دنیای اقتصاد - روزی که از «جراحی بزرگ» سخن گفته شد، قیمت‌های نفت‌رو به آسمان داشت و تکیه‌گاهی از دلارهای نفتی فراهم آورده بود؛ اما این روزها که قرار است آن ایده بزرگ در مسیر عملیاتی شدن قرار گیرد،گویی بال‌های نفت از کار افتاده و طلای سیاه را به سقوطی آزاد کشانده است که گویی روزهای پرواز، افسانه‌ای بیش نبود. سقوط آزاد نفت باعث پیدایش چاله بزرگی به نام کسری بودجه در اقتصاد ایران خواهد شد که در خوشبینانه‌ترین حالت، نزدیک به نیمی از دلارهای نفتی بودجه سال‌جاری را خواهد بلعید. اگر دولت برای پرداخت «یارانه نقدی» نیز اصرار داشته باشد، در این صورت برمبنای رقم وعده داده شده به هفت دهک جمعیتی، چاله‌ای به بزرگی حداقل ۳۰میلیارد دلار هویدا خواهد شد.

شاید برخی‌ها علاقه داشته باشند برای حل این معادله دومجهولی، پای ایده جذابی به نام صرفه‌جویی را به میان بکشند تا صورت مساله را تغییر دهند. اما آیا می‌توان مصارف ارزی ۶۹میلیارد دلاری بودجه سال‌جاری را به ۳۵میلیارد دلار کاهش داد که تازه با نفت ۴۰میلیارد دلاری قابل تحقق است؟ اگر چنین معجزه‌ای امکان‌پذیر باشد، می‌توان حکم داد که به طرح تحول بپردازید، اما در غیر این‌صورت باید حکم داد که تکلیف بودجه را تمام کنید و سپس به طرح تحول بپردازید.

صفحه خبر (۶) را بخوانید