نگاه سوم- مدیر واحد تامین و توزیع فیلم‌های خارجی بنیاد سینمایی فارابی اخیرا گزارشی را منتشر کرده که نشان‌دهنده تفاوت عمیق میزان فروش فیلم‌های خارجی و ایرانی و تاثیر سینماهای نمایش‌دهنده بر آن است. بر اساس گفته حسین علم الهدی امسال فروش فیلم‌های خارجی نسبت به سال گذشته ۲۵۰‌درصد رشد نشان می‌دهد و این احتمالا ناشی از نوع و تعداد فیلم‌های اکران شده خارجی در سینماهای تهران است. به جز این اما این آمار نمایش‌دهنده تاثیر نوع سینماهای نمایش‌دهنده در فروش فیلم‌ها نیز هست. به عنوان مثال فیلم کابوس در یک سئانس سینما فرهنگ در طول ۳۹بار نمایش مبلغ ۱۳‌میلیون تومان فروش کرده که به این ترتیب می توان گفت این فیلم در هر سئانس به طور متوسط ۳۳۰هزار تومان فروخته است. این میزان فروش در یک سئانس از فروش تمام سئانس‌های ۷۰‌درصد فیلم‌های ایرانی در حال اکران در سینماهای دیگر بیشتر است.

چنین آماری به صراحت نشان‌دهنده دو نکته کلیدی ضعف اقتصادی سینمای ایران است. نکته نخست نوع سینمای نمایش‌دهنده در میزان فروش است. سینما فرهنگ به عنوان یکی از بهترین سینماهای در حال حاضر ایران فاصله خود را از سینماهای دیگر با فروش مناسبت‌تر نشان می‌دهد. پیشتر مشخص شده بود که از کل آمار فروش سینماهای تهران طی یک سال گذشته، یک هشتم متعلق به سینما فرهنگ بوده است. چنین موضوعی به صراحت نشان‌دهنده این است که فضای مناسب و تجهیزات نسبتا مطلوب این سینما می‌تواند نکته کلیدی و اصلی در این زمینه باشد. به طور واضح می‌توان گفت اگر تهران دارای ده سینما همپای سینما فرهنگ بود می‌توانستیم امیدوار باشیم آمار فروش سینماها در تهران ده برابر وضعیت فعلی خواهد شد.

نگاهی به وضعیت سالن‌های سینما، تجهیزات و نحوه برخورد آنان با تماشاگران سینما به روشنی نشان می‌دهد که چرا باید آمار فروش در این سینماها نسبت سینما فرهنگ اینقدر پایین باشد. فقر گسترده سالن‌های سینما قطعا بیشترین تاثیر را در نوع مراجعه و استقبال مخاطبان دارد. قطعا بسیاری از صاحبان فیلم‌های ایرانی فروش یک سئانس در روز فیلم خود در سینما فرهنگ به ده سئانس نمایش در سینماهای دیگر در یک روز‌ ترجیح می‌دهند.

نکته دیگر در نوع تفاوت فیلم‌های ایرانی و خارجی است. به رغم کنترل بسیار فیلم‌های خارجی و اکران آنها در ایران همین اکران اندک که با حذف و اضافات فراوانی روبه‌رو است، اما در فروش همین فیلم‌ها به راحتی رقبای ایرانی خود را جای می‌گذارند. این چنین است که می‌توان پیش‌بینی کرد در صورت باز شدن فضای اکران، چقدر سینمای ایران آسیب‌پذیر خواهد بود.