گروه خودرو: سهم قطعات از ارزش تولید خودرو، معمولا به‌عنوان معیاری برای توانمندی در داخلی‌سازی به‌کار گرفته می‌شود این در شرایطی است که در کشورهای در حال توسعه از نرخ داخلی‌سازی به عنوان معیاری برای قضاوت پیرامون موفقیت یا شکست این صنعت استفاده می‌کنند.

بر این اساس، گزارشی که اخیرا از سوی موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی وزارت صنعت، معدن و تجارت منتشر شده گویای این واقعیت است که از سال ۹۱ تاکنون به‌واسطه افزایش فشارهای ناشی از تحریم‌های اقتصادی، داخلی‌سازی در صنعت خودرو روندی صعودی داشته است. براساس مطالعه صورت گرفته تحت‌عنوان «فرصت‌‌ها و چالش‌های پیش رو صنعت خودرو ایران»، نرخ داخلی‌سازی در صنعت خودرو ایران با متوسط نرخ رشد سالانه ۵/ ۶ درصد از ۶/ ۲۰ درصد در سال ۸۳ به ۳/ ۳۶ درصد در سال ۹۲ رسیده که بیشترین نرخ در سال های ۹۰ و ۹۱ حاصل شده است؛ بنابراین در شرایطی که صنعت خودرو زیر فشار تحریم‌ها قرار داشت، قطعه‌سازان ایرانی توانستند براساس توانمندی‌های داخلی به توسعه تولیدات خود بپردازند، بهاره عریانی، عضو هیات علمی موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی در این زمینه عنوان می‌کند که قطعه‌سازان ایرانی بین سال‌های ۸۸ تا ۹۴ توانستند تعداد قطعات ساخته شده در قالب همکار‌ی‌های بین‌المللی را از ۱۹۶ قطعه به ۳۸۰ قطعه افزایش دهند. عریانی این موضوع را به‌معنای کاهش در واردات قطعات منفصله می‌داند و می‌گوید: طی این دوران، سهم قطعات ساخته شده در قالب قراردادهای لیسانس کاهش و در مقابل سهم قراردادهای سرمایه‌گذاری مشترک و انتقال فناوری افزایش یافته است. این موضوع در حالی اهمیت دارد که یکی از شروط قراردادهای جدید خودروسازان با شرکای خارجی‌شان بحث الزام ساخت داخل قطعات است که اهمیت بسیاری در توسعه صنعت خودرو کشور دارد. بنابر سیاست‌های وزارت صنعت الزام داخلی‌سازی در قراردادهای سرمایه‌گذاری جدید به ۴۰ درصد افزایش یافته است که از این میزان ۱۵ درصد در خودروسازی‌ها و ۲۵ درصد در قطعه‌سازی‌ها عملیاتی می‌شود. بنابر گفته کارشناسان این امر نشان‌دهنده داشتن رویکرد جامع نسبت به زنجیره ارزش صنعت خودرو است.