نورافکن-شرکت‌های چینی به دلیل ماهیت دولتی خود عموما رفتاری پررمزوراز دارند و کدرسازی اطلاعات و اخبار مربوط به فعالیتشان یک دستور کار همیشگی است. وقتی این شرکت‌ها با شرکت‌های دولتی و شبه‌دولتی یک کشور دیگر قراردادی منعقد می‌کنند، شفاف‌سازی نوع قرارداد و چگونگی اجرای آن سخت‌تر می‌شود. قرارداد آزادراه تهران - شمال مصداق خوبی برای اثبات ادعای یادشده است. چینی‌ها در سال ۱۳۸۳ با ایران قراردادی منعقد کرده‌اند که این راه را برای ایرانیان بسازند. آزادراه تهران- شمال پیش از اینکه به دست چینی‌ها برسد، توسط یک نهاد شبه‌دولتی قرار بود اجرا شود. اکنون پس از گذشت چهار سال از انعقاد قرارداد و دو سال پس از گشایش اعتبارات ارزی، وزیر راه ایران می‌گوید که درخواست چینی‌ها برای افزایش سقف قرارداد منطقی است. شفاف‌سازی درباره این پروژه از روز نخست تا امروز یک ضرورت است و شهروندان ایرانی باید بدانند چرا این طرح پس از ۵سال تنها ۱۲درصد آن هم، در منطقه یک این طرح رخ داده است. شفاف‌سازی حکم می‌کند که مسوولان بگویند دلایل تاخیر چیست؟ مدت‌زمان تعیین‌شده در متن قرارداد برای اجرای کار چقدر بوده است؟شرکت یا سازمان ایرانی طرف قرارداد با چین کیست و آیا در متن قرارداد بابت تاخیر جریمه‌ای در نظر گرفته شده است؟