گفت‌وگو با سرپرست اولین گروه پاپ بانوان
گروه موسیقی پاپ بانوان نداریم
رسول ترابی - اولین گروه موسیقی پاپ بانوان هستند که مجوز اجرای برنامه‌های مختلف برای بانوان را به دست آورده‌اند. آنها در برنامه و کنسرت‌هایشان همواره جنبه خیرخواهانه و انسان‌دوستانه را حفظ کرده‌اند و بخشی از درآمد برنامه‌هایشان را به مراکز خیریه اهدا می‌کنند. گروه ارکیده از سال ۷۹ با سرپرستی «ارکیده حاجی‌وند» شروع به کار کرد. آنها اولین گروه موسیقی پاپ بانوان خواهند بود که در جشنواره موسیقی فجر البته در بخش بانوان شرکت خواهند کرد. گروه ارکیده به زودی کنسرتی خیریه با همکاری بنیاد خیریه فیروزنیا در تالار وحدت برگزار خواهد کرد. تمامی کار و درآمد آنها فقط موسیقی است. اولین گروه پاپ بانوان از کی و چگونه به وجود آمد؟
اسم گروه ما گروه ارکیده است. البته این اسم چون اسم خودم هم است، من انتخابش نکرده‌ام و مرکز موسیقی اسم گروه را انتخاب کرد. روزی که من برای ثبت گروه رفتم، گفتند اسم گروه را چه می‌خواهی بگذاری من هم مانده بودم که چه بگویم، من اسم گروه پاپ بانوان را پیشنهاد دادم ولی مرکز موسیقی اسم «ارکیده» را انتخاب کرد. آن روزها با هفت نفر شروع کردیم که هسته اصلی خانواده «حاجی‌وندی»ها بودند. یعنی من به اتفاق ارغوان و ارمغان دو خواهرم که یکی تار باس می‌زد و همخوان بود و دیگری تمبک و پرکاش می‌زد. ضمن اینکه مونیکا لوران با ویلن، شهرزاد سخن‌سنج با گیتار و مریم نیک‌بین هم با کیبورد و پیانو ما را همراهی می‌کردند.
ولی در پوسترهای تبلیغاتی به نظر می‌رسد تعدادتان زیادتر از هفت نفر شده است؟
افراد دیگر کم‌کم اضافه شدند و سازهای دیگر هم آمدند. نیلوفر محبی، ویلن می‌زند، شادی دوست فلوت، آرمیتا جعفری درامز، دنیا حاجی‌وندی پرکاشن و آلتو و سارا عظیمی هم با گیتار تیم را همراهی می‌کند. البته در این برنامه دو نوازنده مهمان به گروه اضافه شده‌اند. فهیمه جودی و خواهرش نعیمه که یکی آکاردیون و دیگری نقاره می‌زند و قرار است علاوه‌بر اجرای قطعه‌ای آذری، در چند قطعه دیگر هم ما را یاری کنند.
ظاهرا در آهنگ‌هایتان از وجود بهروز صفاریان هم استفاده کرده‌اید؟
بله، ایشان قطعه جدید به مجموعه آهنگ‌های قبلی ما اضافه کرده‌اند و تنظیم آنها را انجام داده‌اند.
شما گروه پاپ بانوان هستید ولی در سازبندی گروهتان سازهای سنتی زیادی به چشم می‌خورد، چرا؟
همه این فکر را می‌کنند. درست است که من خودم سنتور می‌زنم و تعدادی از دوستان هم چند ساز سنتی دیگر را، ولی به این معنی نیست که در تمامی قطعات از این سازها استفاده کنیم.
ساز تخصصی‌ات سنتور است، یعنی گرایش موسیقی سنتی و اصیل داری چرا پاپ کار می‌کنی؟
آن زمانی که من به فکر تشکیل گروه افتادم اولین انگیزه‌ام با توجه به اینکه دانشجوی موسیقی بودم، اجرای موسیقی بوده بعد با تحقیقاتی که انجام دادم دیدم گروه‌های سنتی، زیاد داریم حتی برای بانوان و جای موسیقی پاپ بانوان خالی است. ضمن این که به موسیقی پاپ علاقه‌مند هم بودم.
علاوه بر این که دیدم از ساز سنتور بسیار خوب می‌توانم در موسیقی‌ام استفاده کنم و تلفیق آن را به وجود بیاورم. البته با این که موسیقی اصیل و سنتی کار کرده‌ام ولی تعصبی روی آن ندارم. دوست دارم که همه موسیقی‌ها را گوش دهم و در کارهایم از آنها استفاده کنم. یعنی تعصبی نداشتم که از سنتور در موسیقی پاپ استفاده نکنم.همه سازهای اصیل این توانایی را دارند که در موسیقی دیگری به غیر از موسیقی اصیل خودمان استفاده شوند.
زمانی همخوانی بانوان در آلبوم‌ها مجاز بود و حتی آلبوم‌هایی هم به بازار آمده، شما به فکر تهیه آلبوم نیستید؟
مگر می‌شود به فکر نبوده باشیم ولی به دنبال اخذ مجوز نرفته‌ایم. ما بیشتر به دنبال اجرای برنامه کنسرت بوده‌ایم ولی با قوانین رایج فکر نمی‌کنم به ما مجوز بدهند، شاید هم این اتفاق بیفتد و مجوز بگیریم ولی همان‌طور که گفتم به دنبالش نرفته‌ایم. درباره همخوانی بانوان را اطلاعات دقیق و زیادی ندارم ولی فکر می‌کنم این اتفاقی که گفتی در موسیقی سنتی اتفاق افتاده است. من ترجیح می‌‌دهم که همخوانی نکنم. من سولیست و تک‌خوان هستم. همخوانی به شکل دوئت و دونفره‌خوانی را دوست ندارم. همخوانی در جامعه ما مخصوصا برای خانم و آقا به این شکل تعریف شده که خانم در ردیف دوم به حساب بیاید. من همخوانی به این شکل را دوست ندارم. من قرار گرفتن در جایگاه موازی و مساوی را می‌پسندم.
در برنامه‌ای که خواهید داشت، چند قطعه اجرا خواهید کرد؟
ما همه قطعات را در نظر گرفته بودیم ولی با توجه به اینکه قبل از برنامه ما تئاتر و بعد از برنامه‌مان ارکستر سمفونیک اجرای برنامه دارد، مجبوریم که تعداد قطعات اجرایی را پایین بیاوریم و به همین دلیل شاید بعضی از قطعات را اجرا نکنیم، چون برنامه بدون آنتراکت است، مجبوریم برنامه را فشرده اجرا کنیم.
کنسرت‌های شما واقعا برگشت مالی دارند؟
نه، چون برنامه‌مان در تالار وحدت و برای نهایت هفتصد نفر است.
پس چه منطقی برای اجرای برنامه دارید؟
فقط عشق و علاقه. البته ما ضرر نمی‌دهیم ولی چیزی که در آخر می‌ماند ارزش آن همه وقت و زحمت را ندارد. اگر یک اسپانسر خوب و حمایت بهتر مسوولان با ما همراه باشد. با توجه به اینکه برنامه‌های ما فقط برای بانوان و ویژه آنها است برگشت مادی و معنوی خوبی را برای خانم‌های جامعه به همراه خواهد داشت. من دوست دارم که چهره بانوانی را که بعد از کنسرت از سالن خارج می‌شوند را ببینید تا تغییر و انرژی زیاد و خوشحال بودن را در وجودشان به راحتی حس کنید، وقتی موسیقی من چنین تحولی را در بین مخاطبانم می‌تواند به وجود بیاورد چرا این کار را انجام ندهم.
برنامه‌هایتان مخاطب خاص دارد یا در هر برنامه افراد جدیدی را می‌بینید؟
جالب است که مخاطبان جدید را دائم می‌بینم. البته جالب‌تر این است که مخاطبان قدیمی با وجود اینکه آهنگ‌های ما را فقط در برنامه می‌شنوند ولی تمام جزئیات آن را به یاد دارند و در برنامه بعدی، آهنگی را که خوششان آمده درخواست می‌دهند، که من خیلی تعجب می‌کنم. مساله این است که چون ما آلبوم نداشته‌ایم یک عده حتی از سبک موسیقی ما خبر ندارند که به کنسرت بیایند ولی سابقه نشان داده آنها که آمده‌اند از آن به بعد همواره در برنامه‌هایمان بوده‌اند.
ارسال نظر