در گزارش جدید ساز‌مان ملل متحد در مورد توسعه عمرانی و تغییرات آب و هوا که اخیرا در هند مورد بررسی قرار گرفته، به‌ویژه به مساله تغییرات آب و هوا و اثرات آن در منطقه توجه شده است. هند با جمعیت یک‌میلیاردی خود می‌تواند نقش برجسته‌ای را در مهار بحران اقلیمی‌ایفا کند.با پیش‌بینی که در مورد تغییرات آب و هوایی جهان در سال‌های آینده انجام گرفته، هند در وضعیت بدی قرار خواهد گرفت. اگر گرمای زمین، آنطور که شواهد نشان می‌دهند، به طور متوسط تا دو درجه گرمتر شود، بخشی از یخ‌های هیمالیا ذوب خواهند شد. در درجه اول این موضوع باعث جاری شدن سیلاب‌های شدید و بعد از آن خشکسالی و به وجود آمدن بیابان خواهد شد. شیوع بیماری مالاریا شتاب می‌گیرد و بسیاری از گیاهان و حیوانات برای همیشه از بین خواهند رفت. امکان رشد زندگی انسان‌ها نابود می‌شود. در نهایت موضوعی که بر همه روشن است: کسانی که مایل‌اند از تغییرات آب و هوایی زمین جلوگیری کنند، باید تولید گازهای گلخانه ای را به نحوی اساسی کاهش دهند. این موضوع درباره هند نیز صادق است.

باید در نظر گرفت که در هند با وجود رشد اقتصادی حدود ۹‌درصدی این کشور، هنوز میلیون‌ها نفر بدون امکان استفاده از نیروی برق زندگی می‌کنند. در گزارش جدید رشد عمرانی سازمان ملل آمده که در این زمینه هند در ردیف ۱۲۸ از ۱۷۷ کشور جهان قرار دارد. ماکسینه اولسون، مسوول برنامه توسعه سازمان ملل معتقداست که از این گزارش نتیجه‌گیری‌ای جدی باید کرد. وی می‌گوید: برای جلوگیری از موانعی که در راه رشد هستند، باید این اقدامات را انجام داد: کشورهای صنعتی باید سریعا تولید اکسید کربن را به میزان ۸۰‌درصد تا سال ۲۰۵۰‌میلادی کاهش دهند. آنچه مربوط به کشورهای درحال رشد می‌شود، ما می‌دانیم که نیاز به انرژی مانند گذشته بسیار زیاد است. افزایش مصرف انرژی برای رشد و مبارزه با فقر در این کشورها اهمیت دارد. به همین دلیل ما پیشنهاد می‌کنیم که برای کشورهای درحال رشد از سال ۲۰۲۰‌میلادی حد نصاب کاهش تولید مواد زیان آور تعیین گردد، اما این کشورها هم باید تا سال ۲۰۵۰ میلادی میزان تولید گاز کربنیک خود را تا ۲۰‌درصد کاهش دهند. در نتیجه کاهش میزان تولید اکسید‌کربن به میزان ۸۰‌درصد برای کشورهای صنعتی و ۲۰‌درصد برای کشورهای درحال رشد تا سال ۲۰۵۰ میلادی.دولت هند این پیشنهاد را رد می‌کند و آن را کاملا ناعادلانه می‌خواند.

مونتک سینگ آوالیا، معاون کمیســیون برنـــامه‌ریــزی، از مهم‌ترین مشاوران‌مان موهان سنیگ، نخست‌وزیر هند است. او با برنامه‌های جدید ملی آب و هوایی هند همکاری می‌کند و احتمالا در کنفرانس بزرگ آب و هوایی جهان در بالی گزارشی از آن را ارائه خواهد کرد. ولی دیدگاه اصلی از هم‌اکنون نیز مشخص است: هند بر موضوع سهم‌بندی تولید گازهای زیان‌آور بر‌اساس سرانه در کشورها پافشاری خواهد کرد: اگر پخش گازهای زیان آور واقعا مساله بزرگ ما است، اگر مواد زیان‌آور برای منابع جهانی انسان‌ها مشکل ایجاد می‌کنند، بنابراین باید تمام انسان‌ها امر مبارزه آن را با یکدیگر پیش برند و هر انسانی به طریق مساوی از میزان کمتری از مواد زیان‌بار تولید کند. این موضوع محوری است.

معاون کمیسیون برنامه‌ریزی هند، اما محدودیت‌هایی را هم برای این امر قایل است: راه منطقی مبنی بر اینکه میزان تولید مواد زیان‌آور به طور سرانه حساب شود، فقط دو محدودیت را با خود دارد: اول اینکه تولید بیشتر برای کسانی مجاز باشد که تا بحال آن مواد را تولید نکرده‌اند و دوم اینکه امکان بیشتر برای کسانی است که در جهان فقیرترند.

با این حساب به نظر می‌آید که هند با توجه به جمعیت یک‌میلیاردی خود، در کنفرانس آتی تغییرات آب و هوای زمین در بالی، موضع کاملا مخالفی را در محدودیت تولید گازهای زیان‌آور اتخاذ نخواهد کرد.