دنیای اقتصاد- بر اساس آمار جدید کمیسیون تجاری اتحادیه اروپا، مبادلات ایران و ۲۷کشور اتحادیه اروپا در هشت ماه اول ۲۰۰۷ نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۱درصد کاهش یافته است. واردات ایران در این مدت از اروپا نیز در حالی ۱۷درصد کاهش نشان می‌دهد که حجم کل واردات ایران در همین مدت افزایش قابل توجهی داشته و نشانگر کاهش قابل تامل سهم واردات از اروپا است. کاهش تراز تجاری ایران و اتحادیه اروپایی

بی‌میلی آلمان نسبت به افزایش فشار به تهران

دنیای اقتصاد- کمیسیون تجاری اتحادیه اروپایی از کاهش تراز تجاری این اتحادیه با ایران نسبت به سال گذشته خبر داده است.

یورواستات، وابسته به کمیسیون تجاری اتحادیه اروپایی، گزارش داد حجم مبادلات تجاری ایران با کشورهای عضو اتحادیه اروپایی کاهش قابل توجهی را طی ماه‌های اخیر به نمایش گذاشته است.

بر اساس گزارش یورو استات، مبادلات ایران و کشورهای ۲۷ گانه عضو اتحادیه اروپایی کاهشی به میزان حدود ۱۱درصد طی هشت ماهه نخست سال ۲۰۰۷ را شاهد بوده‌اند.

آمارها نشان می‌دهد که صادرات اتحادیه اروپایی به ایران در این مدت ۱۷درصد کاهش نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۰۶ داشته است.

در مجموع مبادلات طرفین در هشت ماهه نخست سال ۲۰۰۷ به ۶/۱۵میلیارد یورو رسیده است. این در حالی است که مجموع این مبادلات در مدت مشابه سال گذشته ۳۶/۱۷میلیارد یورو اعلام شده بود.

به نظر می‌رسد این کاهش تراز تجاری ایران و اتحادیه اروپایی در پی تحریم‌هایی باشد که شورای امنیت سازمان ملل متحد در پی برنامه هسته‌ای ایران بر این کشور اعمال کرده است.

چندی پیش روزنامه گاردین گزارش داده بود که دولت آمریکا به شرکت‌های اروپایی فشار آورده که تحریم‌هایی خارج از چارچوب شورای امنیت نیز نسبت به ایران اعمال کنند.

طبق گزارش روزنامه گاردین دولت‌های بریتانیا و فرانسه نیز از این موضع آمریکا حمایت کرده‌اند و در نتیجه تعدادی از شرکت‌ها و بانک‌های مهم اروپایی که روابط تجاری گسترده‌ای با ایران داشته‌اند، حجم روابط خود را کاهش داده و یا از گسترش روابط خودداری کرده‌اند.

این در حالی است که برخی تحلیلگران غربی بر این باورند که با انتشار گزارش برآورد اطلاعات ملی آمریکا (NIE) که بر صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران در حال حاضر تاکید می‌کند، بی‌میلی آلمان برای تحریم‌های بیشتر اقتصادی ایران افزایش خواهد یافت.

به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو بروکینگز در تحلیلی به قلم فیلیپ گوردون اعلام کرد که نوامبر گذشته در سفری به برلین با مقام‌های آلمانی درباره حمایت آنها از تحریم‌های اقتصادی علیه ایران به عنوان ابزاری برای توقف برنامه هسته‌ای آن گفت‌وگو کردم.

نویسنده خاطر نشان کرده است: ضمانت‌های جدید اعتبار صادراتی آلمان به ایران از رقم ۳/۳میلیارد دلار در سال ۲۰۰۴ به ۲/۱میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ کاهش یافته و این در حالی است که صادرات آلمان به ایران در نیمه اول سال ۲۰۰۷ تا ۱۸درصد کاهش داشت و تحت فشارهای آمریکا، بانک‌های بزرگ آلمان هم اکنون تجارت خود را با ایران عملا متوقف کرده‌اند.

در ادامه این مطلب آمده است: اما در مذاکرات با مقام‌های آلمانی همچنین مشخص بود که آلمان تا حد زیادی تمایلی برای افزایش فشارهای اقتصادی علیه ایران ندارد. بدون شک این بی‌میلی پس از گزارش برآورد اطلاعات ملی آمریکا که اعلام می‌کند احتمالا ایران جنبه‌های نظامی برنامه هسته‌ای خود را متوقف کرده، افزایش خواهد یافت.

گوردون بدون توجه به ماهیت صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران افزوده است: دیپلمات‌های آلمانی می‌گویند که تشدید تحریم‌ها علیه ایران به افزایش تنش‌ها منجر خواهد شد و حتی سبب می‌شود که تهران در توسعه سلاح‌های هسته‌ای به منظور دفاع از خود مصمم‌تر شود. آنها همچنین می‌گویند که تحریم‌های خارج از شورای امنیت سازمان ملل متحد هم عملا بی‌تاثیر خواهد بود؛ زیرا شرکت‌های چینی و روسی جای خالی شرکت‌های اروپایی را پر می‌کنند.

بروکینگز تصریح کرده است: برلین می‌گوید که فشار بر ایران باید ادامه یابد و اینکه آماده است در صورتی که چین و روسیه در نهایت تمایل نداشتن خود را برای انجام آن در سازمان ملل متحد ثابت کنند، در اعمال تحریم‌ها به آمریکا بیپوندد، اما برای انجام آن تا حد زیادی نگران است.

براساس گزارش بروکینگز، ارزش صادرات آلمان به ایران به ۷/۵میلیارد دلار می‌رسد؛ این رقم برای انگلیس یک میلیارد دلار و برای فرانسه ۶/۲میلیارد دلار است.

در بخش دیگری از این تحلیل آمده است: نگرانی آلمان در برابر ایران قابل درک است. اعمال تحریم‌های اقتصادی سیاست خوبی نیست، اما تنها بهتر از گزینه‌های اصلی یعنی راضی شدن به دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای یا حمله نظامی به سایت‌های هسته‌ای آن کشور است. حداقل آنکه کاهش سطح تجارت بین‌المللی با ایران و سرمایه‌گذاری در این کشور پیامی را به تهران خواهد فرستاد مبنی بر اینکه بی‌اعتنایی به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد برای توقف برنامه غنی‌سازی و شفاف سازی در فعالیت‌های هسته‌ای گذشته خود بهایی برای تهران در پی خواهد داشت.

گوردون خاطر نشان کرده است: به نظر من رییس جمهوری آینده آمریکا، تغییرات مهمی را ایجاد خواهد کرد که ممکن است به احیای اتحاد دو سوی آتلانتیک کمک کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، در پایان این تحلیل آمده است: احتمالا رییس جمهوری جدید آمریکا همچنین به آمریکایی‌ها نشان خواهد داد که در برابر یک رویکرد دیپلماتیک تر و تمایل برای مصالحه و سازش، به چیزی دست خواهند یافت. در غیراین صورت این نگرانی وجود دارد که ممکن است دوران دوستی دو سوی آتلانتیک کوتاه و مختصر باشد و فشارهای کنگره و مردم بر دولت جدید برای اقدام یک‌جانبه‌گرایانه‌تر افزایش یابد. این یکی از سناریوهایی است که دولت آلمان باید آن را در تصمیم‌گیری‌های خود مبنی بر اینکه آیا از تلاش‌های آمریکا علیه ایران حمایت کند یا خیر، مد نظر قرار دهد.