اپرای مرگ بر لبان پاواروتی

علی طجوزی

لوچانو پاواروتی خواننده بزرگ اپرای ایتالیا و جهان، روز پنج‌شنبه در سن ۷۱سالگی درگذشت.

خبر درگذشت وی بعد از آن انتشار یافت که روز چهارشنبه رسانه‌ها و خبرگزاری‌های ایتالیایی وخامت حال او را گزارش کرده بودند. پاواروتی چند هفته پیش از این و پس از جراحی ودرمان به دلیل ابتلا بیماری سرطان لوز‌المعده تنها یک هفته بود که از بیمارستان مرخص شده بود.

پاواروتی که از او به عنوان یکی از مشهورترین خوانندگان اپراتور در قرن اخیر نام می برند در اکتبر سال ۱۹۳۵ در شهر مودنا در شمال غرب ایتالیا از والدینی کارگر متولد شد.

وی تحصلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند. او شخصا علاقه عجیبی به ورزش فوتبال داشت و قصد داشت در آینده به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای به کار بپردازد اما به اصرار مادرش شغل معلمی را برگزید.

با این حال کار معلمی برای او تنها دو سال دوام داشت زیرا پاواروتی به رغم نگرانی پدرش از غیرقابل اعتماد بودن امرار معاش از طریق خوانندگی، شغل معلمی را رها کرد و پیش یکی از استادان محلی آواز به آموزش این هنر پرداخت. درآمد پاواروتی طی سال بعد از شروع خوانندگی اپرا بسیار ناچیز بود اما در سال ۱۹۶۱، این خواننده جوان با اجرای نقش در اپرای «لابوهم» به عنوان یک خواننده توانا شناخته شد و در خلال سال‌های بعد پاواروتی در اپراهای دیگر در میان دوستداران اپرا در ایتالیا به شهرت دست یافت.

دهه ۱۹۷۰ زمان حضور پاواروتی بر صحنه اپرا در سایر کشورهای جهان، از جمله آمریکا بود که نام او را به عنوان خواننده‌ای برخوردار از صدایی استثنایی و مهارتی کم‌نظیر بر سر زبان‌ها انداخت.

پاواروتی در اوایل دهه ۸۰ همچنین در مسابقه بین‌المللی آواز پاواروتی را برای جوانانی که علاقه‌مند به پیشرفت در این هنر بودند را راه انداخت تا نقشی نیز در پرورش نسل آینده هنرمندان اپرا ایفا کرده باشد.

وی در دهه ۹۰ نیز همراه با ۳ نفر دیگر از خوانندگان بزرگ اپرا به نام‌ها پلاسیدو دومینگو و خوزه‌کار‌راس برای ترویج آثار اپرایی در میان قشر وسیع‌تری از مردم به نام (The Three Tenhors) به راه انداخت. در همین دهه این گروه دست به اجرا و ضبط برخی از آثار سبک‌تر اپرا زد که هر چند با استقبال گسترده مردم مواجه شد و عامل مهمی در جلب توجه مردم به این هنر شد ولی برخی طرفداران سنتگرای اپرا از این‌گونه اجرا با اتهام بازاری کردن اپرا ابراز ناخرسندی کردند.

وی برای آخرین بار در ابتدای سال ۲۰۰۶ در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی تورین برنامه‌ای عمومی اجرا کرد و بعد از آن به دلیل بیماری اغلب کنسرت‌هایش را لغو کرد. وی در جایی گفته بود: فکر می‌کنم زندگی توام با موسیقی زیباا است و ارزش صرف شدن را دارد و این همان است که من زندگی‌ام را به آن اختصاص داده‌ام.