تحلیل اکونومیست از وضعیت نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا
زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟
از هم‌اکنون که یازده ماه تا آغاز رسمی رقابت‌های انتخاباتی آمریکا باقی مانده است، رقابت‌ها اوج گرفته است. مطبوعات سرگرم همان داستان همیشگی انتخاباتی هستند. آیا باراک اوباما می‌تواند به‌طور همزمان هم از پس مسوولیت‌های ریاست‌جمهوری برآید و هم سیگار را ترک کند؟ آیا هیلاری کلینتون اگر برنده این رقابت باشد کرسی سنای خود را به بیل واگذار می‌کند؟ آیا آمریکا برای یک رییس‌جمهور سیاه‌پوست بیشتر آمادگی دارد یا یک رییس‌جمهور زن؟ یا مردی که زمانی لباس مریلین مونرو را بر‌تن کرد؟
در این میان هیچگونه کمبودی از لحاظ مالی یا فکری وجود ندارد. ثروت نامزدها بیش از حد صرف این رقابت می‌شود و متفکران هم در اوراق سیاست‌ها غوطه‌ورند. اما آنچه فقدانش کاملا محسوس است، توجه و دقت کافی است. مردم آمریکا دیگر توانایی آن را ندارند که شاهد داستان‌های تکراری باشند. داستان‌هایی که به‌صورت ۲۴ ساعته در اخبار تکرار می‌شوند و در فضاهای اینترنتی مدام وقت مردم را به خود اختصاص می‌دهند. آنها می‌خواهند نامزد اصلی را بشناسند. این به معنای آن است که احتمال بسیار زیادی وجود دارد که کسی دیرهنگام این بازی را مال خود کند و همه نمایش را به خود اختصاص دهد. کسی که دیر به این بازی وارد شود نه تنها از این مزیت برخوردار خواهد بود که چهره‌ای تازه است، بلکه می‌تواند کل نیروی محرکه رقابت را تغییر دهد و کل آرای ایالت‌های آیووا و نیوهمپشایر را به خود اختصاص دهد. شاید او کسی مثل ال‌گور باشد. او سابقه روشنی نزد ملت آمریکا دارد. او دوستان ثروتمندی هم دارد که نیازهای مالی رقابتش را تامین کنند. به علاوه او طی چند ماه آینده توجه زیادی را به خود جلب خواهد کرد چون فیلم او با نام «یک حقیقت ناراحت‌کننده» ممکن است جایزه اسکار فیلم‌های مستند را به خود اختصاص دهد و ممکن است در پاییز هم برای اخذ جایزه صلح نوبل مطرح شود.
ال‌گور برای دموکرات‌ها نامزدی ایده‌آل است او در مورد حمله به عراق مخالفت شدیدی نشان داد. به‌علاوه وی شش ماه گذشته را صرف هشدار به جهانیان در مورد گرم شدن کره زمین کرده است و به علاوه پیروزی از او در انتخابات سال ۲۰۰۰ توسط کسی ربوده شد که دموکرات‌ها بیش از هر کس دیگری از او تنفر دارند و از نظر دموکرات‌ها چه راهی برای پاک کردن بوش و آثارش بهتر از آن که جایگزینش کسی باشد که می‌بایست از ابتدا به جای بوش می‌آمد؟
ال‌گور خود گفته است که نمی‌خواهد دوباره وارد این بازی‌ها شود. اما آیا او می‌تواند در برابر این جریان مقاومت کند؟ این یکی از بزرگ‌ترین داستان‌ها در تاریخ سیاسی آمریکا خواهد بود. جیمز کارویل یکی از صاحبنظران و منتقدان سیاست آمریکا می‌گوید: تلاش برای ریاست‌جمهوری برای چنین افرادی امری نیست که تنها یک بار آرزویش را داشته باشند اگر یک بار برای آن تلاش می‌کنید برای همیشه خواهان آن خواهید بود.
ارسال نظر