سیاست خارجی کارآمد، چه ویژگی‏هایی دارد؟ در این باره می‎توان کتاب‎های متعدد و مقالات مفصلی نوشت، اما کدگذاری سیاست خارجی مطلوب در ۳۰ ویژگی، محتوای یادداشتی است که دکتر محمود سریع‌القلم، برای عصرایران نوشته است. وی پیش از این، ۳۰ ویژگی جامعه زنده، ۳۰ ویژگی سیاستمدار، ۳۰ ویژگی شهروند مطلوب، ۳۰ ویژگی انسان عقلانی و ۳۰ ویژگی انسان مدنی را تدوین کرده بودند. ۳۰ ویژگی سیاست خارجی کارآمد را به قلم دکتر سریع القلم بخوانید: ۱. به ازای هر واحد پولی که در خارج هزینه می‎شود، ۱۰ برابر برای کشور و شهروندان، منفعت و پیامد مثبت داشته باشد؛ ۲. سیاست خارجی در همان ریلی حرکت کند که الزامات رشد و توسعه اقتصادی ایجاب می‏کند؛ ۳. شهروندان به همه کشورهای همسایه بدون ویزا سفر کنند؛ ۴. حداقل ۱۰ کشور به‌عنوان شریک استراتژیک در حوزه‎های امنیتی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد؛ ۵. کشورهای دیگر از رشد و پیشرفت آن هراس و نگرانی نداشته باشند؛ ۶. محیط بین‌المللی را با عینک فرصت، یادگیری، زیبایی، اثرگذاری و اثرپذیری ببیند؛ ۷. نظامیان آن حداقل با نظامیان ۴۰ کشور دیگر تبادل فکر، بازدید و حتی مانورهای مشترک داشته باشند؛ ۸. مسوولان بعد از ساعت ۵ بعدازظهر، سیاست را تعطیل کرده و زندگی کنند؛ ۹. به حساسیت‌های کشورهای دیگر، حساس باشد تا آنها نیز حساسیت‌های او را رعایت کنند؛ ۱۰. با کشورهایی که قدرت بیشتری از او دارند، همکاری و مدارا کند؛ ۱۱. موضوعات مهم سیاست خارجی در رسانه‌ها، دانشگاه‌‌ها و موسسات تحقیقاتی و در صحنه عمومی جامعه، توسط متخصصان سیاست خارجی بحث شود؛ ۱۲. در شریک شدن و تقسیم قدرت با همسایگان خود، سخاوت نشان دهد؛ ۱۳. آنچه تحقق آن در کوتاه مدت و در میان مدت مقدور نیست، جزو اهداف ملی خود قرار ندهد و برای آن سرمایه گذاری مالی و سیاسی نکند؛ ۱۴. جهت گیری سیاست خارجی با روح و روان و میانگین گرایش‏های شهروندان سازگاری داشته باشد؛ ۱۵. هر چه سریع‏تر از چالش‎های امنیتی با همسایگان خود عبور کند؛ ۱۶. شهروندان تفاوت بین تبلیغ و تحلیل دستگاه دیپلماسی را تشخیص دهند؛ ۱۷. آمار، ارقام و احتمالات در تحلیل‎های سیاست خارجی به وفور مشاهده شود؛ ۱۸. معاونت اقتصادی و تجاری دستگاه دیپلماسی ، مهم‌ترین معاونت باشد؛ ۱۹. واژه‎های «صد در صد»، «حتما»، «یقینا» و «بی‌تردید» در تحلیل‏های سیاست خارجی استفاده نشود؛ ۲۰. متوجه باشد هر جمله، عبارت و رفتار در صحنه بین‌المللی می‎تواند پیامد داشته باشد هر چند پیامد دهه‏ها بعد خود را نشان دهد؛ ۲۱. هر اقدامی در سیاست خارجی حداقل با یک نگاه پنج ساله برای افزایش قدرت کشور باشد؛ ۲۲. به تصویر و حسی که دیگر کشورها از او دارند، حساسیت داشته باشد؛ ۲۳. با نرخ رشد اقتصادی بالا و تامین امنیت اقتصادی و اجتماعی، زمینه سفر بدون ویزا به حداقل ۵۰ کشور را برای شهروندان خود فراهم کند (گذرنامه مالزی برای ورود بدون ویزا به ۱۶۶ کشور معتبراست)؛ ۲۴. نمایی که مسوولان دیپلماسی از سیاست خارجی معرفی می‌کنند، کار‌آفرینان در مراودات بین‌المللی اقتصادی خود، احساس کنند؛ ۲۵. هیجان، احساسات و عصبانیت در ادبیات و رفتار سیاست خارجی تعطیل باشد؛ ۲۶. انتقادات و شکایات خود از کشورهای دیگر را متوجه افکار و سیاست‏های نادرست آنها کند و نه نمادهای ملی آنها؛ ۲۷. مشکل کشور دیگر را که در حد ۵ از ۱۰۰ است، برای شهروندان خود ۹۰ جلوه ندهد: آنها هم مقابله به مثل خواهند کرد؛ ۲۸. به تناسب افزایش قدرت اقتصادی و نظامی خود، با دیگران به ویژه همسایگان بیشتر تعامل کرده، وارد چارچوب‏های ائتلافی شود؛ ۲۹. زبان و ادبیات تعاملی آن با جهان، حقوقی باشد؛ ۳۰. تحلیل دستگاه دیپلماسی آن از تحولات منطقه‎ای و بین‌المللی براساس fact (سند و مدرک)باشد.