فارس نوشت: گزارشی که بنا به درخواست حجاریان همزمان در اختیار واحد مرکزی خبر، خبرگزاری‌های ایرنا، ایسنا، فارس و ایلنا قرار گرفت وضعیت خود در طول مدت بازداشت را تشریح نمود که البته دخترحجاریان این گزارش را رد کرد و آن را نوشته پدرش ندانست. در این گزارش آمده است: بعد از دادگاه این تبلیغات شدت یافت که من ناچار برای خنثی کردن آنها شمه‌ای از وضع خود از زمان بازداشت تا دادگاه را به اطلاع هموطنان برسانم. ۱- من حدود بیست روز در اوین محبوس بودم، اما سلول انفرادی من به اندازه‌ای بود که بتوانم با واکر چند قدمی در آن بزنم، ضمنا از امکانات هواخوری و پزشک زندان که لااقل یک روز در میان به من سر می‌زد برخوردار بودم.۲- به خاطر معلولیت جسمی لباس‌هایم را با لباسشویی می‌شستند و زحمت استحمام را نگهبانان بر خود هموار می‌کردند که خدایشان جزای خیر دهد.۳- غذای زندان مناسب بود و من علیحده میوه را هم داشتم که به واسطه کم تحرکی نیاز مفرطی به آن داشتم.۴- پس از زندان به‌علت فقدان امکانات فیزیوتراپی، کاردرمانی و آب درمانی، در اوین (که طبعا نقاهتگاه نیست)‌ عضلاتم رو به تحلیل رفتن نهادند و علائم مشکلات استخوان پیدا کردند، لذا به محلی منتقل شدم که به استخر آب درمانی نزدیک بود و فضای مفرحی داشت.۵- در مکان جدید یک روز در میان استخر را به مدت یک سانس برای من خلوت (قرق) می‌کردند و همراه مربی دلسوزی به تمرینات آب درمانی می‌پرداختم.۶- در ضمن پزشک هم دو روز در میان به من سر می‌زد و فشار خون و نبض؛ درجه حرارت و گوش و حلق و بینی و ریه‌ها را معاینه می‌کردند.۷- فضای جدید طوری بود که می‌توانستم با واکر مسافت‌های طولانی بروم و عضلات پاهایم را تقویت کنم.۸- وضع تغذیه‌ای‌ام بهتر شد، به خصوص مدام فیبر و میوه‌ها که برای گوارش من ضروری است به مواد غذایی‌ام افزوده شد.۹- در مجموع می‌توانم ادعا کنم حفاظت از یک بازداشتی با معلولیت کار پر مشقتی است که دوستان با شفقت آن را انجام دادند.