درون هر روحی رزی وجود دارد. قابلیت‌های خداگونه‌ای هنگام تولد در ما نهاده شده که در میان خارهای خطاهای ما رشد می‌‌کنند. بسیاری از ما به خود می‌نگریم و فقط خارها را می‌بینیم، عیب‌ها را. ناامید می‌شویم و فکر می‌کنیم حتما هیچ خیر و خوبی از ما برون نمی‌آید. از آبیاری و مراقبت خوبی‌های درونمان غفلت می‌کنیم و عاقبت خیرها می‌میرند. هرگز استعداد خویش را درک نمی‌کنیم. بعضی رز درونشان را نمی‌بینند و کس دیگری باید آن را به آنها نشان دهد. از بزرگ‌ترین موهبت‌هایی که فرد می‌تواند داشته باشد قدرت رسیدن به پس خارهای دیگری است و یافتن رز درون آنها. این از نشانه‌های عشق است. نگریستن به یک نفر، دانستن خطاهای حقیقی او و پذیرفتن او در زندگیشان... همه اینها پس از دیدن اصالت روح آنها حاصل می‌شود. به دیگران کمک کنید تا بفهمند که می‌توان عیوب را برطرف کرد. اگر به آنها «رز» درونشان را نشان دهیم خارهایشان را شکست می‌دهند و تنها پس از این بارها شکوفه خواهند داد.