مونولوگ
داریوش مهرجویی ۷۰ ساله شدراهی برای زنده بودن!
روز گذشته داریوش مهرجویی کارگردان نام آشنای ایران ۷۰ ساله شد. بیتردید او یکی از مهمترین نامهای تاریخ سینمای ایران است که خاطرههایی به یادماندنی را برای علاقهمندان سینما روایت میکند. داریوش مهرجویی ۷۰ ساله شد و کاش شرایطی وجود داشت که میتوانست فیلمهای بیشتری برای فرهنگ این مرز و بوم به یادگار بگذارد. او این روزها مشغول فیلمبرداری فیلم جدیدش «آسمان محبوب» با حضور لیلا حاتمی، علی مصفا و... است و سال گذشته نیز اپیزودی از پروژه «تهران، در جستوجوی زیبایی» را ساخت، اما با این حال مدتهاست حضور کمرنگی در سینمای ایران دارد. مهرجویی چند سال قبل در جمع دانشجویان گفت: «برای فیلم ساختن، یعنی حرفهای که مدام با آن درگیرم و با آن کار و زندگی میکنم، باید جوهره زندگی و زنده بودن را در خودم حفظ کنم، اما متاسفانه فضای فرهنگی ما چندان فضای انرژیزا نیست و بیشتر از آنکه ما را پُر کند ما را بیشتر خالی میکند. بنابراین راههایی برای شارژ دوباره باید وجود داشته باشد که شیوه من خواندن کتابهای فلسفی، روانشناسی و رمان است و اینگونه سعی میکنم در فضای فیلمسازی دوام بیاورم و کارم تداوم داشته باشد.»او در ۱۷ سالگی جذب سینما میشود و برای درک بهتر فیلمهای روز به آموختن زبان انگلیسی میپردازد. مهرجویی تحصیلات مقدماتی را در تهران به پایان برد و در بیست سالگی برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. ابتدا به تحصیل در رشته سینما مشغول شد، اما خیلی زود سینما را رها کرد و به فلسفه پرداخت و در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه یو.سی.ال.ای در لسآنجلس لیسانس فلسفه گرفت. در همان سال سردبیری نشریه پارس ریویو در لسآنجلس را بهعهده گرفت و سال بعد به تهران آمد و در سال ۱۳۴۶ نخستین فیلم خود به نام الماس ۳۳ را ساخت. در سال ۱۳۴۸ با همکاری غلامحسین ساعدی فیلمنامه گاو را از روی یکی از داستانهای کوتاه «عزادارن بیل» نوشته ساعدی نوشت و کارگردانی کرد. این فیلم برای مهرجویی و سینمای ایران جوایز متعددی را در جشنوارههای بینالمللی به ارمغان آورد. مهرجویی درباره ملموستر شدن نگاهش در فیلمسازی به مسائل اجتماعی در نشست خبری «سنتوری» در جشنواره گفته بود: «فیلمهای من همیشه با مسایل واقعی و سرنوشت بشر همراه بوده است. من فکر میکنم در همه فیلمها روحیه اجتماعی مطرح بوده است.»
ارسال نظر