سیف‌الله صمدیان- بهمن جلالی آبروی عکاسی ایران و معلم بزرگ عکاسی کشورمان بود. او علم عکاسی و عکاسی علمی ایران را به‌طور گسترده در دانشگاه‌های ایران پیاده کرد. جلالی پدر دانشجویان عکاس ایران بود. ممکن است ظاهرا فرزندی نداشت؛ اما طبیعتا دانشجویانش فرزندانش بودند. او یکی از ستون‌های عکاسی بوده و هست. درست است که جسم او از میان ما رفته است؛ اما امیدوارم دانشجویانش که ستون‌های کوچک عکاسی هستند، بتوانند جای ستون اصلی را پُر کنند. شاید تنها عنوان «معلم بزرگ عکاسی» برای جلالی کافی نباشد؛ چرا که به‌قول مهران مهاجر، او «دِل عکاسی ما» بود یا به اعتقاد دکتر خوشنویس، بهمن جلالی «گنج پیدای عکاسی ایران» بود. بهمن جلالی به خاطر کارهایش و نوع حضورش در عرصه عکاسی ایران فراموش نمی‌شود. بهمن جلالی حضور بسیار قابل احترام و سالمی داشت که به این سادگی‌ها به‌دست نمی‌آید. او سعی نمی‌کرد در جامعه عکاسی صرفا خوب جلوه کند؛ بلکه سلامت چیزی ذاتی و نهادینه‌شده در وجودش بود.