایش تیراژ قطعات تولیدی شده و همین مساله نیز به کاهش قیمت تمام شده تولید منجر میشود.
فرهاد بهنیا، عضو هیاتمدیره شورای تعالی صنعت قطعهسازی، در این زمینه میگوید: «در تمام جهان، قطعهسازان کوچک با یکدیگر ادغام شده و یک شرکت بزرگ را تشکیل میدهند.»
در واقع در صورت ادغام قطعهسازان، هزینههای تولید مانند قیمت خرید مواد اولیه و قیمت تمام شده محصولات کاهش مییابد، تیراژ تولید افزایش یافته و به همان نسبت، هزینه تمامشده محصولات نیز کمتر میشود.
ارسال نظر