داریوش پیرنیاکان

از دوران کودکی با شنیدن صدای این بزرگوار از رادیو، شیفته او شدم و در کنار موسیقی ایرانی، صدا و موسیقی محمد نوری را بسیار دوست داشتم و تمام دوران کودکی خود را با آواز ایشان بزرگ شدم. به اعتقاد من، سبک آوازی استاد نوری منحصر به خود او بود و به درستی، یکی از بهترین‌ها بود. استاد نوری انسانی با اخلاق بود که به شیوه‌ها و پیچ و خم‌های آواز خود احاطه کامل داشت او نت را به خوبی می‌شناخت و با آواز تنور که منحصر به خود او بود، هیچ گاه خارج نمی‌خواند. در یک نگاه کلی، نوری انسانی ادیب بود، بسیار مطالعه می‌کرد و شعر را به خوبی می‌شناخت و به کاربرد واژه‌های ادبی آشنایی کامل داشت و نکته قابل تحسین اینکه، این بزرگ مرد آواز موسیقی کلاسیک، از فضاهای فکری زمان خویش دور نبود و همگام با زمانه پیش می‌رفت. به اعتقاد من، ایشان فقط یک خواننده نبود بلکه انسانی پیشرو و روشنفکر بود و از حوادث اجتماع نیز دور نبود. محمد نوری از نظر اخلاقی انسان برجسته‌ای بود و به مادیات اهمیت نمی‌داد و با مناعت طبع زیست و با بزرگی دنیا را ترک کرد. این هنرمند مردمی به عنوان چهره ماندگار انتخاب شد و به حق ماندگار هم ماند.

استاد محمد نوری، زیاده‌طلب نمی‌کرد و همیشه با عشق زندگی کرد. چند نسل با صدای نوری زندگی کردند و به حق می‌توان گفت که این هنرمند با تاریخ موسیقی پیوند خورده است و من به سهم خودم این ضایعه بزرگ را به جامعه هنری تسلیت می‌گویم.