شهرک علوم و فنون در بستر رود

گروه راهنما- شهرک علوم و فنون توسط سانتاگو کالاتراوا طراحی شده است که یک مرکز بازآفرینی شهری برای فرهنگ و علوم در مقیاس بزرگ است. این شهرک در کشور اسپانیا، در بستر رود خشک‌شده «Turia» در میانه راه بین شهر قدیم والنسیا و ناحیه ساحلی «Nazaret» در مساحتی حدود ۳۵۰هزار مترمربع گسترده شده است. این رود در پی طغیان مهیب در سال ۱۹۵۷، توسط کانالی به جنوب شهر منحرف و هدایت شد و در نهایت در بستر خشک شده این رود، درختکاری شد و به تفرجگاهی به طول هفت‌کیلومتر (که از مرکز شهر شروع می‌شد) تبدیل شد و طرفین این تفرجگاه از طریق دو پل طراحی شده که توسط کالاتراوا به هم متصل شدند. این شهرک شامل چند بخش است که «افلاک نما» اولین قسمتی بود که به روی عموم گشوده شد، موزه علم در سال ۲۰۰۰، ساختمان پارکینگ در سال ۲۰۰۱ و کاخ هنر در سال ۲۰۰۲ به بهره‌برداری رسیدند.

کالاتراوا با استفاده از بتن سفید و قطعات شکسته و خردشده کاشی‌های براق (یکی از هنرهای محلی والنسیا) تمام ساختمان‌ها را به مثابه یک کل واحد به هم پیوند داده است.

دو ساختمان اصلی، افلاک نما و موزه علم در اطراف تفرجگاه که از کاخ هنر شروع می‌شود و در راستای طولی سایت امتداد پیدا می‌کند به نحوی چیده شده‌اند که دیدهای مناسبی را به سمت دریا عرضه می‌کنند.

تفرجگاه و پارکینگ خودروها آخرین مرحله طراحی کالاتراوا در مجموعه بی‌نظیر و وسیع شهرک علوم و فنون است. یک برج مخابراتی برای ضلع غربی سایت طراحی شده که با تغییر دولت در سال ۱۹۹۶، این برج مخابراتی جای خود را به کاخ هنر داد. پیاده‌رو‌ها به عنوان بخشی منفک نشدنی از محوطه‌سازی، به صورت یک عنصر سامان‌دهنده عمل می‌کنند. باغ‌ها در تمام سایت گسترده شده‌اند و به یاد رودی که از وسط این سایت عبور می‌کرد، استخرهای کم‌عمقی احداث شده است و سقف کتابخانه زیر رستوران، سینما و غالب تالارهای کنفرانس را احاطه کرده است.

یکی از نقاط اوج غرب، تفرجگاه ورودی‌های ایستگاه مترو و پل آلامد است که شهر قدیم والنسیا را به دانشگاه متصل می‌کند. ارتفاع سایبان‌های فلزی که ورودی‌های ایستگاه زیرزمینی را مشخص می‌کنند توسط بازوهای هیدرولیکی قابل کاهش است تا جایی که سایبان‌ها با کف هم‌سطح می‌شوند و بدین ترتیب ورودی‌ها بسته می‌شوند. سقف ایستگاه زیرزمینی به شاه‌تیری که سازه پل را نگه می‌دارد، متصل است که به کمک یک توده مرکزی بتنی محکم می‌شود. بخش الحاقی کالاتراوا به موزه هنر هیلواکی در سال ۲۰۰۱ کامل شد.