روایت کردبچه از بودجه نویسی در دولت قبل
مشاور معاونت برنامهریزی و نظارت راهبری از با اشاره به عملکرد بودجه در دولت احمدینژاد، میزان انحراف دولت قبل از قوانین بودجه را تشریح کرد. محمد کردبچه در گفتوگو با «ایسنا» درباره انحرافات بودجه دولتمردان سابق گفت: «موارد بسیاری از انحراف وجود دارد که البته همه را نمیتوان تقصیر دولت انداخت. مهمترین ویژگی یک نظام بودجهریزی مطلوب وجود انضباط مالی است و اساسا همه این کارها انجام میشود که انضباط مالی تحقق یابد؛ اما طی این چند سال انضباط مالی به خوبی رعایت نشده است. بهطور مثال در بودجه سال ۹۰، در اواخر اسفند ماه حدود ۱۶۰ هزار میلیارد ریال اعتبار در خارج از چارچوب ردیف های مصوب بودجه و از محل حسابی خاص نزد خزانه توزیع شد.
مشاور معاونت برنامهریزی و نظارت راهبری از با اشاره به عملکرد بودجه در دولت احمدینژاد، میزان انحراف دولت قبل از قوانین بودجه را تشریح کرد. محمد کردبچه در گفتوگو با «ایسنا» درباره انحرافات بودجه دولتمردان سابق گفت: «موارد بسیاری از انحراف وجود دارد که البته همه را نمیتوان تقصیر دولت انداخت. مهمترین ویژگی یک نظام بودجهریزی مطلوب وجود انضباط مالی است و اساسا همه این کارها انجام میشود که انضباط مالی تحقق یابد؛ اما طی این چند سال انضباط مالی به خوبی رعایت نشده است. بهطور مثال در بودجه سال ۹۰، در اواخر اسفند ماه حدود ۱۶۰ هزار میلیارد ریال اعتبار در خارج از چارچوب ردیف های مصوب بودجه و از محل حسابی خاص نزد خزانه توزیع شد. این درحالی است که اگر انضباط مالی وجود داشته باشد بودجه باید بهصورت ماهانه و منظم توزیع شود و اگر بودجه مبتنی بر عملکرد هم نیست روند تخصیصها باید روال منطقی داشته باشد.» وی گفت: «در سال گذشته هم در بهمن ماه عملکرد اعتبارات عمرانی بنا به اعلام خزانه هشت هزار میلیارد تومان بوده؛ اما در اسفندماه به ۱۵ هزار میلیارد تومان رسیده است که این امر هر دلیلی که داشته باشد مورد قبول نیست.»
او در پاسخ به این پرسش که اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها چقدر در بیانضباطی بودجه نقش داشت، گفت: «هدفمند کردن یارانهها قاعدتا بیانضباطی مالی ایجاد نمیکند و در واقع در جهت انضباط مالی بوده است؛ اما اجرا به شکلی بود که توزیع یارانههای نقدی با منابعی که از افزایش قیمتها به دست میآمد، هماهنگ نبود و دولت مجبور شد برای تامین اعتبارات مورد نیاز به روشهای غیرشفاف مانند استقراض از بانک مرکزی متوسل شود که اثری نامطلوب داشت. یعنی باعث افزایش پایه پولی و نقدینگی شد.»
کردبچه با اشاره به نقش درآمدهای نفتی در بودجه گفت: «تراز عملیاتی در بودجه، تفاوت بین هزینههای جاری و درآمدهای غیرنفتی را نشان میدهد. پیش از برنامه چهارم، درسال ۱۳۸۳ که سال نهایی برنامه سوم بود، تراز عملیاتی منفی ۱۱۷ هزار میلیارد ریال بود؛ به عبارت دیگر درآمدها ۱۱۷ هزار میلیارد ریال از هزینههای جاری کمتر بود و دولت مجبور بود که این میزان را از محل منابع نفتی تامین کند. در سال پایانی برنامه چهارم یعنی در سال ۱۳۸۹، این رقم به منفی۲۴۳ هزار میلیارد ریال رسید. بنابراین نه تنها در برنامه چهارم نتوانستیم اتکا به درآمدهای نفتی را کاهش دهیم و به صفر برسانیم، بلکه این میزان افزایش یافت. در پایان سال ۹۰، همزمان با سال اول برنامه پنجم این رقم به منفی ۲۸۰ هزار میلیارد ریال و در پایان ۹۱ نیز، این رقم به منفی۳۲۲ هزار میلیارد رسید و روندی عکس هدف تعیین شده داشته است.»
او افزود: «برای سال جاری نیز آنچه در قانون بودجه پیشبینی شد، منفی ۳۷۰ هزار میلیارد ریال است. به عبارت دیگر نه تنها به هدف تعیین شده نرسیدهایم، بلکه از آن دور شدیم. در این زمینه برای اینکه تفاوت بین درآمدهای غیرنفتی و هزینههای جاری کاهش یابد، باید دوکار میکردیم: اول اینکه میزان درآمدهای غیر نفتی را که بخش عمده آن مربوط به درآمدهای مالیاتی است، افزایش میدادیم. البته در این زمینه تلاشهایی به عمل آمده اما کافی نبوده است.
ارسال نظر