یوسف شجری (آلاز) - آنچه از ۷ تا بیستم دی ماه سال جاری در قالب اولین نمایشگاه گروه (سه در چهار) بر روی دیوار‌های گالری باران به نمایش درآمده است، همان گونه که علیرضا ایرانی نژاد سرپرست و ایده‌پرداز اولیه گروه سه در چهار خود به آن اشاره می‌کند، حاصل تلاش‌هایی است که وی و سایر هم‌قطارانش در مدت چند سال به منظور شکل دهی گروه خود متحمل شده‌اند و به نظر من به بیراهه نیز نرفته‌اند. شاید در ابتدای ورود این سوال در ذهنمان شکل بگیرد که چندین قاب عکس از چند عکاس با تکنیک‌های متفاوت و آثار چند نقاش با تنوع بالای تکنیکی چه ارتباطی با هم دارند؟ این سوال را سرپرست گروه در قالب نوشته‌ای که در ابتدای ورود به گالری جلب نظر می‌کند، داده است که در گزارش خبرنگار خواهید خواند.

ایرانی نژاد به اعتقاد من در گزینش افراد خود در جاهایی کاملا استادانه و در جاهایی بسیار ناشیانه عمل کرده است که واقعا می‌طلبد هرچه سریع‌تر حتی بلافاصله بعد از اولین نمایشگاه گروه نسبت به برطرف کردن نقاط ضعف گروهش اقدام کند.

دقت و وسواس ایرانی نژاد در گزینش افرادی با توانایی‌های بالفعل و در مواردی بالقوه برای گروهش ستودنی است.

آثار این نمایشگاه صرف نظر از ضعف‌هایی موردی و مفهومی در چیدمان‌ها همگی آثاری فاخر و در خور تامل هستند.

موضوع نمایشگاه

هنرمندان گروه در پرداختن به انسان و کاوش در زوایای پیدا و پنهان این اشرف مخلوقات و نهایتا خلق آثار خود موفق عمل نموده‌اند، اما نیاز به پختگی بیشتر و نگاهی عمیق‌تر در گروه کاملا مشهود است.

از نکات جالب توجه در این نمایشگاه دعوت ایرانی نژاد از پرویز معزز نقاش جوان و توانمند آذری است.

و آنچه در مورد پرویز معزز جلب توجه می‌نماید، قبول دعوت توسط معزز و پذیرش ریسک شرکت در یک پروژه‌ای است که به قول ایرانی نژاد هیچ تضمینی در حال حاضر به موفقیت ندارد. آن هم پس از سال‌ها تلاش پیگیر و مستمر و مستقل و کسب نام و اعتباری درخور توجه.

چنین ریسکی را راحله زمردی نیا و شهرناز زرکش با توجه به بیوگرافی نسبتا بلند بالایی که از خود ارائه کرده‌اند، نیز انجام داده‌اند.

آنچه مشهود است اینکه هنرمندان گروه تمام تلاش خود را برای برپایی نمایشگاهی که قرار است به عنوان اولین نمایشگاه رسمی گروه ثبت شود آن هم به بهترین نحو صرف کرده‌اند و همین امر جای قدردانی دارد.

نمایشگاه را آثاری متنوع و زیبا از هنرمندانی با ذهنیت‌هایی متفاوت اما با امضاهایی کاملا شخصی تشکیل داده است.

با توجه به بیوگرافی‌های هنرمندان درمی‌یابیم که ایرانی نژاد در گزینش افرادش اصلا در قید و بند تجربه بالای هنرمندان و نام و نشان و استفاده از بزنگاه‌هایی که چنین مواردی ایجاد می‌کنند، نبوده است.

در نهایت گرد هم آمدن چند هنرمند فارغ از درگیری‌هایی مانند نام و نشان و بدور از منیت همواره ستودنی است؛ اما نباید از بیان نقاط ضعفی که به زعم من خطری کاملا جدی در سر راه هر ایده و تفکری است، غافل ماند. همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ایرانی نژاد در مواردی کاملا استادانه و در مواردی کاملا ناشیانه عمل کرده که می‌بایست مسوولیت عواقب احتمالی آن را بر دوش خود متحمل شود.

در روز دوم نمایشگاه خود به شخصه شنیدم که یکی ار هنرمندان از ترس مطلع شدن یکی از منتقدین نه چندان مهربان و نرم و دوری از نیش‌های احتمالی انتقاد‌هایی که شاید اصلا وارد هم نباشد از نصب پوستر در یکی از گالری‌ها منصرف شد یا همان روز خود شاهد بودم که دیگر هنرمند گروه در پاسخ به سوال یکی از بازدید کنندگان که پرسید چرا در چیدمان شما در‌ها نه عمودی که افقی هستند، پاسخی به دور از احترام و نه چندان نرم داد. من نه به عنوان منتقد که به عنوان دوست به جرات می‌گویم اگر ایرانی نژاد هر چه سریع‌تر نسبت به درمان آفت خود بزرگ‌بینی و بیماری لا‌علاج عدم پذیرش انتقاد و حرف‌های مخالف در بعضی از افراد گروه خود اقدامی نکند، به زودی شاهد مراسم ختم این طفل نوخاسته؛ یعنی سه در چهار خواهیم بود. جدا حیف می‌دانم گروهی که در نهایت صداقت و فروتنی قصد تجربه افق‌های تازه را دارد و گروهی که در نهایت زیبایی و صداقت اعلام می‌کند: «ما می‌خواهیم کار گروهی را از ابتدا تمرین کنیم» و گروهی که در اولین نمایشگاه خود که اگر با نواقصی روبه‌رو می‌شد به هیچ عنوان مهم نبود، چنان قدرتمند و موفق ظاهر شده است در همین ابتدای کار از جایی گزیده شود که بار‌ها و بارها هنرمندان و گروه‌های دیگری گزیده شده‌اند.