علیرضا مجمع

جشن چهاردهم خانه سینما در حالی برگزار شد که بر خلاف دوازده جشن قبل- چون سال گذشته مراسم خانه‌سینما رقابتی نبود - تقریبا هیچ مقام دولتی از معاونت سینمایی و بنیاد سینمایی فارابی در آن حضور نداشت. این یعنی عملا جشنی که متولی‌اش یک ارگان نیمه دولتی است، خرج خود را از دولت جدا می‌کند و همان‌طور که محمد مهدی عسگر پور در صحبت‌هایش اشاره کرد؛ باید یاد بگیریم بدون حمایت زندگی کنیم. اولین قدم‌های این مستقل بودن زمانی برداشته شده است که به اجبار و از سر ناچاری جشن خانه سینما سال چهاردهمش را می‌گذراند، اما باز هم این رویه نیکو است. هر چه مستقل‌تر، بی‌حاشیه‌تر. امسال هم این جشن برگزار شد در حالی که گسست میان خود اهالی سینما در آن مشهود بود و به لحاظ تفکری و سلیقه‌ای شاهد جدایی داوران تخصصی خانه سینما از داوران جشنواره فیلم فجر بودیم. فیلمی ‌که در اینجا بهترین فیلم شد، در دو جشنواره قبل این مقام را کسب نکرد. به این منوال جشن خانه سینما در سال‌های بعد راهی جدا از ساختار سینمایی کشور خواهد یافت؛ مگر اینکه باز هم دولت بخواهد

این نهاد صنفی و مدنی را مال خود کند و نگذارد این استقلال - حتی به شکل صوری‌اش - دل عده‌ای را که به آن دل خوشند شاد کند. جشن چهاردهم اولین گام‌های استقلال با آبروی خانه سینما بود.