مردم لبخند می‌خواهند، اما نه به هر قیمتی

رضا رشیدپور

سلام آقای ده‌نمکی، سال نو مبارک. بابت پروژه سنگین «دارا و ندار» به شما و همکارانتان خسته نباشید می‌گویم. می‌دانم که این روزها مشغله کاری فراوان دارید. اما انتظار دارم که این چند خط را به دقت بخوانید و اجازه می‌خواهم که در محضر افکار عمومی شما را با عنوان رسمی خطاب کنم. جناب آقای ده نمکی با کنجکاوی تمام، اولین قسمت سریال شما را تماشا کردم و آنچه اینک می‌نویسم، مفهوم نقد ندارد که با تماشای قطره‌ای از یک اثر چندین قسمتی نمی‌توان منصف بود. همین مقدار بگویم که به نظر می‌رسد در شغل جدید پیشرفت کرده اید و آخرین ساخته شما از آثار بسیاری از مدعیان بهتر است. قبلا خیال می‌کردم که عوض نشده‌اید و اصول و ریشه‌های شما تغییری نکرده است و تنها نوع بیان دیدگاهتان را تغییر داده‌اید که از این بابت در مصاحبه‌های متعدد تلویزیونی و مطبوعاتی به شما تبریک و خوشامد گفتم. اما حالا احساس می‌کنم که قضاوتم اشتباه بوده. شما کاملا تغییر کرده‌اید.

جناب آقای ده نمکی

من اخراجی‌های نخستین حضرتعالی را در جشنواره تماشا کردم و شوخی‌های هنجار شکن اخلاقی را در این فیلم به ذوق زدگی در ورود به عرصه سینما نسبت دادم و با لبخندی از کنار آن گذشتم. اخراجی‌های واپسین را در دفتر کارتان دیدم و اصرار شما بر استفاده مجدد از هجو اخلاقی در بعضی از سکانس‌ها را به استقبال تاسف‌برانگیز عده‌ای سینما دوست(!) مربوط دانستم. اما حالا کاملا مطمئن شده‌ام که عوض شده‌اید و حاضرید برای جلب مخاطب به ماجراجویی‌های هنجارشکن ادامه بدهید.

جناب آقای ده نمکی

اگر اهالی سینما از وجود برخی محدودیت‌ها گلایه می‌کنند، منظور آنها مسائل اخلاقی و خطوط قرمز خانوادگی نیست. بسیاری از ایشان از خانواده‌هایی کاملا سنتی و اخلاق گرا هستند و هرگز حاضر نمی‌شوند که اصول مورد احترام خانواده‌های نجیب ایرانی را زیر سوال ببرند که اگر چنین بود، هرگز سینمای پیش از انقلاب تا این اندازه منفور نمی‌شد. خوشحال می‌شدم اگر از رانت‌های ویژه برای شکستن برخی محدودیت‌های خنده‌دار استفاده می‌کردید و نه شوخی‌های افسار گسیخته با حریم حرمت اخلاقی خانواده‌ها. لطفا عصبانی نشوید. بی راه نمی‌گویم. من اولین قسمت سریال شما را به همراه خانواده‌ام تماشا کردم و در یک سکانس خاص جز شرمندگی و خجالت پاسخ دیگری برای اهالی منزل نداشتم.

جناب آقای ده نمکی

شما مجاز نیستید با شوخی‌های سبک و غیراخلاقی مردم را بخندانید. بسیاری از خانواده‌ها این اجازه را به شما نمی‌دهند. به یاد بیاورید که در یک سکانس از «دارا و ندار» با حضور چندین دختر جوان به صورت پیوسته از صحنه‌دار بودن پروژه (!) و یا {...} یک بازیگر صحبت می‌کنید. مینا و سیمای اخراجی‌ها هم که جای خود دارد.

جناب آقای ده نمکی

فراموش نکنید که زمانی نه چندان دور در سوگ خدشه دار شدن اصول اخلاقی جامعه، از قلم و بسیاری چیزهای دیگر هزینه کرده‌اید و با کارگردانی فقر و فحشا خود را در مقام مدافع اصول اخلاق و خانواده نشان داده‌اید.

هنوز بسیاری از مردم شما را انسانی اصولگرا و بازمانده از جبهه و جنگ می‌دانند و نمی‌خواهند باور کنند که شما آب پاکی روی دستشان ریخته‌اید.

جنای آقای ده نمکی

سینما با تلویزیون فرق دارد. سابقه تلاش من در این رسانه، بسیار بیشتر از شما است و دقیقا به خاطر همین سابقه به خودم اجازه نداده‌ام که از هر ترفندی برای جذب مخاطب استفاده کنم. برادرانه از شما می‌خواهم که چنین نکنید. این رسانه بی‌رحم است و با کمی صبر، تمام حقیقت‌ها را عریان می‌کند. به تن پوش هشت میلیارد تومانی مغرور نشوید که بسیار خطرناک است. به تمسخر گرفتن اصول اخلاقی جامعه هرگز بخشودنی نیست. این مردم لبخند می‌خواهند؛ اما نه به هر قیمتی.

منبع: وبلاگ رضا رشیدپور