نوشته‌اندرو کانسیل

مترجم: جعفر خیرخواهان

مایک کلیهر مدیر اداره نامه‌نگاری کاخ سفید است. او روی وایت‌برد حساب و کتاب می‌کند نامه‌ها را چگونه موضوع‌بندی کرده و کدام‌ها را به دست رییس‌جمهور برساند. کلیهر خیلی خوب می‌داند که وظیفه با خبر بودن رییس‌جمهور از اوضاع و احوال مردم آمریکا چقدر سخت است. هر روز ده‌ها هزار نامه، ایمیل و فاکس وارد کاخ سفید می‌شود. چند صد تا از آنها گلچین شده و در هر روز کاری روی میز گرد چوبی در دفتر کلیهر مدیر اداره نامه‌نگاری کاخ سفید قرار می‌گیرد.

او از بین آنها ۱۰ نامه را انتخاب می‌کند که در پوشه بنفشی جای می‌گیرد و به پرزیدنت اوباما در کاخ سفید تحویل داده می‌شود. انتخاب این نامه‌ها به صورتی است که نمونه‌ای از طرز فکر و وضعیت آمریکایی‌ها باشد. رییس‌جمهور نامه‌ها را خوانده و برخی اوقات شخصا به آنها پاسخ می‌دهد.

کلیهر ۴۷ ساله می‌گوید «ما پیام‌هایی را که جالب و گیرا هستند انتخاب می‌کنیم، چیزهایی که مردم می‌گویند و وقتی می‌خوانید وحشت می‌کنید. من برای اوباما نامه‌هایی می‌فرستم که مضامین ناراحت‌کننده‌ای دارند.»

چنین کاری به اوباما امکان می‌دهد تا فراتر از حباب کاخ سفید را ببیند و مشاورانش می‌گویند گاهی پیش می‌آید که خویشتنداری‌اش را از دست می‌دهد. دیوید اکسلراد مشاور عالی اوباما گفت «یک‌بار به خاطر دارم که وی کاملا بی‌حرکت بود و از وی پرسیدم به چه چیز فکر می‌کند و او گفت «این نامه‌ها آدم را به هم می‌ریزد.» این زمانی بود که نامه‌ای تاثربرانگیز از یک خانواده پرکشمکش دریافت کرده بود.

برخی نامه‌ها این طور شروع می‌شود «من به شما رای ندادم» و سایرین این‌طور پایان می‌یابد «خدا خیرت دهد.» یکی در نامه‌ای بلند و بالا از رییس‌جمهور می‌خواست که «اول از همه مساله مسکن را حل کند.»

کلیهر گفت رییس‌جمهور از نامه‌ها برای زیر سوال بردن سیاست‌ها و برنامه‌های نهادهای دولتی استفاده می‌کند و اکسلراد به یاد دارد یک نامه از طرف زنی به نام گلندال بین کارکنان کاخ سفید توزیع شد که به خاطر بیکارشدن همسرش نزدیک بود خانه‌شان را از دست بدهند.

رییس کارکنان کاخ سفید رام امانوئل گفت، اوباما «معتقد است وقتی در واشنگتن باشید خیلی راحت است که مردم واقعی با چالش‌های واقعی که از مجادلات ما تاثیر می‌پذیرند را فراموش کنیم» امانوئل افزود که دیده است چگونه رییس‌جمهور به مشاوران خود در یک جلسه بحث گفت «نه، نه، نه. من می‌خواهم این نامه را که به تازگی به دستم رسیده است بخوانید. من می‌خواهم مطالب آن را درک کنید.»

سینتیا ارنولد از ایالت پنسیلوانیا به رییس‌جمهور نامه‌ای نوشت تا به او بگوید زمانی که مراسم تحلیف وی را در تلویزیون تماشا می‌کرد چه اتفاقی افتاده بود. فرزند وی سرباز متیوی ۲۳ ساله که قرار است در خاورمیانه مستقر شود، از فورت هود تگزاس به او تلفن می‌کند و درخواست پرکردن فرم‌های اداری را دارد.

خانم ارنولد نوشت «پسرم تلفن کرد و از من پرسید در صورت کشته شدنش، چه کسی مقدمات تشییع جنازه را فراهم می‌کند؟ پدرش یا من. او به من سفارش کرد که احتمالا این کار بر عهده پدر است. او همچنین پرسید در صورت زخمی‌شدن، در کجا دوران نقاهتش را می‌گذراند؟ در تگزاس یا در خانه در پنسیلوانیا.»

او که با حروف درشت تایپ کرده بود تا مطمئن شود رییس‌جمهور به راحتی می‌خواند نوشت «لطفا سربازان ما را یکی از اولویت‌ها قرار دهید.» چند هفته بعد خانم ارنولد یادداشت دست‌نویسی از اوباما با پست دریافت کرد.

رییس‌جمهور نوشت «من هر کاری که در توانم باشد می‌کنم تا سربازانی مثل متیو اولویت من باشند. لطفا از جانب فرمانده کل وی به او بگویید به خاطر خدمتش تشکر می‌کنم.

باراک اوباما، یادداشت را با یک بی و اوی بزرگ حلقه‌دار امضا کرد. خانم ارنولد گفت از اینکه رییس‌جمهور پسرش را با اسم کوچک صدا کرد چنان تحت‌تاثیر قرار گرفت که به گریه افتاد. او نامه را در یک صندوق امانات گذاشته است تا سر فرصت قابش کند.

کلیهر که سه دختر دارد بعدا به خانم ارنولد گفت این نامه توجهش را جلب کرد چون که او هم پدر است. کلیهر با توصیف شغل جاری خود، درباره خصوصیت هر نامه صحبت می‌کند، تصاویر و پیام‌های با مداد شمعی از کودکان و یادداشت‌های در اندازه کارت پستال از سالمندان، با ماشین تحریرهایی که هنوز فونت قدیمی دارند نوشته شده است.

در دفتر کلیهر یک جعبه قرمز است که آن را «پرونده‌های‌ موردی سرنوشت‌ساز» می‌نامد. کلیهر می‌گوید «هر کس بنویسد «من افسرده‌ام و می‌خواهم دست به خودکشی بزنم» یا «بیماری خطرناکی داشته و به کمک نیاز دارم،» به‌سرعت واکنش نشان می‌دهیم» و تهدیدها را به پلیس مخفی گزارش می‌دهیم.

در مراسم تحلیف، مایکل پاورز از تنسی به اوباما نوشت که می‌خواهد بگوید پدرش را از دست داده است کسی که روزی سه بسته سیگار می‌کشید و از سرطان ریه در ۱۹۷۹ مرد.

پاورز ۵۴ ساله نوشت «در داخل نامه عکسی از پدرم است که سی سال است با خودم دارم.» دیدن تصاویر اوباما با دخترانش، از دست دادن پدرش را «بیش از آنچه که فکر می‌کرده است جلوی چشمش آورده بود.»

پاورز اصرار داشت اگر می‌خواهید همیشه برای دخترانتان پدر باشید، پس سیگار کشیدن را متوقف کنید.» در حدود یک ماه بعد، پاورز پاسخی دریافت کرد. رییس‌جمهور نوشته بود «پس از تشکر از وی به خاطر نامه جالب و توصیه خوب، من عکس را به شما برمی‌گردانم چون که باید برایتان مهم باشد، اما یاد پدرتان را به خاطر خواهم داشت.»

کلیهر در دیوار اتاق کارش چند بلوک آن‌طرف‌تر از کاخ سفید، دو نامه از دختر ۱۰ ساله‌اش کارول دارد. او یک‌بار به پدرش نامه‌ای نوشت و وقتی پاسخی دریافت نکرد نامه دوم معمولی‌تری نوشت. نامه این‌طور شروع می‌شد «می‌بینم که به نامه‌ام جواب ندادی.» او گفت «بنابر این مجبور شدم به دخترم جواب دهم» به نظر می‌رسد کلیهر نه که نگهبان دروازه بلکه پدر بداقبالی باشد که تحت تاثیر قدرت نامه‌ها قرار گرفته است.

منبع: نیویورک تایمز