رنجش معلمان

یوسف بهمن‌آبادی

معلمان به عنوان یکی از بی‌ریاترین اقشار جامعه به شمار می‌روند که در همه کشورها از جایگاه مهمی در توسعه برخوردارند.

به رغم رسالت سنگین معلمان در علم‌آموزی و تربیت دانش‌آموزان و سعه‌صدر و از جان‌گذشتگی وصف‌ناشدنی آنها اما گاهی وقت‌ها با بی‌مهری‌هایی مواجه می‌شوند. معلمان طی این سال‌ها همواره گرفتار مشکلات اقتصادی و پرداخت‌های نامناسب حقوق بوده‌اند. آنها نیز در دام روزمرگی‌ها افتاده‌اند. خسته و بی‌رمق شده‌اند اما طبق تعهد انسانی خود از رسالت خویش دست نکشیده و به رغم ناملایمات تحمیل شده آینده فرزندان این سرزمین را در برابر کم‌پولی و نداری، اجاره‌نشینی، سوء‌تغذیه فرزندان و غیره به فراموشی نسپرده‌اند و در واقع خود را در برابر آنها غیرمسوول نمی‌پندارند.

با این حال، در اغلب دوره‌ها، پاسخ مطلوبی مطابق شان معلمان در برابر درخواست‌های به حق آنها داده نشده است. پرداخت ناقص مطالبات فرهنگیان چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟! آنها بیش از پیش دچار مشکلات اقتصادی می‌شوند و نیاز دارند از این نوسانات تحمیلی اقتصادی رها شوند. آنها غیر از حقوق مسلم خود چیزی دیگر نمی‌خواهند. آنها می‌خواهند حداقل برای مدتی از مسائل بغرنج‌ موجود گذر کنند و آرامش و ثبات را تجربه کنند.

از مدت‌ها پیش در بوق و کرنا، از پرداخت مطالبات فرهنگیان پیش از عید سخن رانده می‌شد و آنها خوشحال از این که می‌توانند بخشی از عقب‌افتادگی‌ها را جبران کنند، اما مطالباتشان تنها برای دو ماه پرداخت شد. آیا این‌گونه برخورد با قشر زحمت‌کشی که از جان و دل و بدون شیله پیله در خدمت فرزندان این مرز و بوم دارند صحیح است؟ درنگ نکنیم و آنها را بیش از این نرنجانیم.