استقلال کوزوو

مترجم: رفیعه هراتی

در سراسر کوزوو افراد کمی باور می‌کردند که در مرز استقلال قرار دارند. این لحظه‌ای بود که اغلب کوزوویی‌ها از زمان جدایی از یوگسلاوی در اوایل دهه ۱۹۹۰ آرزوی آن را داشتند. ۹۰درصد از دومیلیون جمعیت کوزوو آلبانیایی تبار هستند. از زمان پایان جنگ ناتو در سال ۱۹۹۹ کوزوو تحت حوزه قضایی سازمان ملل قرار داشت، گر چه به طور رسمی قسمتی از صربستان باقی ماند. کوزوو در ۱۷فوریه اعلام استقلال کرد. یک هیات جدید اتحادیه اروپا آماده بود تا به اداره کوزوو کمک کند. دبیر کل سازمان ملل بان‌کی‌مون که از طرف روسیه تحت فشار قرار داشت تا با استقلال مخالفت کند، استراتژی هیچ کاری انجام ندادن را اتخاذ کرد. مقامات سازمان ملل اعلام کرده بودند که از کوزوو عقب‌نشینی خواهند کرد. نیروهای اتحادیه اروپا جایگزین آنها خواهند شد. این فرایند ۱۲۰ روز طول خواهد کشید.

روسیه مطمئن است که کوزوو نمی‌تواند به سازمان ملل بپیوندد. صربستان نیز خشمگین است و اقدامات نامشخصی را برای تضعیف این کشور جدید انجام می‌دهد. مجلسی در شمال کوزوو که تحت کنترل صربستان قرار دارد در نظر گرفته شده است که در آن انجمن‌های صربستان برای اداره بخش‌های صربی این کشور تشکیل می‌شوند. رهبران صربستان سال‌ها به غرب هشدار دادند که استقلال کوزوو به معنی به وجود آمدن دو دولت آلبانیایی در اروپا است. اکنون یک دیپلمات در پریستینا به تمسخر می‌گوید: «درعوض قصد داریم دو کوزوو به دست آوریم.»

کناره‌گیری‌ها از این اعلام استقلال فراوان است. صربستان اعلام کرد: این استقلال فاقد اعتبار قانونی است. روسیه به همین منظور قطعنامه‌ای را در شورای امنیت سازمان ملل مطرح خواهد کرد، گر چه آمریکا، انگلستان و فرانسه جلوی آن را خواهند گرفت. در میان مردم، خشونت پیش‌بینی نمی‌شد، اما منتفی هم نبود. شمال کوزوو که تحت کنترل صربستان قرار داشت به عنوان بخشی از صربستان محسوب می‌شد و بزرگ‌ترین سرزمین محصور جهان بود. اما نگرانی در روستاهای کوچک‌تر صرب نشین مشهودتر بود.

باراتیسلا و کوستیک رهبر یکی از این مناطق به نام گوجبولجا شکایت داشت که او دستورالعملی از طرف مقامات صرب در مورد آنکه چه باید انجام دهد، دریافت نکرده است.

او نگران بود اگر اعتراضات در شمال کوزوو غیرقابل کنترل شود و آلبانیایی تبارها مجبور به فرار شوند، صرب‌های گوجبولجا اولین افرادی هستند که به تلافی توسط آلبانیایی‌ها اخراج می‌شوند. با وجود آنکه آمریکا و اغلب کشورهای اروپایی کوزووی جدید را به رسمیت شناختند، آخرین چیزی که خشنودی رهبران کوزوو را خراب می‌کند دیدن صحنه‌ای است که صرب‌ها در پروازهای کوزوو حضور داشته باشند.