چکنواریان و راهی که موسیقی مذهبی می‌پیماید:
قضاوت را به آیندگان بسپارید
چکنواریان قضاوت درباره موسیقی مذهبی امروز کشورمان را به آیندگان می‌سپارد و معتقد است زمان مشخص می‌کند که یک اثر هنری ماندگار است یا یکبار مصرف.
موسیقی مذهبی مدتی است که مورد توجه نهادها و سازمان‌های فرهنگی به خصوص صداوسیما قرار گرفته و در سال‌های اخیر ارکسترها و آلبوم‌های موسیقی مذهبی بیشتر سفارش داده می‌شوند.
این ماجرا با توجه به وجود مناسبت‌های مذهبی در کشورمان نیاز به دقت بیشتری دارد. این که تنوع آهنگسازان در فهرست سفارش‌دهندگان رعایت شود و فقط عده‌ای خاص در این فهرست قرار نگیرند و این که شأن موسیقی و مذهب در موسیقی تهیه شده رعایت شود، از نکاتی است که معمولا مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
لوریس چکنواریان که ساخت موسیقی فیلم و سریال بشارت منجی را در کارنامه خود دارد، در این‌باره با خبرآنلاین گفت‌وگو کرده‌است.
به نظر شما چیزی به نام موسیقی مذهبی وجود دارد؟
بله، هر ملتی و هر قومی، موسیقی مذهبی دارد. موسیقی، زبان خداوند است. انسان‌ها احساساتشان را نمی‌توانند ابراز کنند مگر با ابزار هنر و موسیقی. موسیقی یکی از بهترین ابزارهای نشان دادن احساسات مردم در موقعیت‌های مختلف است.
بیشتر این موسیقی‌ها را مردم می‌سازند و آهنگسازان همان موسیقی مردمی را تنظیم می‌کنند. حتی آهنگسازان بزرگ دنیا هم از موسیقی مردمی برای ساخت و تهیه موسیقی‌های جدید استفاده می‌کنند و تم همه موسیقی‌های جدید بومی و مردمی است.
موسیقی مذهبی و به خصوص آهنگ‌های محرم و صفر هم بیشتر از آنچه مردم از قدیم زمزمه می‌کردند، الهام گرفته‌اند. در کشور ما موسیقی بومی و مردمی فراوان است، اما متاسفانه کسی نیست که این زمزمه‌ها را جمع‌آوری و ثبت کند. من به نوبه خودم بخشی از این موسیقی‌های مردمی را جمع‌آوری کردم و از آن برای مجموعه‌های «رستم و سهراب» و «پیامبر(ص)» استفاده کردم. به نظر من عده‌ای باید باشند که موسیقی‌های مردم و بومی را به نت تبدیل کنند تا حفظ شوند.
موسیقی مذهبی چه نشانه‌هایی دارد؟
موسیقی مذهبی هر قومی و مذهبی نشانه‌های مخصوص به خودش دارد، ولی به طور کلی بیشتر موسیقی‌های مذهبی غمی پنهان یا آشکار در خود دارند.
فکر می‌کنید سیر جدیدی که با عنوان موسیقی مذهبی در موسیقی کشور ما ایجاد شده است، مسیر درستی را می‌پیماید؟ آیا در این حرکت شان مذهب و موسیقی حفظ می‌شود؟
ببینید، هنر و به طور خاص هنر موسیقی یک امر کاملا دموکراتیک است. هر کس حرف خودش را باید در این عرصه بزند و هیچ کس نمی‌تواند بگوید این خوب است یا بد. قضاوت درباره خوب یا بدی یا ماندگاری یا یکبار مصرف بودن موسیقی به عهده آیندگان است. هیچ‌کس امروز نمی‌تواند درباره موسیقی امروز قضاوت کند. ممکن است هنری که امروز به چشم نیاید یا خوب به نظر نیاید، برای آیندگان بسیار ارزشمند و جالب باشد.
ارسال نظر