راه برون‌رفت از بحران کنونی وجود دارد

مترجم: ایرج جودت

منبع: یورونیوز

یورونیوز: اجازه بدهید اکنون که سال ۲۰۱۲ آغاز شده است از دورنمای اقتصاد جهان شروع کنیم. در آخرین اظهاراتتان نگران چشم‌انداز رشد اقتصادی جهان و افزایش بی‌ثباتی بودید. اخیرا ما شاهد برخی آمارهای اقتصادی مثبت از ایالات‌متحده، آلمان و چین بوده‌ایم. فکر نمی‌کنید نگاه‌تان کمی بدبینانه است؟ لاگارد: مسلما در روزهای گذشته بعضی نشانه‌های مثبت دیده شده است، اما این موارد شامل تمام مسائلی که باید در نظر گرفته شود نیست. ما فکر می‌کنیم سال ۲۰۱۲ باید سال بهبود اوضاع باشد و نیاز است برای رسیدن به این منظور راه‌حل‌های عاقلانه و سنجیده و به شکلی مشترک به اجرا گذاشته شود. به طور مثال در شرایطی که در منطقه یورو تمرکز کشور‌ها بر روی رشد و هماهنگی و سازگاری هرچه بیشتر است در جای دیگر، ایالات‌متحده و ژاپن روش‌های مالی میان مدت و مطمئن که هدفشان کاهش کسری بودجه و تلنگر به روند بدهی‌ها است مد نظر قرار می‌گیرد.

یورونیوز: آن چیزی که به تازگی صندوق بین‌المللی پول ارائه کرده است پیشنهاد افزایش ظرفیت پرداخت وام حداکثر تا ۵۰۰ میلیارد دلار و تشخیص نیاز بالقوه به تامین بودجه یک تریلیارد دلاری برای سال‌های بعد بوده است. این رقم فوق‌العاده بزرگی است. با این پول چه می‌خواهید بکنید؟

لاگارد: خب یقینا ما قصد بازی با ارقام بزرگ را نداریم و برای دلخوشی این رقم بالا را ارائه نکرده‌ایم. ما نیازهای مالی دو سال بعد را بر اساس وضع جهان و در صورت اتخاذ تدابیر عاقلانه از سوی کشور‌ها محاسبه کرده‌ایم. برای تامین این بودجه مجموعا به ۲ تریلیارد دلار نیاز است. توان وام دهی فعلی نصف این مبلغ است و بر این باوریم که صندوق بین‌المللی پول به عنوان یک شریک در اجرای آن باید دخالت کند. این ۵۰۰ میلیارد دلار اضافی به همین جهت است. همانطور که گفتم این مبلغ شامل سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ است و اگر شرایط بهتری به وجود بیاید نیازی به این پول نخواهد بود.

یورونیوز: در تکمیل سوال قبل، چه کسی این پول را تامین خواهد کرد؟ آمریکایی‌ها اعلام کرده‌اند که قصد ندارند به دنبال منابع اضافی برای صندوق بین‌المللی پول باشند و حتی رهبران گروه بیست در سال گذشته در کن فرانسه هم بر سر این موضوع اختلاف نظر داشتند. کشورهای منطقه یورو هم قول ۲۰۰ میلیارد دلار را داده‌اند که کافی نیست. بنابر این چه کسی باقی این مبلغ را فراهم خواهد کرد؟

لاگارد: از سوی کشورهای یورو قول‌هایی داده شده است. همچنین من از سایر اعضای صندوق هم نشانه‌هایی برای آمادگی مشارکت در این تلاش مشاهده نموده‌ام. بخصوص از جانب کشورهای منطقه یورو که مصمم به تقویت مکانیسم‌های حمایتی خودشان هستند؛ بنابراین در حال حاضر گزینه‌هایی برای تامین این مبلغ وجود دارد. ما بحث‌ها و گفت‌وگو‌ها را ادامه خواهیم داد و امیدوارم که صندوق بتواند نقشش را آنطور که اعضا انتظار دارند و در مفاد اساسنامه هم به آن اشاره شده ایفا نماید.

یورونیوز: نشست بعدی گروه بیست در ماه فوریه در مکزیک برگزار خواهد شد. فکر می‌کنید تا آن زمان تعاملی صورت خواهد گرفت؟

لاگارد: آخرین بیانیه رهبران گروه بیست در کن فرانسه وزرای اقتصاد و روسای بانک‌های مرکزی را به افزایش ظرفیت پرداخت وام به صندوق فراخوانده است. همانطور که گفتم کار‌ها در حال پیگیری است و می‌دانید که انتظار زیادی برای تحقق یک پیشرفت معنادار در آینده وجود دارد.

یورونیوز: دولت آمریکا بار‌ها اعلام کرده است که اروپا به تنهایی توان حل مشکلاتش را دارد. برای ما این مطلب به این معنا است که واشنگتن نمی‌خواهد صندوق بین‌المللی پول نقش پررنگتری در اروپا داشته باشد. نگرش شما در این زمینه چیست؟ آیا منطقه یورو و طرح‌های «ثبات مالی اروپا» و «مکانیسم ثبات اروپا» می‌توانند یک سد حمایتی و بدون پشتیبانی صندوق ایجاد کنند؟

لاگارد: ببینید من رییس یک سازمان جهانی که وظیفه‌اش مشارکت در ثبات اقتصادی در کل جهان که مستلزم تلاش دسته جمعی و چندجانبه است هستم و مسلما وظیفه ما دخالت در چنین فرآیندی است. من اطمینان دارم که نهایتا اعضا دور هم جمع خواهند شد و راه‌حل مقتضی را اتخاذ خواهند کرد و مطمئنم که صندوق نیز نقش خود را ایفا خواهد نمود. ضرورت دارد اعضا و کشور‌ها با تصمیم و عزم مشترک به یک راه‌حل منطقی دست پیدا کنند.

یورونیوز: و سوال آخر، شما در مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس حضور داشتید. مایل بودید در آنجا چه چیزی تحقق یابد و با چه کسانی مواجه شوید؟

لاگارد: خب قبل از هر چیز علاقه من شرکت در این جلسات بود و امیدوار بودم پیام من صرفا بیان مشکلات و گرفتاری‌ها و مصائب نباشد و بگویم که راه برون‌رفت از بحران کنونی وجود دارد. امکان تغییر اساسی وضعیت فعلی با اتخاذ مجموعه‌ای از سیاست‌های مناسب وجود دارد. همچنین مشتاقانه منتظر دیدار با همه نوع افراد در داووس بودم. به نظر من در اقتصاد جهان ما به همه نیاز داریم و نباید اینگونه به نظر برسد که داووس تنها کریدور اندیشه است. ما باید راه را برای ایده‌های تازه و مدل‌های جدید اقتصادی باز کنیم و داووس باید کمک به این جنبه باشد.