موسیقی را از اسارت و تحقیر آزاد کنید

نایب‌رییس خانه موسیقی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواست تا هرچه زودتر به رفع دغدغه‌های هنرمندان و مهجوریت موسیقی اقدامات لازم را انجام دهد.

داریوش پیر نیاکان در پاسخ به سوالی مبنی بر چرایی نداشتن روز ملی موسیقی در ایران و پارادوکسی که بین احترام به موسیقی ایران در دنیا و در داخل کشور وجود دارد، گفت: ما به عنوان هیات‌مدیره خانه موسیقی روز ۹ آبان را به عنوان روز ملی موسیقی به شورای فرهنگ عمومی پیشنهاد دادیم که با موافقت آنها این پیشنهاد به شورای عالی انقلاب فرهنگی فرستاده شد و از آن به بعد دیگر هیچ خبری نشد. وی دلیل این نابسامانی را طرز تفکر حاکمیت فرهنگی کشور دانست و بیان کرد: مسوولان فرهنگی کشور سالیان سال است که موسیقی را کاملا طرد کرده‌اند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی ما را به حساب نمی‌آورد. نایب‌رییس خانه موسیقی خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: به ایشان می‌گویم که با این موضوع کاری نمی‌توانند بکنند مگر اینکه آستین بالا زده و با کسانی که خود می‌دانند چه کسانی هستند، صحبت کنند تا موسیقی از اسارت و تحقیر آزاد شود. وی خواستار تعیین شدن وضعیت حلال و حرام بودن موسیقی از دیدگاه مدیران فرهنگی شد و افزود: اگر این جریان درست تبیین نشود، آقای حسینی هم نمی‌تواند کار خاصی صورت دهد حتی اگر دیدی باز نسبت به این جریان داشته باشد و انسان بسیار مثبتی هم باشد. پیرنیاکان در پایان گفت: آقای حسینی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) ابتدا باید موضع خودش را نسبت به جریانات بیرون از دولت روشن کند. وزارت فرهنگ آدم خوب و مثبت می‌خواهد ولی برای پیشبرد امور آدم خوب کافی نیست. نایب‌رییس خانه موسیقی معتقد است از نظر قوانین بین‌المللی یونسکو با ثبت یک مقوله فرهنگی می‌تواند در حفظ و حراست از آن بکوشد. داریوش پیرنیاکان، نوازنده و محقق موسیقی در گفت‌وگو با ایلنا ضمن اظهار این مطلب گفت: وقتی یک مقوله‌ای در یونسکو ثبت می‌شود، از نظر فرهنگی جایگاهش تثبیت می‌شود و جزو فرهنگ تمام ملت‌ها ثبت می‌گردد. وی افزود: از نظر قوانین بین‌المللی با ثبت یک مقوله در یونسکو، این نهاد فرهنگی بین‌المللی می‌تواند در حفظ آن دخالت کند، در حقیقت یونسکو با ثبت یک اثر یا یک مقوله آن را به یک فرهنگ هنر جهانی تبدیل می‌کند. وی ادامه داد: یونسکو حق دارد در آثاری که ثبت شده نظارت داشته و اجازه ندهد که مورد هجوم قرار گرفته و از بین بروند. پیرنیاکان در مورد حمایت‌های یونسکو از موارد ثبتی خود توضیح داد: احتمالا اگر کسی بخواهد بر روی موسیقی ردیفی ایران تحقیق کند، یونسکو هم از لحاظ مادی و هم از کمک‌های فکری دریغ نمی‌کند. این مدرس موسیقی خاطر نشان کرد: ثبت ردیف‌های موسیقی ایران در یونسکو بر رفع بسیاری از دل‌مشغولی‌های اهالی موسیقی تاثیر بسزایی دارد زیرا از ردیف‌دانان موسیقی ایران بر نظارت یونسکو از موسیقی ردیفی ایران مطمئن هستند. این جریان باعث روشن‌تر شدن افق‌ها و امیدوارتر شدن آنها خواهد شد.