احمد توکلی در نامه‌ای به رییس مجلس شورای اسلامی پیشنهاداتی را به هیات رییسه مجلس جهت مواجهه‌ صحیح با فضای روانی ایجاد شده در موضوع پرداخت وام ۱۰۰ میلیونی به نمایندگان ارائه داد. بر این اساس، در این نامه آمده است: کلیه‌ الزامات نمایندگی و هزینه‌های آن از طرف مجلس راسا تامین و مصرف شود. چه دلیلی دارد که نماینده‌ یک شهرستان را مسوول تهیه‌ ملزومات نمایندگی کنیم. این کار مدیریت مجلس است که خانه تهیه کند و در اختیار نماینده قرار دهد و در پایان چهار سال ماموریت نمایندگی نیز خانه را تخلیه کند یا خانه سازمانی بسازد و برای دوره‌های متوالی مشکل مجلس را حل نماید. در حالی که واریز پول نقد به حساب نماینده همین بدنامی‌ها را در پی دارد. همین‌طور درباره سایر هزینه‌های ضروری که اگر به درستی و کاملا شفاف تامین نشود، نماینده برای رفع نیاز، در خدمت به مردم، یا باید از ادارات دولتی و شهرداری‌ها کمک بگیرد که ناقض شان نظارتی اوست، یا باید بدون نیاز به مسکن و یا خودرو پولش را بگیرد و به آن زخم بزند. هر دو روش غلط است. چرا هیات رییسه‌ شفاف، دقیق و صادقانه تمام هزینه‌های نمایندگی را، البته در حد ضرورت و با رعایت صرفه و صلاح به گردن نگیرد و به افکار عمومی عرضه نکند و نماینده را از زحمت و اتهام رها نسازد؟ در ادامه این نامه آمده است: در صورت رعایت توصیه بند ۳، هیات رییسه باید از تمام نمایندگانی که بدون نیاز به مسکن یا خودرو آن ۱۰۰ میلیون را دریافت کرده‌اند به خواهد آن را بازگردانند. نمایندگان نیازمند مسکن و خودرو نیز که هنوز موفق به رفع نیاز نشده‌اند نیز ملحق به آنان هستند. کارپردازان مجلس نیز بحمدا... سه نماینده با سابقه‌ تقنینی و اجرایی قوی هستند، سازمان اداری را بیشتر فعال کنند و بند سه را تمام و کمال با تصویب هیات رییسه به انجام برسانند.