مقاوم سازی به روش «هاپکن»

گروه راهنما - ساخت خانه‌های متحرک یکی از متدهای پیشرفته در امر مقاوم سازی در برابر زلزله است. از این روش در ساخت ساختمان‌ها، آپارتمان‌ها، کارخانه‌ها و ساختمان‌های تجاری استفاده می‌شود. این روش بسیار کم خرج است و در مناطقی که از نظر مقاومت در مقابل زلزله از سطح پایینی برخوردارند و در نواحی زلزله خیز سراسر جهان واقع شده‌اند، بسیار مناسب و مقرون به صرفه است.

بدین ترتیب تمامی اصول ساختمان سازی به سمت ساختمان سازی مکانیکی متحول می‌شود.

این ساختمان‌ها در برابر بلایای طبیعی از قبیل سیل، رانش زمین، آتشفشان و همچنین در مقابل زلزله‌های خطرناک و مهیب هم مقاوم است. این طریقه مقاوم سازی که شیوه مهندسی ساختمان «هاپکن» نام دارد نوعی مهندسی مکانیکی است که مدیریت و ابداع و سنجش تکمیلی آن را فردی به نام هاپکن به انجام رسانیده است.

وی تاکنون چندین مورد از ماشین‌آلات مکانیکی را طراحی کرده و در این زمینه چند ابداع نوین داشته است و طی مطالعاتش در دانشگاه فنی و مهندسی هلندانیشه، ساخت سیستم ساختمان سازی خانه‌های متحرک به فکرش خطور کرد.

چندین سال بعد وی ایده‌اش را در این خصوص تکمیل کرد.

دیوارهای این خانه از بتن ساخته شده و به وسیله میله‌های فلزی کششی عمودی کاملا فشرده می‌شود.

بدین ترتیب به دلیل استفاده از مواد جامد فشرده و سنگین نیروی وارده به اجزای پایینی ساختمان بسیار افزایش می‌یابد.

البته باید گفت که دیوارهای هر طبقه به صورت کنترل شده‌ای به آنها فشار وارد می‌آورد و البته میزان فشار وارده در تمامی طبقات یکسان است. علاوه بر یک میله عمودی در هر طبقه از سه میله افقی هم استفاده می‌شود.

در این ساختمان‌ها از مصالحی استفاده می‌شود که کار گذاردن آنها به آسانی صورت می‌گیرد که به این دلیل دیوارهای ساختمان با به کار بردن میله‌های کششی محکم و مقاوم می‌شوند.

بلوک‌های سیمانی که در بسیاری از ساختمان‌ها در سراسر دنیا از آن استفاده می‌شود با اندازه‌های ۲۰۰i×۲۰۰×۴۰۰=H×W×L میلی‌متر که در هر یک از آنها دو سوراخ وجود دارد ساخته می‌شود.

این نوع بلوک‌ها بسیار ارزان قیمت است و در آن فقط از میزان کمی ملات (گل و آهک) استفاده می‌شود. پس از این که مصالح ساختمانی تهیه شد، کار ساخت ساختمان شروع می‌شود.

این ساختمان می‌تواند طوری ساخته شود که در آن اصلا از ملات استفاده نشود، دیوارها فقط از طریق همان میله‌های کششی به اندازه کافی محکم و مقاوم می‌شوند. بدین ترتیب سوار کردن دیوارها بر روی ساختمان، تغییر شکل ظاهری آنها و جابه‌جا کردن آنها بسیار آسان می‌شود.

آزمایش ابداع

در هفتم ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ میلادی آزمایشی روی یکی از ساختمان‌ها به منظور اثبات ضدزلزله بودن آن ترتیب داده شد. این آزمایش با حضور تعداد کثیری از مردم صورت گرفته که در میان آنها روزنامه‌نگاران و خبرنگاران بسیاری از رسانه‌ها حضور داشتند.

برای این کار ابتدا ساختمانی را بر طبق قوانین ساختمان سازی مکانیکی بنا کردند که این ساختمان از تعدادی میله‌های فشرده عمومی و افقی، استوانه‌های آهنی که دور میله‌های عمومی را می‌پوشانند، صفحه‌های مسطح و یک سری قاب‌های ارتجاعی ساخته شده بود و در فونداسیون آن نیز از چارچوب‌های لولا‌دار استفاده به عمل آمده بود.

این خانه به وسیله جرثقیل در زاویه ۳۰ درجه از سطح زمین بالا برده شد و سپس این خانه که ۲۲۰ متر مربع مساحت داشت را از همان ارتفاع رها کردند.

این کار دوبار دیگر هم تکرار شد اما هیچ اتفاقی نیفتاد و ضد زلزله بودن این نوع خانه به اثبات رسید. در نتیجه مقاوم‌سازی خانه‌ها به روش هاپکن و از طریق ساخت خانه‌های متحرک امکان‌پذیر شد.بدین ترتیب روش ساخت خانه‌های متحرک تکمیل می‌شود. امروز، نه تنها خانه‌های مسکونی بلکه ساختمان‌های اماکن تجاری نیز از این تکنولوژی بهره‌مند شده‌اند.

این ساختمان‌های ضد زلزله از اجزای خاصی ساخته شده‌اند که این اجزا همان مصالحی هستند که ساختمان را در مقابل زمین لرزه‌های مهیب و عظیم مقاوم می‌سازد.

این شیوه مقاوم سازی بسیار کم هزینه است و در عین حال برای سرزمین‌های آباد در معرض زلزله در سراسر جهان مفید واقع خواهد شد.این شیوه ساختمان سازی اصول اساسی‌اش را از ساختمان‌سازی مکانیزه عاریت گرفته است.

منبع: سایت شهرنما