مذاکرات در کنترل قدرتمندان

مهدی ذاکریان عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی واحدعلوم و تحقیقات ویلیام برنز و جیک سالیوان نام‌هایی پراعتبار در سیاهه سیاستگذاران خارجی آمریکا محسوب می‌شوند. این نشان می‌دهد که فرآیند مذاکرات در دست افراد قدرتمندی قرار گرفته است. محمد جواد ظریف، نامی پر معنا در ادبیات دیپلمات‌های بزرگ دنیا در برابر ۶ وزیر خارجه قدرت‌های بزرگ به‌علاوه نماینده اتحادیه اروپا، وظیفه سنگینی را بر دوش گرفته و تاکنون نیز بر پایه دانش روابط بین‌الملل از این مذاکرات سربلند بیرون آمده است.

وزن دیپلماتیک معاونان وزارت خارجه آمریکا نشان می‌دهد که ایران تا کنون گام‌های موفقی برداشته است. حضور ویلیام برنز و جیک سالیوان، پیوند مذاکرات مداوم ایران و آمریکا با پنج به اضافه یک است.

این نشان می‌دهد که اوباما و دموکرات‌های وابسته به او خواهان حل معضلی هستند که از زمان جیمی کارتر در روابط ایران و آمریکا پدید آمد و هیچ رئیس‌جمهوری در آمریکا نتوانست آن را به شیوه معقولی حل کند.

رسانه‌ای شدن نام برنز و سالیوان در این مقطع از مذاکرات حکایت از آن دارد که آمریکایی‌ها برای حل مسائل با ایران تمام‌قد به میدان آمده‌اند.

جمهوری اسلامی قویا خواستار حل مسائل خود با جامعه بین‌المللی است.

در این زمینه لازم است تا اولویت مباحث بر پایه لغو تحریم‌های بین‌المللی و پس از آن شیوه فعالیت‌های هسته‌ای ایران قرار گیرد.

موضوع اول بحث؛ یعنی تحریم‌های بین‌المللی که به نادرستی ابعاد آن گسترش یافته مغایر با اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد است.

در این زمینه لازم است تا طرف ایرانی، آزادی ایران برای تجارت جهانی، لغو محدودیت‌های مالی و حذف هرگونه مجازات اقتصادی را خواستار شود. انزوای ایران از منظر اقتصادی، بهای فراوانی برای جامعه ایرانی و تا اندازه‌ای برای جامعه جهانی داشته است.ولی از منظر سیاسی، جامعه بین‌المللی آسیب فراوانی دیده است. بزرگ‌ترین زیان جامعه بین‌المللی نادیده گرفتن نقش ایران در حل بحران‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است.

اگر ایران در این مسائل حضور داشت قطعا مسائل منطقه بهتر و آسان‌تر حل می‌شد. از این منظر باید نسبت به ملاقات ویلیام برنز و سالیوان با هیات ایرانی هوشیار بود و با در نظر داشتن اتفاقات جدید در اوکراین و مصر و سوریه معادلات را نه بر پایه توهم؛ بلکه بر پایه دانش روابط بین‌الملل به پیش برد.