به دوست داشتن ستارهها عادت نکنیم
کمبود امکانات تفریحی و سرگرمکننده، سینما را پرمخاطب کرده است. روند فیلمسازی براساس سلیقه مخاطب یک روش دیرینه است که در سالهای اخیر نیز به سبب این پرمخاطبشدن، سینما تبدیل به وجه غالب فیلمهای تولیدی شده است. حضور کارگردانان تلویزیونی در سینما و حتی آمار فروش فیلمهایشان به خوبی مبین این سلیقه عمومی است که بینندگان ردپای شخصیتهای مورد علاقهشان در تلویزیون را در سینما دنبال میکنند.
از دل چنین خاستگاهی است که ستاره پروری زاده میشود و رشد میکند و آنگاه به بازیگرانی لقب تضمینکننده گیشه و... میدهند. به عنوان نمونه فیلم توفیق اجباری که در صدر هفتههای گذشته قرار داشت، تنها با اشاره به این نکته که فیلم زندگی شخصی محمدرضا گلزار است و لوکیشن محل فیلمبرداری نیز خانه شخصی وی است، کافی بود تا طرفداران محمدرضا گلزار را به سالن بکشاند و حس کنجکاوی بقیه را نیز برانگیزد. البته باید از نارضایتی تحت هر شرایطی پرهیز کرد.
ضمن اینکه فیلمی مانند اتوبوس شب با تم جنگلی و ساختار سیاه و سفید که پیشبینی میشد خیلی نفروشد در رتبه پنجم جدول قرار دارد. پرمخاطببودن سینما یک حسن است فقط باید مراقب باشیم عادت نکنیم به دوستداشتن ستارهای که فکر میکنیم با ما فاصله دارد و از طریق سینما رفتن این فاصله کم میشود و یا عادت به اینکه شرایط مورد دلخواه زندگیمان را در فیلمها تجربه کنیم.
ارسال نظر