کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس - عربستان سعودی، کویت، بحرین، قطر، امارات متحده عربی و عمان - ناامید شده‎اند. چهار کشور عربستان، کویت، قطر و امارات دارای مقادیر عظیمی از نفت هستند. تمام آنها حکومت سلطنتی دارند و تمام آنها از لحاظ نظامی ضعیف هستند. به همین دلیل پس از جنگ سرد این کشورها شورای همکاری خلیج‌فارس را تشکیل دادند تا ایالات متحده از آنها محافظت کند. در حال حاضر کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس دلیل خوبی برای ترس از امنیتشان دارند. رقیب آنها -ایران- از اتحاد شیعه در عراق، سوریه، لبنان و یمن به طور فعالانه حمایت می‎کند. علاوه بر این تروریست‌های موسوم به داعش که دشمن قسم خورده شیعه و ایران هستند، اگر مهار نشوند، ممکن است به زودی تبدیل به تهدید امنیتی برای عربستان و دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس شوند.

ترس شورای همکاری خلیج‌فارس این است که واشنگتن چندان به حفظ امنیت آنها متعهد نیست، نشانه‎های این امر را می‌توان در اقدام دولت اوباما مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی از عراق در سال ۲۰۱۱ و تمایل نداشتن به اقدام نظامی علیه حکومت اسد که مورد حمایت ایران قرار دارد، مشاهده کرد. در شرایطی که کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس از حملات به داعش تحت رهبری آمریکا حمایت کردند (حتی بعضی از آنها در این حملات مشارکت دارند) هنوز از اینکه این حملات برای شکست این گروه کافی نباشد، هراس دارند.

کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس همچنین از اینکه کاهش علاقه آمریکا به حفظ امنیت آنها تنها به خاطر سیاست‎های اوباما نباشد و دولت بعدی چه جمهوری‌خواه و چه دموکرات هم بخواهد همین رویه را دنبال کند، می‎ترسند. آنها از «انقلاب نفت شیل» در آمریکای شمالی که منجر به افزایش تولید نفت آمریکا می‌شود و به تبع آن ایالات متحده و متحدین غربی‎اش دیگر نیازی به نفت خلیج‌فارس ندارند، هراس دارند. به این ترتیب امنیت این کشورها اهمیت چندانی برای ایالات متحده نخواهد داشت. علاوه بر این آنها نگران موفقیت‌آمیز بودن تلاش‌های دولت اوباما برای بهبود روابط میان ایران و آمریکا هستند، چون این اقدام منجر به گسترش روابط تجاری میان دو کشور خواهد شد و دولت بعدی به نگرانی‌های کشورهای عرب خلیج‌فارس نسبت به ایران، اهمیتی نخواهد داد.

باید توجه داشت که دیدگاه‎های کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس درباره مسائل امنیتی به طور کامل یکسان نیست. عمان برخلاف دیگر کشورها، روابط خوبی با ایران دارد و قطر برخلاف دیگر کشورها از دولت اخوان‌المسلمین مصر- قطر آنها را میانه‌رو می‌داند؛ ولی دیگر کشورها آنها را افراطی می‌دانند - قبل از کودتای نظامی ۲۰۱۳ حمایت می‌کند. با این حال تمام کشورهای خلیج‌فارس، ایالات متحده را به عنوان محافظ اصلی خود می‌دانند و از اینکه می‎بینند منافع آمریکا برای کمک به آنها کاهش یافته است، ناامید شده‌اند.

در نتیجه صداهایی از شورای همکاری خلیج‌فارس شنیده می‌شود مبنی بر اینکه باید به دنبال قدرت دیگری برای حمایت کردن گشت. در این رابطه می‎توان به اتحادیه اروپا، روسیه، چین و هند اشاره کرد. هنوز مشخص نیست که این کشورها تمایل یا توانایی برای ایفای این نقش را داشته باشند. با وجود مداخله اخیر فرانسه در مالی، به نظر نمی‌رسد که اتحادیه اروپا بخواهد با وجود ایالات متحده، از شورای همکاری خلیج‌فارس دفاع کند.

روسیه تمایل دارد تا نقشی فعال‌تر در خلیج‌فارس داشته باشد؛ اما حاضر به فدا کردن رابطه‌اش با ایران به خاطر شورای همکاری خلیج‌فارس نیست. علاوه بر این مسکو تمایلی به فعالیت نظامی ثابت در خارج از محدوده اتحاد جماهیر شوروی ندارد.

به هرحال اوکراین اولویت بیشتری دارد. با اینکه چین و هند هر دو در محدوده کشورهای همسایه‌شان به صورت قاطعانه عمل می‌کنند؛ ولی ترجیح می‌دهند که آمریکا کماکان به حفاظت از کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس ادامه دهد؛ چون این کشورها منبع نفت این دو کشور هستند و آنها ترجیح می‌دهند که این اقدام پرهزینه را آمریکا انجام دهد. به جز اتحادیه اروپا، روسیه، چین و هند، دیگر کشوری باقی نمی‌ماند که بتواند جایگزین ایالات متحده برای حفاظت از کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس شود.

منبع دیپلماسی ایرانی به نقل از لوبلاگ