خسرو شکیبایی به خاطره‌ها پیوست

... «حمید هامون» به خاطره‌ها پیوست

رهام وزیری

انگار همین دیروز بود که دست در دست پدرم به تماشای فیلم هامون رفتم. کوچک‌تر از آن بودم که برداشتی از هامون مهرجویی داشته باشم. پانزده سال بعد بود که دوباره فیلم را دیدم.

فراتر از داستانی و ایهامی که مهرجویی روایت کرده بود، بازیگری معرفی شد که او بود که به حمید هامون جان داد تا هنوز که هنوز است هامون بهترین فیلم داریوش مهرجویی باشد.

دیروز بار دیگر همه خاطرات خوبی که با فیلم‌های مهرجویی داشتیم زنده شدند. خاطرات در مرگش زنده شدند. چه تلخ می‌اندیشیم که آن صدای جادویی برای همیشه از کنار ما رفته است. دیگر از آن تاکیدها و مکث‌های جانانه در دیالوگ‌ها خبری نیست و چه تلخ‌تر که جای او خالی خواهد ماند.

خسرو شکیبایی بازیگری مولف، صاحب‌سبک و خلاق بود که اگر چه در سینما‌ی همیشه فیلم فارسی ایران چند مجال ابراز هنر به او داده نشد، اما هر بار که خواستند او نشان داد که از نسل طلایی سینمای ایران است. خسرو شکیبایی از نسلی بود که هیچ گاه جوان اول سینما نشدند اما همیشه فوق ستاره ماندند. کاری دشوار که تنها از بازیگرانی چون او برمی‌آمد.