امیر عبدالحسینی، دبیر اکسپوی هنرهای تجسمی تهران:
سازمان خصوصی اکسپو بلاتکلیف است
دبیر اکسپوی هنرهای تجسمی تهران با بیان اینکه بدهی این نهاد به برخی نگارخانه‌ها باعث توقف شکل‌گیری سازمان خصوصی اکسپو شده است، تاکید کرد: تا زمانی که تسویه‌حساب‌ها انجام نشود، هنرمندان و نگارخانه‌دار‌ها اعتماد خود را به‌دست نمی‌آورند. امیر عبدالحسینی، دبیر اکسپو در مورد روند شکل‌گیری این نمایشگاه‌ها و مشکلاتی که در پی تسویه‌حساب نکردن مرکز هنرهای تجسمی با نگارخانه‌داران پیش آمده است، گفت‌گوی مشروحی انجام داده است.
روند برگزاری اکسپو در این دوره‌ها چگونه بود؟
پس از برگزاری اکسپوی ۸۷ در بنیاد رودکی مقرر شد هر سال دو اکسپو توسط بخش خصوصی یکی در خانه هنرمندان و دیگری همزمان با نمایشگاه بین‌المللی فرش در کیش برگزار شود. با همین هدف قرار بود سازمان اکسپو به عنوان یک نهاد خصوصی شکل بگیرد. مرکز هنرهای تجسمی به عنوان نهاد دولتی و سیاستگذار هنرهای تجسمی نیز بر روند اقتصاد هنر نظارت و با چنین نیتی حدود دو سال از اکسپوهایی که برگزار می‌شوند، حمایت کند.
این حمایت قرار بود چگونه صورت بگیرد؟
مرکز هنرهای تجسمی قول مساعد داد برگزاری سالانه اکسپوها را پشتیبانی کند و علاوه بر صدور مجوز برپایی نمایشگاه، اثر هم بخرد.
تشکیل سازمان خصوصی به کجا منتهی شد؟
مقدمات کار فراهم شد و جلساتی برای شروع به کار سازمان اکسپو برگزار کردیم. درنظر داشتیم هیات امنای سازمان اکسپو را متشکل از دبیر اکسپو، روسای انجمن‌های هنری، نمایندگان نگارخانه‌ها، یک شخصیت دانشگاهی و مدیر خانه هنرمندان را تشکیل دهیم.
این اتفاق چه زمانی بود؟
همزمان با اکسپوی ۸۸، اولین فعالیت این سازمان هم به شکل محدود و کوچک همزمان با همین اکسپو در خانه هنرمندان انجام شد. از آنجا که سازمان خصوصی اکسپو هنوز مجوز لازم را نگرفته بود و مرکز هنرهای تجسمی برگزارکننده آن نبود، خانه هنرمندان را به عنوان بخش خصوصی اکسپو معرفی کردیم.
اکسپوی ۸۸ چقدر فروش داشت؟
درکل، ۳۲۴ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان اثر خریداری شد که دو سوم آن یعنی ۱۹۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان از سوی وزارت ارشاد و مابقی توسط بخش خصوصی مانند بانک‌ها، سفارتخانه‌ها و مردم صورت گرفت.
مگر شرط خرید و فروش اثر، ارائه وجه نقد و قرارداد حقوقی معتبر به منظور پرداخت هزینه خرید به مدت یک ماه نبود؟
شرط ما حتی در اکسپوی ۸۷ هم نقدی خریدن آثار بود. در همان دوره وزیر ارشاد (محمدحسین صفار هرندی) و مرکز هنرهای تجسمی خرید نقدی کردند و پایان سال، تسویه‌حساب‌ها با نگارخانه‌داران صورت گرفت. در این دوره اکسپو هم علاوه‌بر خرید نقدی، قرارداد حقوقی معتبر که مبلغ خرید تا یک ماه بعد از فروش پرداخت شود هم از شرط‌های اکسپو بود. مدیر مرکز هنرهای تجسمی نیز در زمان اکسپو، پایین صورت جلسه شورای خرید را امضا کرد. منتها براساس پیگیری‌هایی که ما انجام دادیم، ظاهرا به دلیل اینکه اکسپو نزدیک به پایان سال برگزار شد و مساله بودجه مطرح شده بود، توافق شد اوایل سال ۸۹ مبالغ اکسپو پرداخت و با نگارخانه‌ها تسویه‌حساب شود.
این مساله چه تاثیری در شکل‌گیری سازمان خصوصی اکسپو دارد؟
سازمان اکسپو در بدو تاسیس بلاتکلیف مانده و منتظر تصمیم‌های معاونت هنری است تا پس از تسویه‌حساب، جلسات هیات امنا از سرگرفته و مراحل قانونی طی شود. چون تا زمانی که تعهدات مالی پرداخت نشود، نگاه هنرمندان و نگارخانه‌داران به تاسیس سازمان خصوصی اکسپو مثبت نیست و به همین دلیل آنها از شکل‌گیری این سازمان حمایتی انجام نمی‌دهند.
میزان این درصد چقدر است؟
در اکسپوی ۸۷، مبلغی به عنوان ورود به اکسپو از نگارخانه‌ها گرفته می‌شد؛ اما در این دوره تنها ۱۰درصد هزینه فروش از نگارخانه‌ها گرفته شد.
کوتاه شده از مهر
ارسال نظر