عبدالمجید مجیدی یکی از آخرین مدیران برنامه‌ریز اقتصاد پهلوی که سابقه معاونت نخست‌وزیری و وزارت را نیز در کارنامه خود دارد و ارتباط نزدیکی با دربار داشت، درگذشت. به گزارش «ایرنا»، مجیدی متولد۱۳۰۷ در استهبان و دانش آموخته دکترای حقوق از پاریس، سال ۱۳۳۵ به عنوان کمک کارشناس در سازمان برنامه کار خود را شروع کرد، ولی چهار سال بعد برای تحصیل در رشته مدیریت به آمریکا رفت و پس از بازگشت به کشور، دوباره کار خود را آغاز کرد که مورد توجه دولت وقت قرار گرفت.وی از وزیران مهم دهه آخر سلطنت پهلوی بود و در مقام رئیس سازمان برنامه و بودجه نه تنها با نخست‌وزیر و کلیه وزیران تماس روزمره و مستمر داشت، بلکه به‌طور منظم برای دادن گزارش و دریافت دستور با شاه دیدار می‌کرد و در بیشتر جلسات مهم تصمیم‌گیری حضور داشت، یا از طریق روابط نزدیک با امیرعباس هویدا از نتایج آنها آگاه می‌شد.مجیدی که متکی به دانش روز و ارتباط مستقیم کاری خود با هویدا بود، توانست فرصت ترقی را برای خود فراهم کند.وی از سال ۱۳۴۴، با اتکا به نخستین سمت خود در دولت هویدا به عنوان معاون نخست‌وزیر و رئیس دفتر بودجه، موقعیت ویژه‌ای یافت و مورد توجه دولتمردان وقت قرار گرفت که می‌خواستند با رایزنی‌ها سهم بیشتری از بودجه بگیرند.مجیدی در دوران مسوولیت خود در وزارت کار و امور اجتماعی که سال ۱۳۴۷ آغاز شد، توانست جایگاه خود را در حلقه مردان پرقدرت پهلوی مستحکم‌تر کند و در همین زمینه شهرت داشت که کسب رضایت مقامات برتر از خود را اولویت می‌داند و همین رویکرد سبب شد، همیشه در چرخه مدیریت عالی باقی بماند.همزمان با طی شدن پله‌های ترقی، هویدا به علت اینکه نتوانست خداداد فرمانفرماییان مدیر وقت سازمان برنامه و بودجه را مجاب کند تا براساس دستور شاه، افزایش ناگهانی میلیاردها دلار درآمد نفتی را در قالب بودجه سالانه هزینه کند، به علت روحیه مجیدی برای کسب رضایت شاه و دیگر مقامات بلندپایه پهلوی، او را به سمت ریاست این سازمان منصوب کرد.بنا بر این، فرمانفرماییان و مدیران ارشد همکار او که برنامه اقتصادی مورد نظر شاه و دولت مبنی بر تزریق ناگهانی چند میلیارد دلار درآمد نفتی به اقتصاد مصرفی ایران را در برگیرنده آثار تورمی شدید می‌دانستند، از سازمان برنامه رفتند تا مجیدی کارمند ساده ۱۵ سال قبل همین سازمان با تایید شاه در دی ماه ۱۳۵۱، رئیس این دستگاه پرقدرت شود.سازمان برنامه به عنوان پایانه اقتصاد نفتی دوران پهلوی، اهمیت ویژه‌ای داشت و کانون رایزنی‌ها برای دریافت بودجه بیشتر به شمار می‌رفت و از این رو مجیدی خود را پرقدرت‌تر دید.پس از پایان صدارت ۱۳ ساله هویدا در مرداد ۱۳۵۶ و سپس روی کار آمدن دولت جمشید آموزگار، روزگار مجیدی مانند قبل نبود و فقط توانست با توصیه حامی همیشگی خود که وزیر دربار شده بود، ریاست یک جناح از حزب رستاخیز را به عهده بگیرد.با شدت گرفتن خیزش مردم و فراگیرشدن موج انقلاب اسلامی در سراسر ایران، حکومت امیدوار به ایجاد انحراف، فریب افکار عمومی و کاهش دامنه اعتراضات، هویدا را بازداشت کرد که سبب شد، مجیدی بداند نوبت او هم خواهد رسید.با وجود این وضعیت، مجیدی ترجیح داد برخلاف بسیاری از مقامات وقت که پیش و پس از ترک کشور توسط شاه فرار کردند، در دوران کوتاه نخست‌وزیری شاپور بختیار در سمت ریاست بنیاد فرح بماند تا اینکه ۱۵ بهمن در روزهای آخر حکومت پهلوی همراه شماری از مقامات و وزیران بازداشت شد.