آینده اروپا با «مستریورو»
حسین موسوی: ژان کلود یانکر که به «آقای یورو» معروف است، رئیس پیشین «گروه یورو» (از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳) و یکی از حامیان سرسخت اتحادیه اروپا به شمار می‌آید. گرچه یانکر سیاستمداری از شاهزاده‌نشین کوچک و ثروتمند لوکزامبورگ است، اما نقشی مهم در تحکیم ساختار سیاسی اتحادیه اروپا و تثبیت ارزش یورو داشته است. یانکر در اتحادیه اروپا به‌ویژه در میان سیاستمداران اروپایی از احترام زیادی برخوردار است. او در سال ۲۰۰۵ از سوی مجله «صدای اروپا» به عنوان «اروپایی سال» انتخاب شد و در سال ۲۰۰۶ نیز «جایزه کارل» که مهم‌ترین مدال اروپایی به شمار می‌آید را از شهر آخن دریافت کرد. علت اینکه از وی به عنوان «آقای یورو» یاد می‌شود این است که وی به شدت در پی تحکیم سیاست‌های اروپای واحد است. تلاش بی‌فایده انگلیسی‌ها برای نامزد نشدن «مستر یورو»
شخصی که به مقام ریاست کمیسیون اتحادیه اروپا برسد در واقع می‌تواند نشانگر «سیاست‌های جاری اتحادیه اروپا» باشد. ژان کلود یانکر، نخست‌وزیر سابق لوکزامبورگ و نامزد فعلی ریاست کمیسیون اتحادیه اروپا در حالی از طرف رهبران اروپا به‌عنوان رئیس کمیسیون اروپا انتخاب شد که مقامات دولت انگلیس و به‌ویژه دیوید کامرون نخست وزیر این کشور به شدت با انتصاب یانکر در این سمت مخالفت می‌کردند و وی را فردی نامناسب برای اداره نهاد اجرایی اتحادیه اروپا می‌دانستند. انگلیسی‌ها در این بین دست به ترفندهای گوناگونی زدند تا مانع نامزدی یانکر که معروف به «مستر یورو» است، شوند. روزنامه دیلی‌تلگراف انگلیس در این رابطه می‌نویسد که وی عامل مرکل است و مهم‌ترین دلیلی که یونان به این حال و روز افتاده است سیاست‌های غلط یانکر و گروه هوادار او بوده است. انگلیسی‌ها حتی سعی کردند با کارت دائم‌الخمر بودن وی نیز بازی کنند تا مانع از نامزدی‌اش شوند. روزنامه گاردین نوشت که دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس اعتقاد دارد عادت وی در نوشیدن ممکن است مانع مهمی در رسیدن اهداف اتحادیه اروپا شود و حضور چنین شخصی در راس کمیسیون اتحادیه اروپا وجهه آن را مخدوش می‌کند. با این وجود این انتخاب نشان می‌دهد که اعتراض و مخالفت انگلیس و مجارستان چندان از سوی رهبران ۲۶ کشور دیگر اروپایی جدی گرفته نشده است و احیانا به منزله چانه‌زنی‌های سیاسی نخست‌وزیر انگلیس تلقی شده است. انتخاب شخصیتی در حد رئیس کمیسیون اروپا موضوعی فوق‌العاده مهم و جدی در روند کاری اتحادیه اروپایی است و جنبه‌های متعدد سیاسی، حزبی و پارلمانی بر آن حاکم است و مخالفت یک یا دو کشور عضو نمی‌تواند با گرایش‌های حداکثری اروپایی مقابله کند. کمیسیون اروپا به مثابه یک دولت بزرگ، قدرتمند و فدرال عمل می‌کند و حوزه عملکردی آن فراملی، اروپایی و بین‌المللی است. کمیسیونرهای متشکله در این کمیسیون از سوی ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپایی رسما به شورای سران اتحادیه معرفی می‌شوند و بعد از تایید آنها از سوی پارلمان اروپایی به‌عنوان کمیسیونر اروپایی انجام وظیفه می‌کنند. به اعتقاد کارشناسان انتصاب یانکر به‌عنوان رئیس کمیسیون اروپا باید اواسط ماه ژوئیه در پارلمان اروپا به رای گذاشته شود. در شرایط کنونی و به‌ویژه بعد از توافق و معرفی یانکر از سوی سران ۲۶ کشور فوق، انتظار می‌رود یانکر بتواند حداقل ۳۷۶ رای از مجموع ۷۵۱ رای پارلمان اروپا (یعنی نیمی از آرای نمایندگان به‌علاوه یک رای) را به دست آورد و رسما به‌عنوان رئیس جدید کمیسیون اروپا و به جایگزینی خوزه مانوئل باروسو رئیس کنونی و پرتغالی کمیسیون اروپا مشغول به‌کار شود.
به‌دنبال برگزاری انتخابات پارلمان اروپایی در تاریخ (۲۵-۲۲ ماه مه ۲۰۱۴)، (اول تا چهارم خرداد ۱۳۹۳) و پیروزی دو گروه سیاسی قدیمی و قدرتمند اروپا؛ یعنی حزب مردم اروپا و سوسیال دموکرات‌ها (اگرچه به‌طور نسبی کمی از کرسی‌هایشان را نسبت به انتخابات قبل از دست دادند)، موضوع انتخاب رئیس کمیسیون اروپا برای مدت پنج سال از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شد. در این رابطه گمانه‌زنی‌ها و تلاش‌های پشت پرده زیادی در اتحادیه و پارلمان اروپایی و کشورهای عضو آن صورت گرفت. با توجه به آرای حزب مردم اروپا که بیشترین کرسی‌ها (۲۲۱) را در این انتخابات به‌دست آورده است، ژان کلود یانکر رهبر این گروه و نخست وزیر سابق لوکزامبورگ و رئیس حوزه یورو از بیشترین شانس و احتمال نامزدی ریاست کمیسیون اروپا مطرح شد. اکثریت جناح راست میانه و جناح چپ میانه اروپا از جمله سوسیالیست‌ها و سوسیال دموکرات‌ها از انتخاب یانکر به‌عنوان یک کاندیدای دست راستی و محافظه کار حمایت کردند و نهایتا ایشان را انتخاب کردند.
به گفته کارشناسان انتخاب یانکر نشان می‌دهد با توجه به کاهش آرای نسبی این دو گروه قدرتمند در انتخابات اخیر و قدرت‌یابی طیف‌های راست و چپ افراطی و گرایش‌های ضداروپایی، این دو گروه برای حفظ جایگاه و تاثیرگذاری در روند امور و تصمیم‌گیری‌های پارلمان و حتی اتحادیه اروپایی ناگزیر از نزدیکی و انسجام بیشتر از هر زمانی با یکدیگر هستند و در انتخاب بعدی رئیس و نواب رئیس پارلمان اروپایی هماهنگی بیشتری از خود نشان خواهند داد.
ارسال نظر