علیرضا مجمع

این شاید از خاصیت این زمانه باشد که هر از چندگاهی خبری روی خروجی رسانه‌ها می‌آید که موضوع بحث سال‌های پیش از آن بوده است. به هر حال گریزی نیست از اصل ماجرا، اینکه در خبری از همین دست موضوعات قدیمی چنین آمده است: «بزرگ‌ترین مجتمع سینمایی جهان در ایران ساخته می‌شود»، این صفت‌ها، دیرهنگامی است که همه آدم‌ها را مرعوب خود می‌کند او پیش از آنکه مرعوب کند متعجب می‌کند، با اینکه بزرگ‌ترین مجتمع سینمایی جهان چه خصوصیاتی باید داشته باشد و از آن مهم‌تر اینکه این مجتمع در ایران قرار است، ساخته شود. توجه خواننده خبر را پیش از ابراز مراتب وجد و مسرت خود از شنیدن این خبر به چند نکته جلب می‌کنیم که دقت به آن به طور قطع می‌تواند مهم باشد:

۱ - تعطیلی متناوب سینماهای ایران به دلیل رکود اقتصادی که در سال‌های اخیر روند رو به رشدی به خود گرفته است، لزوم ایجاد فضاهای مشابه را گوشزد می‌کند. به سادگی واضح و مبرهن است که در فرهنگسراها، خانه فیلم‌ها و مکان‌هایی از این قبیل نمی‌توان فیلم‌های اکران سینمای ایران را دید، ولو اینکه به زور بخواهیم آمار بدهیم که در فرهنگسراها و خانه فیلم و سینمای کوچک‌ها و... فیلم‌های سینمایی نمایش می‌دهیم. این اعداد و ارقام بسیار گول‌زنک است برای اینکه از اصل ماجرا دورمان می‌کند. سینما تک‌ها و خانه فیلم‌‌ها در همه جای دنیا مکان‌هایی است برای دیدن یک سری فیلم‌های خاص؛ نه فیلم‌های اکران عمومی سینماها که شرایط و فضاهای خاصی را می‌طلبد. «بر پایه این نگاه، خبر بالا می‌تواند بارقه امیدی را در دل مخاطبان بالقوه این سینما فراهم کند.

۲ - در این خبر آمده است: مالک بزرگ‌ترین مجتمع سینمایی خاورمیانه قرار است متولی ساخت این بزرگ‌ترین مجتمع سینمایی جهان در ایران باشد. اینکه این فرد، یک ایرانی است، از سویی مایه غرور است و از سوی دیگر توان بالقوه بالای ذهنی و اقتصادی این دیار را یادآور می‌شود. در ظاهر قرار است بنیاد سینمایی فارابی که متولی پشتیبانی سینمای ایران است مکان‌هایی را به متولی این کار پیشنهاد دهد. در اینجا یک نکته قابل ذکر است و آن طول زمان پروژه است از زمان طرح (که همین حالا باشد) تا زمان اجرای کامل پروژه. قطعا سینمای ما برای سده سوم تاریخ سینما نیاز به این مجتمع نخواهد داشت.

این موضوع زمانی پررنگ‌تر می‌شود که بدانیم مکان سینما آزادی (یعنی تقاطع شهید بهشتی- خالد اسلامبولی) ده سال بود که وجود داشت و در طول این سال‌ها تنها چاله‌ای بود که هیچ اتفاقی در آن نمی‌افتاد، یا یک پروژه دیگر به نام سمرقند سال‌ها است که در غرب تهران دارد ساخته می‌شود و هنوز تمام نشده است. این هفت خوان که متولی این بزرگ‌ترین مجتمع سینمایی جهان باید از آن عبور کند، شاید به آسانی میسر نباشد. صبر ایوب می‌خواهد و...

۳ - و نکته آخر؛ ذکر این مساله که شاید یک پیشنهاد هم تلقی شود:‌ این مجتمع می‌تواند به عنوان کاخ مهم‌ترین جشنواره ایران یعنی جشنواره فجر تلقی شود تا اولین قدم‌ها را برای جدی گرفتن این جشنواره درجه دو (در حال حاضر) از سوی دیگران (یا به بیان بهتر خارجی‌هایی که نگاهشان برای متولیان جشنواره فجر مهم است) بسیار موثر باشد.