موضوع حمله آمریکا به سوریه به منظور محکوم کردن استفاده از سلاح شیمیایی در این کشور، این کابوس سیاست خارجی آمریکا را تغییر نمی دهد که در واقع واشنگتن نمی‌خواهد هیچ‌یک از طرف‌ها در جنگ سوریه پیروز شوند. چیره شدن هر طرف بر طرف دیگر در سوریه به معنی مرگبارتر شدن این مهلکه و پاکسازی اقلیت‌ها و اشاعه تروریسم بین‌المللی خواهد بود. سیاست‌گذاران در واشنگتن به خوبی در مورد این مساله آگاه هستند و این یکی از دلایل عملکرد محتاطانه اوباما است. آنچه امروز دولت آمریکا به آن نیاز دارد، اندیشیدن به راهکارهای واقعی برای ایجاد صلح در سوریه و تبدیل بحران سوریه به فرصتی برای بازبینی استراتژی کلی ایالت متحده در مورد خاورمیانه است. در درازمدت، در صورتی که سوریه به کشوری تجزیه شده تبدیل شود، باید چارچوبی اندیشیده شود که تمامی گروه‌ها به سهمی از قدرت دست یابند. مشارکت روسیه و ایران در چنین صحنه‌ای ضروری است. بنابراین واشنگتن باید تفکر خود را در مورد لزوم حمله فوری به سوریه از لحنی که در مورد این کشور در مقابل مسکو، تهران و پکن به کار می‌برد، جدا کند. در این زمینه مقامات آمریکایی باید دو واقعیت را مد نظر داشته باشند.

نخست، نگرانی روسیه در مورد پیامدهای اقدام نظامی علیه سوریه و قدرت گرفتن معارضان بی‌مورد نیست و بسیاری از تحلیلگران سیا، وزارت خارجه آمریکا و رژیم صهیونیستی با آن هم عقیده هستند. دوم، در سال ۱۹۸۸، زمانی که صدام حسین از سلاح شیمیایی علیه کردها و نیروهای ایرانی استفاده کرد، واشنگتن به طور تعجب برانگیزی سکوت اختیار کرد، همانگونه که در جنگ ۸ ساله ایران و عراق نیز جانب ایران را نگرفت. این سکوت واشنگتن، انفعال در شرایط کنونی را توجیه نمی‌کند، اما برای آنهایی که به دنبال دلایل قانونی به نفع انجام حمله هستند، یک زنگ خطر به شمار می‌رود. لحنی که آمریکا در مقابل مسکو، تهران و پکن به‌کار می‌گیرد، باید همراه با نگاهی احترام‌آمیز نسبت به اختلاف‌نظر‌ها باشد. اهمیت روسیه در بحران سوریه هم به دلیل ارتباط‌های آن با رژیم بعث است و هم روابط خوبی که با ایران دارد. یکی از پیامدهای بسیار منفی تشدید بحران سوریه، کاهش شانس گفت‌و‌گوی موفقیت آمیز با ایران با توجه به روی کار آمدن دولت جدید و میانه‌ رو در این کشور است. یکی از مشکلات اساسی جنگ شهری سوریه برای سیاست آمریکا این است که در صورت وارد عمل شدن ایالات متحده ، این کشور را بیشتر ضد ایران و حامی پادشاهی‌های سنی مذهب منطقه نشان می‌دهد. استفاده از مسکو برای توسعه روابط جدید با ایران نیز ضروری به نظر می‌رسد، نه تنها به دلیل اینکه راه حلی برای مساله هسته‌ای و بحران سوریه پیدا شود، بلکه در دراز مدت مبنایی برای ثبات در خاورمیانه نیز پدید آید.در حالی که روسیه روابط خوبی با ایران دارد، در عین حال سخت‌گیری‌هایی نیز در مورد جمهوری اسلامی داشته است. برخی بر این باورند که پیروزی روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر در ایران نیز ناشی از تحریم‌‌های سنگینی بوده که علیه ایران اعمال شده است. البته دستیابی به صلح در سوریه بسیار دشوار است و تا زمانی که طرفین از جدال با یکدیگر خسته نشوند، محال به نظر می‌رسد. به هر ترتیب جای تردیدی وجود ندارد که هر گونه راه‌حل دراز مدت به مشارکت ایران و روسیه نیاز دارد.

نیویورک تایمز

منبع: دیپلماسی ایرانی