موضع آمریکا درباره غنیسازی ایران تغییر کرده است
سید حسین موسویان، معاون دبیر شورایعالی امنیت ملی که هماکنون در دانشگاه پرینستون به عنوان پژوهشگر فعالیت میکند، در اولین گفتوگوی رسانهای خود پس از بازگشت به ایران با دیپلماسی ایرانی در رابطه با امضای سند برنامه اقدام مشترک میان ایران و ۱+۵ میگوید: این توافقنامه نه مطلوب و ایدهآل مذاکرهکنندگان ایرانیاست و نه مطلوب و ایدهآل مذاکرهکنندگان ۱+۵. هیچ کدام از طرفین با امضای این توافقنامه به خواستههای حداکثری خود نرسیدهاند. به گفته موسویان، مهمترین چالش و اختلاف نظری که درباره توافقنامه وجود دارد درحقیقت پاسخ به این پرسش است که آیا غنیسازی ایران به رسمیت شناخته شده است یا خیر؟ مذاکرهکننده اسبق هستهای ایران در اینباره و پیرامون اختلاف نظراتی که در ایران و آمریکا راجع به پذیرش غنیسازی وجود دارد، گفت: «برای درک مساله غنیسازی اورانیوم در ایران باید به سابقه ۴۰ ساله سیاست آمریکا در قبال غنیسازی دقت کنیم.
سید حسین موسویان، معاون دبیر شورایعالی امنیت ملی که هماکنون در دانشگاه پرینستون به عنوان پژوهشگر فعالیت میکند، در اولین گفتوگوی رسانهای خود پس از بازگشت به ایران با دیپلماسی ایرانی در رابطه با امضای سند برنامه اقدام مشترک میان ایران و ۱+۵ میگوید: این توافقنامه نه مطلوب و ایدهآل مذاکرهکنندگان ایرانیاست و نه مطلوب و ایدهآل مذاکرهکنندگان ۱+۵. هیچ کدام از طرفین با امضای این توافقنامه به خواستههای حداکثری خود نرسیدهاند. به گفته موسویان، مهمترین چالش و اختلاف نظری که درباره توافقنامه وجود دارد درحقیقت پاسخ به این پرسش است که آیا غنیسازی ایران به رسمیت شناخته شده است یا خیر؟ مذاکرهکننده اسبق هستهای ایران در اینباره و پیرامون اختلاف نظراتی که در ایران و آمریکا راجع به پذیرش غنیسازی وجود دارد، گفت: «برای درک مساله غنیسازی اورانیوم در ایران باید به سابقه ۴۰ ساله سیاست آمریکا در قبال غنیسازی دقت کنیم. آمریکا پس از تصویب معاهده انپیتی در اواخر دهه ۶۰، غنیسازی در هیچ کشوری را به رسمیت نشناخته است. » موسویان افزود: «دومین مساله این است که آمریکاییها اعتقاد دارند اگر حق غنیسازی ایران را به رسمیت بشناسند، رقابتی بینالمللی بر سر غنیسازی در سطح جهانی شکل میگیرد که خطر و تهدید اشاعه تسلیحات هستهای را گسترش میدهد.» معاون دبیر شورایعالی امنیت ملی در دوره حسن روحانی میگوید: علت موفقیت این دور از مذاکرات ایران با ۱+۵ در تغییر موضع ایالاتمتحده نهفته است؛ زیرا موضع آمریکا از غنیسازی صفر در ایران به غنیسازی بدون بمب هستهای تغییر پیدا کرده است. او در رابطه با دوره احمدینژاد نیز میگوید: «فضای روابط ایران و جهان غرب در دوران احمدینژاد به اندازهای متشنج بود که امکان هیچ گونه معاملهای وجود نداشت. در دومین دور از ریاستجمهوری باراک اوباما حضور جان کری در قامت وزیر امور خارجه و چاک هیگل در قامت وزیر دفاع، ورق را به سود دیپلماسی بازگرداند. در تاریخ ۳۴ ساله روابط ایران و آمریکا ما هیچگاه شاهد شکلگیری چنین مثلثی در کاخ سفید نبودهایم که تمام اضلاع آن در این سطح معتقد به تعامل و بهبود رابطه با ایران باشند. دومین مساله انتخابات ایران بود که فضای منفی علیه ایران در سطح بینالملل را تغییر داد. همچنین ترکیب آقایان ظریف، روحانی، شمخانی و صالحی که تصمیمگیرندههای اصلی در برنامه هستهای ایران پس از رهبری هستند، نگاه مثبت جهان را به سمت خود جلب کردهاند.»
موسویان معتقد است اصل پدیده مذاکرات مستقیم با آمریکا به دوره احمدینژاد بازمیگردد: اگرچه اکنون مذاکرات به بالاترین سطح در تاریخ روابط سیاسی دو کشور رسیده است. او افزود: «نخستین ملاقات دو جانبه میان سفرای ایران و آمریکا در بغداد صورت گرفت و سوژه هم پرونده عراق و مشکلات این کشور بود. دومین مذاکرات عالی در سطح آقای سعید جلیلی به عنوان دبیر شورایعالی امنیت ملی و ویلیام برنز، نفر سوم وزارت خارجه آمریکا در آن مقطع صورت گرفت. این واقعیتهای تاریخی را نمیتوان فراموش کرد.در قضاوتی منصفانه، باید بگویم که آقای احمدینژاد در چهار سال دوم ریاستجمهوری خود، از تمام پتانسیل و ظرفیت خود برای مذاکره و کاهش تنش میان ایران و آمریکا استفاده کرد.»
ارسال نظر