فارس: استفان والت، تحلیلگر ارشد و تئوری‌پرداز روابط بین‌الملل در مطلبی مخالفان توافق هسته‌ای ایران در آمریکا را معتقدان به «تفکر سحر‌آمیز و جادویی» خواند. استفان والت در فارین پالیسی در مطلبی با عنوان «افسانه یک توافق بهتر با ایران» به شدت به موضع مخالفان برجام در آمریکا تاخت و نوشت: از امحای خیالی سلاح‌های کشتارجمعی تا اتحادیه‌های ارزی موهوم؛ تفکر جادویی و سحرآمیز در سیاست خارجی به هیچ چیزی جز فاجعه نمی‌انجامد. بیایید این موضوع را درباره ایران مطرح نکنیم.


پرداختن به سیاست خارجی موضوع و کاری جدی است چون اشتباه کردن در آن نتایج واقعی در پی دارد. وقتی کشورها به روشی غیرمنسجم سیاست خارجی خود را پی می‌گیرند در بدترین حالت‌ها، کشورهایی که مدیریت سوئی در روابط با جهان خارج دارند، کاملا منزوی و شاید حتی اشغال شوند.یکی از واضح‌ترین و بارزترین مثال‌ها درباره تفکر جادویی و سحرآمیز در گفتمان سیاسی معاصر، البته افسانه «توافق بهتر» با ایران است. باوجود شواهد بسیاری در نقطه مقابل مواضع مخالفان برجام، آنها بر تحریم‌های بیشتر، تهدیدات نظامی بیشتر، دور دیگری از استاکس نت یا اگر ضروری باشد بمباران ایران تاکید می‌کنند تا به گفته آنها ایران به بالا بردن پرچم سفید و عمل به همه تقاضاهایی که آمریکا طی 15 سال گذشته داشته، متقاعد شود.


در حالی که آمریکا تحریم‌های خود را تشدید کرد ایران از سانتریفیوژ صفر به ۱۹ هزار سانتریفیوژ رسید. حمله نظامی به ایران برنامه هسته‌ای آن را پایان نخواهد داد. افسانه «توافق بهتر» این نکته مسلم و ابتدایی دیپلماسی را نادیده می‌گیرد که برای یک توافق پایدار آن توافق باید به همه طرف‌ها امتیازاتی بدهد.


تعجب‌برانگیز نیست که مخالفان توافق روی معجزه‌های اعلام نشده برای پیش بردن مواضعشان تاکید می‌کنند و این روال عملیاتی متعارف آنها است. مخالفان توافق اغلب همان گروه‌ها و افرادی هستند که در آرزو یا در تلاش برای حمله به عراق بودند. حمله به عراق تنها بر اساس این داستان‌سرایی درباره سلاح‌های کشتارجمعی و ارتباطات مدعایی صدام با القاعده نبود که بوش و کشور را به جنگ کشاند بلکه اعتقاد آنها به اینکه حمله به عراق به نحوی خاورمیانه را به دریایی از دموکراسی‌های حمایتی از آمریکا تغییر می‌دهد، عامل حمله بود. این تفکر جادویی و سحرآمیز در بدترین حالت بود.


در جهان پر از سختی و دردسر سیاست بین‌الملل، کشورها با چندین نسل کار سخت، تحلیل با دقت، تصمیمات هوشمند و اگر خوش شانس باشند با قدری خوش اقبالی به ثروت، تاثیرگذاری و موفقیت در سیاست خارجی می‌رسند. برای رسیدن به اینها، کشورهای موفق، نهادهای سیاسی ایجاد می‌کنند تا قادر به حل منازعات و اختلافات باشند، از اشتباهات گذشته درس بگیرند و درک درست از واقعیت را حفظ کنند.


دادن اجازه به اخذ و ترسیم تصمیمات سیاسی از طریق توهم و خیالات غیرواقع‌گرایانه قطعا تضمین‌کننده مشکل و دردسر است و به‌طور حتم کشوری حتی به قدرت و امنیت آمریکا نیز وقتی اجازه ترسیم سیاست ملی خود را با تفکر جادویی و سحرآمیز بدهد، بهای آن را پرداخت می‌کند.